Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Donderdag had ik een verjaardag, maar besloot verstandig niet mee uit te gaan. Ik voelde me niet heel lekker, moest de volgende dag er om half negen uit en zou die avond erop al gaan stappen. Eenmaal in bed, tja de verjaardag zelf duurde wel een beetje lang, sliep ik heerlijk. Maar was vergeten mijn wekker te zetten, toen ik de volgende morgen om negen uur wakker schrok omdat ik merkte dat het al licht was. Ik haalde gelukkig wel nog mijn trein. Vervolgens was mijn mobiel leeg, want op zich geen ramp hoeft te zijn. Maar ik wist niet waar we eigenlijk college hadden. Ik ging naar het lokaal waar ik het verwachte, daar bleek het echter niet te zijn. Vervolgens ging ik naar de helpdesk om het daar te vragen, maar het duurde even voor ze doorhadden over welk vak ik het had en zet het rooster konden openen. Toen bleek dat het in een gebouw was, vijftien minuten lopen verder op. Ik had er genoeg van en besloot maar een computer te zoeken voor zelfstudie. Het college is immers ook online te

Vrijdag ochtend had ik eerst een toets, al voor 7 stond ik op. Ik besefte me hoe donker het 's ochtends al/nog is. Om 10u had ik het tentamen klaar, reisde terug naar Utrecht  daar Bram (een vriend van me) twee treffen. Vervolgens namen we de trein naar Eindhoven. Inmiddels was het al half 12. We nuttigden onze laatste krentenbollen en pakten de bus tot een punt wat dicht lag bij een tankstation richting de snelweg. We liepen naar het tankstation en begonnen aan onze lift reis door België. Na een tijdje stopte een Franse auto, ik wist dat het geluk dichtbij was. Er stapte een lieve Franse vrouw uit, die ons wel België in wou brengen. Eerst wilde ze nog bloem kopen, dus liepen we met het rond door een soort Intratuin. We volgenden onze reis naar België, het was een fijne reis en ze besloot ons naar Leuven te brengen. Voor 3 waren al in Leuven, ze vond het er zo leuk uit zien dat ze besloot met ons mee een kerkje te gaan bekijken. Daarna ging ze verder naar Frankrijk. Om 3u ware

Door een grapje die ik maakte tegen een vriend van me; ik vond dat hij zijn facebook naam moest veranderen in een ‘grappige’ verandering. Zijn antwoord luidde: alleen als jij je naam veranderd in Nina. En dat deed ik. Dit zette mij aan het denken. Ben ik Nienke? Voel ik mij Nienke? Welke naam past eigenlijk bij mij? Ik vond Nina eigenlijk een leukere naam, en kreeg ook leuke reacties van mensen. Na hier goed over na gedacht te hebben, besloot ik eigenlijk Níne mooier te vinden. Ik heb het wel eens gehoord en vond het altijd al mooi. Een mooie variant tussen Nienke en Nina. En ja, ik voel mij Níne.   Namen is een interessant fenomeen, je krijg het bij je geboorte. Maar past het bij je? En hoe kan een naam bij je passen? Blijkbaar hechten wij een symbolische betekenis aan een woord, een woord waardoor mensen je makkelijk kunnen aanspreken. Een woord dat jou onderscheid van de rest. Een woord waarmee je je identificeert. Sommige mensen zijn niet zo bezig met hun naam, ze hebben die gek

Ik roep al een lange tijd (dat wil zeggen een paar jaar) dat ik mijn Frans wil verbeteren, ofwel herinneren. Gezien ik toen ik veertien jaar was, best goed was. Echter vond ik steeds niet de motivatie om mijn Frans weer op te pakken, ik kan ook zeggen dat ik de tijd niet had, maar dat klopt niet want als je motivatie hebt heb je ook de tijd. Toen Franse vrienden bij mij waren hebben ze een nieuwe internet versie op mijn laptop gezet; in het Frans weliswaar. Wat mij op het idee bracht om ook mijn facebook en mobiel in het Frans in te stellen. Zo kun je er niet omheen en leer je heel praktisch de woorden die je veel gebruikt als coller voor plakken en fenêtre voor venster. Je weet waar de woorden in het Nederlands stonden, zodoende weet je wat de Franse woorden betekenen. Nu herinner ik mij steeds meer woorden. Ik kijk ook vaker films in het Frans en luister Franse muziek. Gister was ik bij mijn ouders en besloot ik wat Franse boekjes mee te nemen, waaronder ‘Le petit prince’, waarin

