Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Na een hectische week vol leren en studie-opdrachten, heb ik nu rust. Alles is ingeleverd en het tentamen heb ik net gemaakt. Ik heb nu een week de tijd om bij te komen. Dat ga ik doen in Istanbul! Al zal het waarschijnlijk niet rustig zijn, is het wel afleiding. Ik zal dus een week lang niks posten. Helaas! Maar wees gerust, daarna zal ik weer goed doorgaan. Liefs Nienke

Vers.  Je kent het wel, tegenwoordig staat het overal op. Ik vind dit een leuk, interessant maar bovenal curieus woord. Hoewel ik dacht dat het echt iets van deze tijd is, blijkt het allang in omloop te zijn. Zij het, naar mijn weten, in mindere maten. Toch kwam deze benaming toen al op onverwachte plekken voor. Zoals op een reclameposter van pepermunt. Tegenwoordig lijkt het een rage te zijn; niet alleen op melk [die overigens een lange reis kent; de koe moet gemolken worden, de melk getransporteerd, volgestopt met o.a. conserveermiddelen, verpakt, vervoerd en vervolgens in de schappen gezet], op vlees [die eveneens een lang transport kent] alsmede tropische vruchten van de andere kant van de wereld. Ook valt het op absurdere plekken te zien zoals op gerookte zalm en chocola. Daarnaast vind ik het ook opvallend dat het vers label ook op bedorven producten zit. Als ik melk een paar weken laat staan, staat er nog steeds dominant op dat het vers is. Mij kun je niet wijsmaken dat h

Soms Soms heb je dat, van die momenten dat je je futloos voelt. Je hebt nergens zin in en voelt je ellendig. Soms heb je het een week lang. Wanneer je je dan goed voelt, bedenk je wat je had kunnen doen. Of wat je de volgende keer kunt doen wanneer je je weer zo naar voelt. Op het moment van ellende echter, komen deze dingen niet in je op en lijkt ook niks te helpen. Je hebt er simpelweg geen zin in. Hoe ga je dit nou tegen? Ik weet het niet. Ik bedenk altijd achteraf wat ik had kunnen doen; wandelen, dansen, knutselen, schrijven, lezen, film kijken, naar opa en oma, iets bakken, skypen, tijdschriften lezen, collages maken, op uitzending gemist kijken. Ik maak dan van die lijstjes. Maar op het moment van ellende komen deze dingen niet in mij op en is mijn hoofd zo gevuld met ellende dat ik ook niet bedenk op zo’n lijstje te kijken. En als ik er al op kijk, is het niet bevredigend genoeg.                                       

Buenos días/Buenas tardes/Buenas noches! ¡Hola! ¿Qué tal? Spaans is een wereldtaal, in veel landen wordt het gesproken. Vandaar dat ik mij heb voorgenomen deze taal te leren. Door het schrijven erover zet ik als het ware een stok achter de deur. Zodat ik het ook werkelijk doe. Jullie leren dan ook meteen wat basisbeginselen. De meesten kennen sí, no, gracias, bonito/a, nuevo/a, libre,   padre, madre, costa del sol, del mar, un momento. Ik ben = yo soy Jij bent= tú eres Hij is= él es Zij is= ella es U bent= usted es Wij zijn= nosotros/-as somos Jullie zijn= vosotros/-as sois Zij zijn= ellos/-as son Overigens worden persoonlijk voornaamwoorden vaak weggelaten. Voor niks geleerd dus. Ik praat is dan gewoon hablo. Goed = bien Slecht= mal Mucho= veel, más= meer. Mejor = beter, mayor= groter. Menor= kleiner Poco= weinig en menos= weinig Dit is nog niet zo moeilijk toch? Gewoon een kwestie van een paar keer doorkijken. Een aantal woorden lijken op he