Volgens mij begin ik mijn draai, dat wil zeggen een ritme, te vinden. De tentamens komen er weer aan en daarmee een studie ritme, tevens heb ik een nieuwe fijne kamer en zie mijn vrienden dagelijks. Ik weet wat ik belangrijk vind en maak daar ook meer ruimte voor. Binnenkort moet ik maar weer eens gaan rennen. Het leren lukt alleen niet zo goed, de motivatie is wat ver van me weg en de verveling ondertussen te dichtbij. Maar ik heb dan ook (te) veel tijd om te leren, onder tijdsdruk lijkt het altijd makkelijker. Ik besloot weer eens een paar dagen naar mijn ouders te gaan. Hoewel ze nauwelijks thuis waren, was het fijn. Het is altijd prettig om je in een grote ruimte te begeven. Ik heb de muziek lekker hard gezet, meegezongen, films gekeken op de bank, dingen die ik op kamers niet doe of kan. Hoewel ik eigenlijk was gekomen om mij beter te concentreren op het leren. Maar dit was ook weer even fijn. Ook ben ik nog even langs oma geweest, waar ik heel lief haar horloge kreeg. Deze z

Wat is het toch fijn om weer in Nederland te zijn! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Door een langere tijd weg te gaan, ben ik gaan beseffen hoe erg ik gehecht ben aan mijn thuis. Ik fiets nog graag langs de grachten. Het is leuk om oude bekenden tegen te komen en om met je goede vrienden uit te gaan. Nu in mijn nieuwe huisje, nodig ik ook elke dag mensen uit. Nu meer dan voor Wenen, in Wenen had ik veel ruimte en kookte graag voor mijn vrienden. Nu ga ik daar mee door. Ik geniet nog steeds van het Nederlandse eten en mijn lieve familie. Wel ga ik veel om met internationale studenten en deel ik iets met degenen die ook op Erasmus-uitwisseling zijn geweest. Het spreken in andere talen en het delen van ervaringen is toch wel fijn. Ook heb ik nog steeds kriebels om te reizen, nieuwe plekken op te zoeken. Dus hoewel ik het hier fijn vind, zoek ik het buitenlandse toch steeds weer op.

lieve oma threes, ik kan je niet mailen, en toch doe ik het. want ik kan je niet bellen, want opnemen zal je niet en als ik je schrijf, krijg ik mijn brief terug. maar als ik mail, wordt hij in ieder geval verzonden en hoop ik hem niet terug te vinden maar naar jou te sturen als verwacht ik niet dat de mail je zal bereiken als je deze mail leest kun je misschien ook wel mijn gedachten lezen horen dat ik aan je denk voelen dat ik je mis kon ik nog maar op bezoek komen en genieten van jouw lekkere soepje konijn en wafels jouw gastvrijheid en gezelligheid jouw aanwezigheid het vertrouwen dat het goed gaat dat je er bent ook al zag ik je niet vaak ik wist dat ik je zou zien nu weet ik dat niks meer zin heeft maar ik wil het niet geloven ik bevat het gewoon niet het blijft knagen  en pijn doen ik voel me verwart maar er is niks om me mee te troosten waarom vertelde je me het niet waarom geen laatste woorden waarom zo opeens onaf

Iedereen maakt keuzes, en heft het gevoel verkeerde keuzes te maken. Maar kunnen keuzes verkeerd zijn? Want alles kan uiteindelijk anders uitpakken en leerzaam zijn. Ongeacht welke keuze je maakt er is altijd een gevolg. En hoe het anders zou zijn gelopen weet je nooit. Neem nou de liefde. Hoe vind je de goede partner? Met wie moet je je inlaten? Van te voren is het niet te overzien. Achteraf waren het niet de goede die je koos, maar wie waren dan wel de goede? Je weet het niet. Dus misschien was het ook wel niet zo erg. Toch leidt het tot vele frustraties, onzekerheden en spijt gevoelens.   De onzekerheid die we hebben maakt alles moeilijk en zwaarder. Als we zeker waren en gewoon deden, zonder te veel zwaarte te leggen op de keuzes die je maakt. Dan zou het zich allemaal wellicht makkelijker voordoen, en maakten we geen verkeerde keuzes. Want de keuzes waren goed, alleen de uitkomst niet zoals verwacht.

Eindelijk heb ik een oven, in mijn vorige huis hadden we die namelijk niet. Nu hebben we een combimagnetron. En ik wilde er meteen maar gebruik van maken door broodjes af te bakken. Het is een raar ding, waarvan het beeldschermpje het niet meer doet. Dus ik nam aan dat het wel goed zou zijn. Onder tussen ontfermde ik mij over de afwas. Ik rook de lucht van geroosterd brood, dus dacht dat gaat wel goed. Tot ik mij omdraai en grote rook wolken uit de oven zie komen. Ik doe hem open en zie het broodje in de fik staan. Ik schrik me rot en weet niet wat ik moest doen. Ik besluit met een pollepel het broodje op de grond de gooien en vervolgens het raam uit. Het heeft een paar dagen geduurd voor de rook lucht uit de keuken was. Oeps.

Eindelijk heb ik een nieuwe kamer gevonden. En wel in een studentenhuis! Tot nu toe lijkt het de ideale vorm voor mij, want hoewel het een studentenhuis heet, doet iedereen zijn afwas en huistaak. Ook lig ik ’s nachts niet wakker van lawaai. Het is een gezellig huis, ik deel de keuken en badkamer met drie jongens en twee meiden. Allen erg gezellig, we maken wel vaker een praatje of eten samen. Er is een fijne sfeer en ook zij hebben een gezonde en bewuste levensstijl. Ik ben het tot nu toe die elke dag mensen over de vloer heeft en voor ‘drukte’ in huis zorgt. Je woonplek blijkt toch altijd weer belangrijk te zijn, als je je er niet fijn voelt dan wordt het geen thuis. En als je je er fijn voelt, ervaar je veel meer vrijheid en gezelligheid. Dus, ik voel me echt thuis.

Dinsdag was mijn eerste dag op weer een nieuwe plek. De universiteit van Wageningen. Voor de derde keer in mijn leven had ik mijn eerste dag op een universiteit, de eerste keer zonder enkele kennismaking, het zelf maar uitzoeken. voor de derde keer kende ik er niemand en moest mijn lokalen zelf vinden en praatjes maken. Het is gek om weer in een college zaal te zitten waarin niks vertrouwd is, geen vrolijkheid door het herkennen van mensen geen bekendheid over hoe alles eruit ziet en functioneert. Meteen werd de zwaarte van de vakken duidelijk, elke week was er veel leeswerk van een boek dat al aangeschaft diende te worden,  tevens heb ik elke dag les van half 11 tot 17 en heb een uur reis tijd. Dus wanneer zal ik gaan sporten? Wageningen heeft daarin een voordeel, bij de campus zit een sportschool voor maar 70 euro (per jaar geloof ik). Gelukkig zijn in Wageningen meer jongens dan in bij de sociale studies in Utrecht, jongens vind ik gezellig en tevens is het diverser. Voor d

telefoontjes zijn zo fijn niet meer de tranen die rollen de leegte de berichten kwamen plots onverwacht stond de dood om de hoek de ouderdom nam in een week tijd mijn opa en mijn andere oma mee het niet beseffen onrealistisch gaten de dood maakt gaten het wist geschiedenis uit het vervaagt je wortels het verstoord de grond onder je voeten het maakt personen tot herinneringen ervaringen tot het verleden onbereikbaar geworden, ver weg verdwijnen gaten leegte

Jullie hebben het al gemerkt, Nienke is niet meer zo actief in het schrijven. Aller eerst schrijf ik wel, gedichten, maar die plaats ik niet om mijn blog. Als ik dat zou willen moet ik ze eerst kritisch herlezen of ze wel de moeite waard zijn. Verder vergt het een bepaalde mood om voor de laptop te gaan zitten, met Word open om wat leuks te schrijven voor mijn blog. Vaak denk ik: wat kan ik schrijven wat voor anderen interessant is? Zoveel beleef ik toch niet? Ik ben veranderd sinds Wenen, al blijf ik natuurlijk Nienke. Mijn interesses zijn veranderd, ideeën en deels ook mijn gedrag. Naast dat ik veel liefde koester voor Nederland, en vol trots over Nederland spreek tegen buitenlanders, zie ik alles nog steeds als een buitenstaander, ik ben nog niet helemaal gewent aan Nederland als mijn leefomgeving. Ik ben dan ook weggeweest naar Duitsland en heb dit weekend Franse vrienden op bezoek gehad. Graag loop ik door de straatjes en ga zitten aan de gracht. Ik geniet van het Hollandse e