Ik wil leren, veel, van alles. Maar het lezen gaat zo traag. Door de dyslexie gaat het zo moeizaam. Het kost veel tijd, energie, concentratie. Frustratie. Mijn hele leven vechten, bewijzen, vallen. Geconfronteerd met anderen, door hun gemak en door rot opmerkingen. Zelfs leraren gaven mij het label dom. Een rot gevoel. Toch geef ik niet op, ik zet door, ik wil leren. Om te bewijzen wie ik ben, wat ik kan. Om mij te ontwikkelen, te groeien. Ik wil leren, ik leer graag. Het liefst leer ik van anderen, door hun verhalen, door te luisteren. Vertellingen van wat anderen weten of gelezen hebben. Om van ze te leren wat zij kunnen en beheersen. Door films en ander beeld- en visueel materiaal. Ik wil nog zoveel leren. Lichaamstaal, tradities, religie, gebruiken, feesten, geschiedenis, beweegredenen, andere culturen, eigen cultuur, talen, kookkunst, het voedsel uit de natuur, creatieve vaardigheden, muziek, muziekinstrument bespelen. Ik kan zo nog wel even doorgaan. Wil jij mij wat

Boekje Ik vond laatst een ieniemienie [mooi woord hè?] boekje in mijn kast. Dat boekje had ik een tijd geleden in de wereldwinkel gekocht. Het heeft een mooi donkerroze leren kaftje met een goud bloemachtig motiefje. Het is zo klein dat ik hem in de kast had gelegd omdat ik achteraf dacht ‘wat moet ik ermee?’. Je kunt er niet eens meer dan drie woorden in schrijven. Ik snapte niet wat je daarmee kon en waarom iemand het zou kopen. Wat doen andere mensen ermee? Nou toen ik het vond, was het op het juiste moment. Ik bedacht om elke dag drie woorden erin te schrijven. 1. Waar ik dankbaar voor ben die dag 2. Wat leuk was die dag 3. Waar ik trots op ben. Zo wordt het een positief boekje die toch nog nuttig gebruikt wordt. Heel leuk, ook omdat het eigenlijk geen tijd kost. Aangezien ik altijd goed ben in dingen uitstellen als ik het gevoel heb dat ze tijd kosten. Terwijl Facebook veel tijd kost, zonder dat ik me daar bewust van lijk te zijn. Maar ik ben begonnen en h

Jongens Van clichés houd ik niet. Ik verafschuw ze zelfs. Op een of andere manier keer ik mij hier heel erg tegen. Toch merk ik dat ze soms onvermijdbaar lijken te zijn. Bijvoorbeeld wanneer het gaat om jongens. Ik vind ze namelijk stom en leuk tegelijk. Ja, ik generaliseer hier tegen mijn principes in. Er zijn [veel] jongens die ‘stoer willen doen’ en ‘erbij willen horen’. Dit vind ik vreselijk, altijd maar dat domme kinderachtige gedoe. Veel bier zuipen, omdat anderen erbij zijn en dingen vernielen. Waar is het goed voor? Ondanks dat zijn er toch jongens waar ik niet tegen op kan. Jongens met bijzondere ogen en een onweerstaanbare lach. Dit vind ik stom, want dan klink ik weer zo overdreven romantisch en cliché. Maar toch vind ik dat. Jongens die lief zijn, maar dan ook echt lief zijn en niet enkel dénken lief te zijn door een doos bonbons te kopen. Niet lief zijn door te voldoen aan bepaalde clichés die ze geleerd hebben van oudere zussen of uit films. Maar het uit zichzelf zijn

Tip 3: zin in lekkere pasta? Maar niet per se ‘ verse’ ? Kook, bij voorkeur sliertige, pasta [denk aan spaghetti, tagliatelle of mie]. Verwarm een wok- of koekenpan met een beetje olie. Gooi een zak verse spinazie erin leeg. Bak/wok dit tot het een papje wordt. Zet een andere koeken- of grillpan op het vuur, zonder olie. Bak hier pijnboompitjes in. Let wel goed op, want voor je het weet zijn ze zwart. Haal de pannen van het vuur, zet het vuur uit. Schep vervolgens op. Eerst de pasta, doe er wat olijfolie overheen. Vervolgens de spinazie, doe hier wat zout en of peper overheen. En maak af met de pijnboompitjes. Als dat niet lekker is!