Baba Wien. Al weken was ik bezig met het pakken van mijn koffer. Ook het nemen van afscheid was al vroeg begonnen. In vijf maanden tijd heb ik zoveel mensen leren kennen. Ieder anders uit een ander land. Engels is mj eigen geworden, en ook het Duits gaat vanzelf. I heb veel geleerd over anderen, andere landen en culturen. En daarmee veel over mijzelf, min eigen nationaliteit. Wat versterkt wordt door mijn Nederlandse vrienden hier. Ik ben veel om mijzelf geweest, alleen dingen geregeld en gereist. Ik heb vier maanden geleeft zonder mijn Nederlandse familie en vrienden te zien. Zonder ontbijtkoek en stroopwafels. Maar met vele andere mooie mensen, die ik nu achter laat. Die echter niet in Wenen blijven, maar zich verspreiden over Europa. Naar Wenen terug gaan zal anders zijn, de mensen zich weg. De inhoud is verdwenen, enkel de omvang is er nog. Wenen de stad die ik leerde kennen in zijn intense kou, grauwheid, de dure en drukke stad. Die veranderde in de stad van de hitte, het cha

Het is weer zover. Ik heb een nieuwe leeftijd bereikt. In de laatste weken van mijn oude leeftijd heb ik vanalles gedaan. Ik heb besloten de laatste toets toch te maken, om meer zekerheid te hebben over mijn studiepunten. Ik heb films gekeken, waarvan de Pianist erg goed was. Ik heb met vriendinnen gegeten, met vrienden naar een bar geweest, en zelf nog naar Bratislava. Bratislava is een klein stadje, waar we een paar uur waren, dat is genoeg. Het is een prima dag besteding. Ik heb mijn winterjas en een tas met wat spullen aan een vriendin mee kunnen geven naar Nederland. Er is dus een kans dat ik mijn spullen toch nog mee krijg. Ik heb in de zon gezeten, ben verder gaan lezen in het boek waar ik in begonnen was toen ik naar Wenen toe kwam. En afgelopen week ben ik naar Praag gegaan, waar een vriendin van mij woont. De busreis was erg fijn, goedkoop en maar 5uur. Daarin kreeg ik gratis koffie en kon ik films kijken (helaas of niet erg leuke of in het Tsjechs). Het was warm, we he

Het is altijd zo fijn, op het moment dat er een hoop dingen moeten gebeuren, dat je het afsluit. Dat je de dingen van je lijstje kunt strepen. Dat je de top van de berg hebt bereikt. En volgens mij heb ik alles wel gehaald. Ik heb acht tentamens gehad, hele dagen heb ik achter de computer gezeten om te leren. Ik ben moe en heb behoefte aan vrije tijd. Tevens heb ik mijn erasmus formulieren ingeleverd en aan mijn paper komt ook een einde. Ik denk meer na over hoe ik mijn koffer in moet pakken, dat ik mijn zware/winter kleding aan doe in het vliegtuig en wat ik mogelijk achterlaat. Eindelijk is er weer een beetje ‘lucht’ in mijn hoofd. Behoefte om even rustig aan te doen. Gelukkig ben ik niet een te harde leerder, ik leer van ’s ochtends tot begin van de avond. Mijn avond is vrij en doe ik leuke dingen. Wat ik erg belangrijk vind. Zondag was ik met een vriendin (die uit Dokkum komt!) naar een concert van Hurts geweest, dat was erg gezellig. Er waren de hele avond dreigende donkere w

De afgelopen week was druk en de komende ook. Nu loopt word vast waardoor ik even niet kan leren. Tja, dan schrijf ik wel even voor mijn blog! Ik had vorige maand al 2 tentamens gemaakt, waardoor ik al mijn eerste studiepunten had. Dat geeft een zeker gevoel, wat er ook gebeurt, die punten heb ik in ieder geval binnen. Afgelopen week had ik twee tentamens, één ging niet zo goed, maar toen ik het tentamen inleverde. Vertelde de docent mij dat ik hem ook mondeling mag maken en dat ik mijn email adres moest geven zodat ze contact met me op kan nemen, (indien ik hem niet goed had gemaakt). Het andere tentamen ging best goed, het was mondeling en ik kwam totaal niet uit mijn woorden. Maar ik heb ong. een 6/7 dus best prima, gehaald in ieder geval. Ik moet er nog vijf, (aankomende maandag, dinsdag en donderdag) en een paper. Misschien laat ik een tentamen vallen, gezien het allemaal wel erg veel is. Ik verhit onder het leren, het is hier erg warm. Het koelt al wel af, maar het is al

Ik ben langzamerhand geintergreerd. Ik kan mezelf al bijna Österreicher noemen. De tekenen zijn overduidelijk. Ik ben gewend aan het toetsenbord, aan de hete zon, die ook hier wordt afgewisseld door regen, heel veel regen. De melodische accenten, mijn Duitse spreekvaardigheid. Tegen mij, in tegenstelling tot bij andere buitenlanders, praten mensen hier altijd Duits in plaats van over te gaan op Engels. Dit doen ze wel bij anderen als ze horen dat diegene niet zo goed in Duits is. Verder de gewenning van het gebruik van Sie (u) tegen onbekenden, de begroeting ‘Grüss Got’ is mij niet meer vreemd en ik begin al te wennen aan dat mensen begroeten met Servus en afscheid nemen met Baba. Het denken in het Engels, mijn Nederlands is niet meer volmaakt, het is dat ik nog contact heb met mensen uit Nederland, anders zou mijn Nederlands echt enorm verzwakt zijn. Ik ben me meer bewust geworden van mijn Nederlandse identiteit. Mijn manieren, opvattingen, mijn beeld van Nederland en mijn waardering

Maandag avond was het nog heerlijk warm en heb ik met een vriendin een Käsekrainer gegeten, dit is een bbq worst met kaas erin. Het leek me lekker, maar de kaas is erg snotterig.. Zij is ook nederlands en spreken dus ook in onze eigen taal. Het is grappig, omdat mijn Nederlands verengelst is. Zo zeg ik 'werkelijk?' (vertaald vanuit really), waardoor we genoeg stof hebben om te lachen. Ik was zo blij met het weer, maar ik besefte al snel dat weer altijd tijdelijk is. Die nacht hoorde ik het al vanuit mijn bed, regen. De volgende ochtend moest ik dan ook door de stromende regen fietsen, die dag was mijn tas, schoenen en alles nat. Pas na het studeren, in de avond, was ik een beetje droog en scheen de zon.. Ik had pech met de regen-timing. Woensdag was het gelukkig weer stralend weer. Ik heb gestudeerd in de zon en een reis naar Krakow geboekt voor dit weekend. Helaas kreeg ik die avond een mailtje dat het gecancelled is door het geringe aantal deelnemers. In de avond heb ik

Dinsdag was onze welbekende populaire DJ Bakermat in Wenen. Daar moest ik natuurlijk heen. Voor ik naar Wenen ging, zag ik hem samen met Juul. Nu voor ik naar Nederland kom zag ik hem met Annabel. Wat mij beide keren opviel is dat hij erg goede muziek maakt, maar dat als je hem ziet het wat tegenvalt. Het is vooral omdat hij zo populair is, dat de zaal te vol is waardoor je niet echt kunt genieten. Na een tijdje besloten we dan ook naar een andere zaal te gaan, waar de muziek ook goed was en we alle ruimte hadden om te dansen. Donderdag heb ik weer nieuw bedachte recepten klaargemaakt, wat goed was gelukt. Enkel de ontbijtkoek vergt nog wat oefening. De afgelopen tijd was het koud en het regende veel. Sinds vrijdag schijnt de zon gelukkig weer volop. Nog gewend aan de kou, ging ik zaterdag naar Salzburg. Bepakt met mijn winterjas, vest en zonder zonnebril. Ik ben er ook achtergekomen dat de weersvoorspelling van Google totaal niet klopt. Het was namelijk super warm, waardoor ik de