Ben je benieuwd hoe verse pasta proeft? Wil je proeven hoe lekker het smaakt, maar geen zin om uren in de keuken te staan? Daar heeft de Appie een mooie oplossing voor: verse pasta en wel 1+1 gratis. Beter kan het haast niet. Loop naar het koelvak bij de AH, en koop twee pakken verse pasta naar keuze. Hieronder zal ik er twee beschrijven. Beide recepten zijn voor ruim twee personen. Koop de kaas-noten tortelini. Koop vervolgens bij de turk of groenteboer, twee tomaten, een prei, een champignon en een paprika. Eenmaal thuis, snijd de groenten, op grootte naar keuze. De tomaten snijd je in vier parten. Verhit vervolgens een koekenpan of wokpan als je die hebt. Doe er een beetje olijfolie in. Doe vervolgens de groenten in deze pan, de tomaten echter nog niet! Kruid de groenten met kerrie, paprika poeder, peper, tijm. Zet water op in een kookpan. Wanneer het water eenmaal kookt, doe 1 bakje tortellini erbij. Doe de tomaten bij de rest van de groenten in de pan. Nu kunnen ze warm en za

Was ik maar ziek… Je kent het vast, wanneer je op een doordeweekse dag even geen zin had om naar school te gaan, voelde je je op eens ‘niet zo lekker’. Wat was dat een feest! Ik bleef wat langer in bed. Ik ging dan beneden op de bank liggen onder mijn deken. Met de tv aan werd ik verzorgd. Ik kreeg geroosterd brood met bouillon. ’s Middags maakte papa dan een grote bak ‘fruithapje’ voor mij klaar. Als mijn zus ook ziek was, of wanneer er op school studiedag was, maakten we een hut van twee grote stoelen en een kleed. We speelden de hele dag; we maakten brouwsels van de kruiden uit de theezakjes en speelden met de duplo, knikkerbaan of met het kinderservies. De hele dag bleef ik in mijn pyjama, de dag was zo om. ’s Avonds mocht ik dan soms op de bank eten met de tv aan. Dat mochten we trouwens heel soms ook wanneer we niet ziek waren. Dan dekte mama de kleine tafel voor ons, legde het eten mooi op ons bord en dan keken we het Disneyfestival. Dat was echt een feest! Met de Rescue Ran

Anna Zoals je misschien wel weet heb ik een liefde voor koken. Ik ben altijd opzoek naar bijzondere recepten, met verhaal. Laatst had ik het met mijn moeder over dat ik het jammer vind dat haar moeder (mijn oma) niet culinair is. Dat zij elke dag gewoon aardappelen kookt en daarnaast een groente en een stuk vlees. Gewoon oudhollandse hap, heel interessant, maar wel voor één keer omdat er geen variatie in zit. Verder maakt ze wel eens stamppot, pannenkoeken [ja, toen we er laatst waren rook het naar pannenkoeken, ondanks dat mijn neus meestal erg precies is, leek hij nu te liegen. Toch verklaarde Oma later dat ze inderdaad net pannenkoeken hadden gegeten. En dat op oude leeftijd, geweldig toch?] en met een verjaardag een [niet zo smaakvolle] appeltaart [omdat ze de nieuwe oven niet snapt]. Ik heb daarentegen wel een andere culinaire oma [moeder van mijn vader] maar ik zie haar maar twee keer per jaar en meestal gaan we dan uit eten, omdat we dan met de hele familie zijn. Ik wil best

Hulp Iemand vraagt je de weg, iemand vraagt je geld te leen, iemand heeft honger, iemand zit ergens mee, iemand snapt een opdracht niet, iemand zoekt een slaapadres, iemand zoekt een leuk liedje. Zou jij helpen? Tegenwoordig is helpen zeldzaam, zo is ook al gebleken uit vele onderzoeken. Men is nou eenmaal te beroerd om te helpen, al dan niet ten gevolge van de individualisering van de samenleving. Je kunt meerdere soorten hulp onderscheiden; helpen door iemand te redden/een noodsituatie, door het delen van kennis, door met iemand te praten wanneer deze ergens mee zit, door een vraag te beantwoorden en door een dienst te verrichten. Men denkt te veel aan zichzelf. Te egocentrisch. Ofwel uit superioriteitsgevoelens, ofwel omdat het ‘moeite’ kost, helpt men niet. Al hoeft dit geen energie te kosten, of maar een beetje, waarmee je een ander veel moeite kunt besparen. Ik snap niet waarom mensen hiertoe niet bereid zijn. Wat zou jij willen als je in diens positie zat? En los van

Vakantie Vakantie vind ik heerlijk. Wie niet? Niet voor het niks doen, maar juist voor het veel doen! Ik ga niet luieren, tv kijken of vervelen. Mijn vakanties zijn altijd gevuld met van alles. Een divers pakket aan interessante dingen. Ik heb en neem dan de tijd om dingen te doen, waar ik tijdens het studeren niet aan toe kom. Boeken lezen, nieuwe dingen leren, bepaalde onderwerpen bestuderen, buiten zijn en meer. Zo gebruik ik vakanties vaak om een bepaalde taal te leren, [Engelse] romans te lezen, meer te koken. Deze kerstvakantie heb ik zo ook meerdere doelen gesteld; beginnen met yoga, schrijven van columns, boeken lezen gerelateerd aan koken, creatief werken en beginnen met Spaans leren. En ik heb aan allemaal voldaan. Dat geeft mij energie en een voldaan gevoel. Ik probeer deze dingen na de vakantie altijd voort te zetten, ik ben benieuwd of dit gaat lukken. Vaak vraagt de studie toch te veel tijd en energie. Maar ik heb in ieder geval een mooie start gemaakt van dit nieuwe j

Meer creatief Mensen kunnen inspirerend zijn. Verscheidene mensen inspireren mij. Ik wil dit met jullie delen om jullie vervolgens te inspireren. Inspiratie tot creativiteit vind ik van belang. Omdat creativiteit je leven kleurt en verlicht. Het haalt je uit ‘de dagelijkse sleur’. Het helpt je tot het vinden van oplossingen en geeft inzicht. Creativiteit is erg breed. Het omvat zeer veel. Je kunt denken aan schrijven, dichten, tekenen, ‘knutselen’, muziek maken. Het is net wat je ligt of waar je voor open staat om het te leren. Iedereen inspireert mij op zijn eigen manier. Ik leer van anderen door te zien hoe iets wel of niet moet. Welke mogelijkheden er zijn, hoe iemand ergens tegenaan kijkt en welke opvattingen deze persoon heeft. Ik leer van mensen door te kijken, te kijken hoe zij doen. Tevens leer ik van anderen door te praten en te horen hoe zij ergens tegen aan kijken. Verder leer ik van mensen door met ze om te gaan en te merken hoe zij doen. Al deze dingen geven mij

Niet presteren Na een lange tijd heb ik ‘Seven years in Tibet’ weer gekeken. Een mooie film, met interessante cultuurbeelden. Weergaven van opvattingen en uitingen van Tibetanen rond 1940/50. Het viel mij op, en dat waardeer ik zo aan oosterse mensen, dat presteren niet van belang is. Je moet goed zijn, goed doen en oprecht zijn. Op die manier kom je tot innerlijke verlichting. Pronken en aandachttrekken worden niet als positief beschouwd. Dit staat sterk in contrast met ‘ons westerse gedrag’. Het almaar willen winnen en laten zien hoe goed we iets wel niet kunnen. Denk hierbij niet alleen aan bordspelen of sport, ook de postcodeloterij speelt een rol. Mensen kunnen niet tegen hun verlies. Maar waarom? Waar is het goed voor om te winnen? Wat bereik je ermee? Bij spelletjes onthoud je toch niet wie won. Het leren ervan lijkt mij beter. Bij topsport speelt denk ik erkenning een rol, dat mensen dan een gevoel van eigen waarde krijgen. Toch betwijfel ik dit, ik heb het gevoel dat je

Het leuke van het recenseren van maaltijden bij mensen thuis is dat je niet alleen eet, maar je tevens   de keukengeheimen, keuzen voor koken en diens smaak leert kennen. Niets gaat boven Oma’s kookkunst Deze keer was ik bij mijn oma. In bijna het meest zuidelijke puntje van het land mocht ik van een maaltijd genieten. Waar ze de bourgondische eetcultuur kennen en gastvrijheid gekenmerkt wordt door een goede maaltijd. Ik bof maar met zo’n oma. Toen ik met de lunch bij Oma aan tafel zat, en het gebruikelijke groentesoepje nuttigde, vroeg Oma mij wat ik die avond wilde eten. Vroeger vroeg ze dit nooit, we kregen gewoon een goed verzorgde maaltijd. Ik maakte mij dan ook geen zorgen en vertelde haar dat het mij niet uitmaakte. Er hing een goede sfeer. Ik zat aan de eettafel, het was al donker buiten en de kroonluchter die boven de tafel hing, verspreidde een warme gele gloed. Ondanks dat het pas half zes was, had ik al ongelooflijk veel zin in een warme maaltijd. Het duurde dan