Had ik al geschreven dat ik een tijd lang geen postvakje had, omdat ze de brievenbussen hadden vervangen maar de onze waren vergeten? Inmiddels hebben wij er ook een en hebben we de sleutel gekregen. Die avond keek ik of we post hadden, toen ik hem weer op slot wilde draaien en weglopen, liep ik iets sneller door dan dat ik de sleutel uit het sleutelgat haalde. En toen was de sleutel gebroken. Wat ik nooit had verwacht, ik dacht dat je wel heel sterk moest zijn om een sleutel te kunnen breken. Maar goed, ik kon de resterende sleutel uit het gat pulken. Ik heb het niet aan mijn huisgenoot verteld. Ik heb de sleutel niet per se nodig. Zij heeft immers ook een sleutel. En bovendien kan ik door het klepje zien of er post is en ze eruit peuteren. Dus na weken het gevoel hebben post mis te lopen, kan ik nu niet altijd bij mijn post. Wel ontdekte ik laatst een brief voor mij, een vrolijke enveloppe van mijn moeder. Het is altijd erg leuk om post te ontvangen!

Ik snap nu waarom ze hier zoveel vrij hebben en mijn lessen zo saai zijn. Ze kennen hier niet vier lesblokken in het jaar, maar twee. Waardoor de lessen over een langere tijd uitgesmeerd worden. Het is minder intensief en je doet dus niet meer dan in Nederland. Bovendien moet ik, zoals ik eerder al had geschreven, hier tien vakken doen om genoeg punten te behalen. De colleges zijn moeilijk te volgen en huiswerk heb je niet, je moet wat artikelen lezen, maar dat kun je ook een week voor de examens doen. De werkdruk is hier niet hoog en je zit dus ook nauwelijks in de stof. Nu pas, nu de examens in de buurt komen kom ik erachter dat een aantal vakken toch wel interessant zijn. Ik begrijp nu de Erasmus studenten in Utrecht beter, ze studeren weinig, hebben veel feestjes, willen veel reizen en nemen de universiteit en de aanwezigheid niet zo serieus. Het Erasmus leven heeft mij veranderd, ik weet niet hoe het is als ik weer in Utrecht ben. Ik studeer nog enkel het noodzakelijke en heb m

Ik ben begonnen met leren, de deadlines komen nu dichterbij en heb ik meer motivatie en lijkt het meer zin te hebben om te lezen. Nu kom ik erachter dat een aantal vakken toch best interessant zijn, maar dat zit hem dan dus in het zelf lezen van de artikelen. Over twee weken heb ik zeven toetsen en een paper. Ik ben benieuwd hoe hoog het niveau ligt en hoe goed ik in staat ben de toetsen te maken. Gezien het begrijpen van de colleges niet erg makkelijk is. Toen zaterdag de zon scheen ben ik met twee vrienden met de bus net buiten de stad gegaan, naar Klosterneuburg. Daar was een klein museum, met een aantal mooie werken. Verder hebben we wat rondgelopen in dat dorpje. We liepen lang een boom en een vriendin vertelde dat dat vlierbloesem was, en dat ze wat sap ervan wilde maken. Weer wat nieuws geleerd! Ik vulde een zak met de bloemen om het thuis uit te proberen. En ik heb dus vlierbloesem sap gemaakt, het is niet super goed. Maar als ik het wat vaker doe, krijg ik er wellicht gevoe

De kook spirit heb ik goed te pakken, mijn vrienden weten dat ze elke maandag bij mij terecht kunnen voor een lekkere maaltijd en ik denk graag na over wat ik zal koken. Ik doe nu ook leukere boodschappen voor mijzelf. Elke keer koop ik producten die ik niet eerder gekocht heb, en probeer ik zo steeds wat uit. Ik heb ook veel kruiden aangeschaft en kan dus lekker koken. Mijn vrienden zijn de laatste weken veel druk met leren, waardoor ik ze niet meer zo regelmatig zie. Toch doen we af en toe nog dingen samen zoals naar een pub quiz gaan, waar ik eigenlijk niet van hou, omdat ik toch geen vraag kan beantwoorden. Laatst was er ’s avonds een markt, elk land had een eigen kraampje waar je klaargemaakt eten kon kopen. Ik at vers gemaakte nacho’s met guacemole saus, boterthee (niet lekker), iets van rijst, oesterzwammen, scampi’s en een roze scherpe vrucht, iets van mais in een maisblad wat droog was en wat naar kokos smaakte, en van alles wat ik vergeten ben. We zijn ook een keer naa