Magische wereld De dromenwereld intrigeert mij. Elke nacht kom ik in een andere wereld. Ik zie veel en maak veel mee. Ik onthoud altijd enkel vage flitsen en sferen. Dromen kan ik nooit beschrijven of verwoorden. Ik ontmoet en zie ‘s nachts veel mensen. Sommigen ken ik, sommigen niet. Sommigen zijn oude bekende, oude vrienden, familie of huidige vrienden en bekenden. Nu vraag ik mij af, wie zijn die mensen die ik niet ken? Bestaan ze? En als ik over anderen droom, dromen anderen dan ook over mij? Ik vraag me af wat ze dan dromen, of hoe ik dan ben en wat ik doe, welke rol ik vervul in hun dromen. Ik voel me toch verantwoordelijk voor mijn wederhelft. Daarnaast vraag ik mij af of mensen die mij niet kennen ook over mij dromen. Tot slot ben ik benieuwd naar de betekenis van dromen. Hebben ze een functie, vertellen ze een verhaal, waarom vergeet ik ze weer, hoe kun je achter de betekenis van je droom komen? Afgelopen zomer heb ik een boek over dromen geleend bij de bieb, om er meer o

Inspiratie 2 Mijn vader inspireert mij eveneens. Van hem heb ik de liefde voor het schrijven. We verzonnen samen altijd verhaaltjes en maakten samen grappige gedichten. We discussiëren veel, maar kletsen ook vaker de grootste onzin.   Het is altijd inspirerend en gezellig. Van jongs af aan voelen wij elkaar al goed aan en weten we precies wat de ander bedoelt. Op deze wijze leren wij elkaar veel. Ed kan goed schrijven, hij moet het even tijd geven, maar dan komen die ideeën ook een voor een zijn hoofd binnen. Zo maakt hij met Sinterklaas altijd sterke gedichten, al is het maar een keer per jaar, wat hij leuk vindt maar toch als een verplichting voelt waardoor het een moeten wordt. Eigenlijk heeft hij nooit vrije tijd, hij is aan het promoveren en gebruikt alle tijd die hij heeft hiervoor. [Dit is meer tijd dan anderen hebben, omdat hij al om 6uur begint met werken, half uur lunch pauze, rond vieren een half uur pauze en dan met het avondeten. Vervolgens werkt hij ook nog vaak van

Angst Als ik ergens niet van hou dan is het angst. Ik vermijd het altijd. Want als ik bang ben dan ben ik ook echt bang en word ik er ziek van. Dit kan al gebeuren als ik erover na ga denken. Zoals slecht weer, geesten, ziekten, dingen te verliezen, ik denk er liever niet over. Ik heb dus een beetje angst voor angst. Ik schrijf het nu wel op, maar vermijd het toch erover te denken. Ik ben beter in optimistisch zijn. Ik kijk liever vanuit het zonnige oogpunt. Al ben ik soms bang wanneer ik te positief kijk, dat het dan zal verdwijnen. Maar dat heb ik mijzelf verboden. Een positieve kijk helpt wel veel. Je ziet alles zoveel vrolijker. De kleine dingetjes worden in één keer groot. Geen lekke band terwijl je het glas op de weg niet kon vermijden, op tijd het vuur lager zetten wanneer de pan bijna overstroomde, een klein complimentje van iemand, een lach van iemand, een klein kindje dat onhandig en dapper van een heuvel loopt. Zo kan ik wel even door gaan. Je ziet zoveel meer. En gaat d

[6 januari 2012] Koken en lekker eten zijn altijd interesses van mij geweest. Ik ben dol op proeven of iets goed is, welke kruiden gebruikt zijn en wat ik eraan toe zou voegen. Bovenal ben ik geïnteresseerd in de kookkunst van anderen. In wat zij graag eten, hun verhalen en familierecepten. De betekenis die eten in hun leven speelt, hoe zij eten een plaats geven in hun leven en hoe zij dit vormgeven. Hoe zij vieringen en feesten vormgeven en wat zij onder gastvrijheid verstaan. Oftewel alles over eten. Ik wil hier graag meer over leren, dit is een oneindige bron van kennis. Aangezien ieder mens andere opvattingen heeft, een andere geschiedenis en verhalen kent rondom voedsel. Om hier meer over na te denken en mee bezig te zijn, begin ik met het schrijven van columns/recensies over eten, de kookkunst van anderen. Hierbij neem ik deel aan de maaltijd en schrijf ik hier een stukje over. Of geef ik jullie recepten en kooktips. Allereerst zal ik thuis beginnen; Casa di mama Ni

Inspiratie Van jongs af aan is Willemien van Gurp [www. willemienvangurp.nl ] een inspiratiebron voor mij geweest. Ze maakte altijd divers creatief werk. Met elk materiaal dat je maar kunt verzinnen, en vaak pas bedenkt wanneer zij het gebruikt, maakte zij iets bijzonders. Of het nou met knopen, kranten, verf, bladeren of touw was, het werd altijd iets unieks. Dit heeft mij geïnspireerd om creatief bezig te gaan. Het heeft een zekere drempel weggehaald, omdat het niet uitmaakt wat je gebruikt, hoe je het doet en wat het resultaat wordt; het is allemaal goed. Het belangrijkste dat ze mij dan ook leerde was: ‘het hoeft niet mooi te zijn, daar gaat het niet om, het gaat erom dat je bezig bent en daar van geniet en dat het van jou is’. Oftewel gewoon doen wat je leuk vind, leuk lijkt, het proberen van nieuwe dingen, zonder een druk te voelen dat het mooi moet zijn. Nu wil ik anderen, jullie, inspireren. Het laten ervaren hoe het is om gewoon even lekker creatief bezig te zijn. Al

7:00. Afgelopen nacht heb ik lopen woelen. Ik heb het slechte weer gehoord, het stormde. Ik hoorde de wind waaien, de regen kletteren en het onweer rommelen. Ik hoorde mijn vader opstaan rond 5 uur. En de hele tijd bleef mijn hoofd malen. Ik ben blijkbaar gisteravond vergeten mijn hoofd uit te zetten. Ik dacht over wat ik allemaal nog wilde schrijven, hetgeen wat jij leest. Onrustig lag ik in mijn bed, mijn hoofd vol ideeën, tot ik om zeven uur besloot maar uit bed te gaan. Het had toch geen zin. Zodoende zit ik nu voor de pc en typ gretig al mijn ideetjes uit. Vroeger had ik dat vaker dat ik de hele nacht nieuwe ideeën had. Van de zomer voor het laatst denk ik. Dan ga ik in bed liggen en ‘pling pling pling’ als lichtjes komen ze in mijn hoofd. Nu waren het stukjes, columns, eerder waren het altijd gedichten. Dan pakte ik pen en papier en schreef ik de hele nacht door. En was ik de volgende ochtend moe. Daarom heb ik ook wel eens besloten geen pen en papier te pakken maar gewoon

Hallo allemaal! Mijn naam is Nienke de Jonge. Ik studeer culturele antropologie in Utrecht. Al van jongs af aan schrijf en dicht ik graag. Tevens houd ik van andere creatieve bezigheden zoals tekenen en koken. Daarnaast kijk ik graag films. Deze   blog is bedoeld voor vermaak, daarnaast zal je [hoewel je mij misschien niet persoonlijk kent] mij goed leren kennen, door de persoonlijke stukken. Ik heb eigenlijk altijd iets tegen blogs gehad, toch heb ik mij erbij deze aan gewaagd. Ik hield er niet van omdat ‘iedereen het doet’ en je dan een van die massa bent. Je onderscheidt je dan niet van de rest en bovendien ‘wie leest het?’. Ik niet. Ik lees niet graag, door mijn dyslexie kost het veel moeite en dit vormt een barrière. Ik weet dan ook niet of er anderen zijn die goed en leuk kunnen schrijven. Als er iemand is die het goed kan, lees ik het echter wel graag. De film Julie & Julia heeft mij deels geïnspireerd voor het schrijven van een blog. Deze film gaat over een vrouw d