Na twee weken, deden mijn ribben niet meer zo’n pijn. En had ik het gevoel dat ik weer zo goed als beter was. Enkel liggen deed nog een beetje pijn. Het was wel wat saai om zo ziek te zijn, veel op mijn kamer, films kijken (niet heel bijzondere), niet sporten en niet uitgaan. Wel had ik veel mensen in mijn keuken gehad, wat ik erg fijn vind. Helaas heb ik in Utrecht niet zo’n grote keuken. Vroeger begreep ik niet waarom toeristen naar Nederland kwamen, ik vond er niks aan. En bovendien gingen ze naar molens en grachten, die helemaal niet pasten in het beeld dat ik van Nederland had (aangezien ik niet uit het westen kom). Maar nu, nu ik zelf weg ben, zie ik het mooie van Nederland, en dan vooral de grachten, de fietsen, vlaktes en de kleinschaligheid. Ook de Nederlandse nuchterheid wordt mij nu pas duidelijk. Ik zeg veel, voornamelijk wat ik vind, en hou niet van veel poespas. Nederlanders zijn soberder, en maken duidelijk wat ze vinden, ze draaien er minder omheen. De afgelopen ti

Ik vind het altijd leuk om te zien hoe gastvrij mensen zijn. Dat je ergens komt, waar je niemand kent, maar waar je via via een ingang hebt. Dat mensen je hartelijk ontvangen, kletsen en eten aanbieden. Dit weekend sliep ik met vrienden bij een vriend van hun, deze vriend verzorgde steeds een groot ontbijt en was erg aardig. ’s Avonds trokken we op met zijn vrienden. Zondag zijn we naar vage bekenden gegaan van een vriendin die ook mee was. Dit waren Cambodjanen die ergens in de bergen wonen. Ze waren erg hartelijk en we zijn er lang gebleven. We hebben geklets en bij aankomst zetten ze een mooi opgemaakte grote schaal fruit neer. Ze vroegen of we honger hadden en aten daar typisch Oostenrijks avond eten: brood met allerlei brood vlees. Ook lieten ze ons diverse Cambodjaanse hapjes proeven. Gister heb ik vrienden uitgenodigd om bij mij te komen eten. Ik heb een drie gangen menu verzorgt voor 10 man. Het was veel werk maar de moeite waard. Ik vind het leuk om zelf gerechten en combin

Eindelijk mijn verkoudheid komt tot een einde, mijn blauwe plekken hebben niet meer alle kleuren van de regenboog en de pijn neemt af. Mijn ribben blijken niet gebroken en de röntgen foto’s mag ik houden. Dus nu kan ik elke dag naar mijn ribben kijken. Dit weekend ben ik naar Graz geweest, last minute ben ik bij iemand in de auto gestapt. En heb een leuk weekend gehad met vrienden. Ik ben blij dat ik gegaan ben, want ik werd verveeld van op mijn kamer zitten en afleiding werkt goed. Hoewel lopen wat pijn doet, zijn we best actief geweest. Het was zeker de moeite waard. Graz is erg mooie en gezellige stad. Het heeft wat weg van Nederland en Frankrijk. Het is niet zo ontzettend groot als Wenen, het heeft kleine straatjes, een rivier, huizen met rode daken en geen auto’s in de stad. Ook hebben ze een berg in de stad, die mooi is en vanaf waar je mooi uitzicht hebt. Rondom de stad zijn bergen te zien, het ligt echt in de natuur en omdat de huizen er niet zo hoog zijn kun je de bergen zi

De zesde dag van ziek zijn is aangebroken. Mijn neus zit nog vol, maar loopt niet meer. Ik heb geen last meer van hoesten en ook het koortsige en hoofdpijn lijkt over te zijn. Het lopen is niet meer zo pijnlijk als eerst. Vooral mijn nek is nog erg gespannen en mijn borst doet pijn, vooral als ik diep ademhaal. Wat heeft het ziek zijn mij opgeleverd? Hoewel ik nog steeds moe ben, heb ik wel relatief veel slaap gehad. Ik heb rust genomen, vrienden op bezoek gehad, mijn kamer opgeruimd, begonnen met schilderen. Ik realiseer me weer hoe gelukkig je moet zijn wanneer je gezond bent. Ik mis thuis weer wat meer, ik heb een hele reeks series afgekeken (wat goed is voor mijn Brits, nou ja vooral ‘aso’ engels ). De tijd gaat snel, ook al doe ik niet veel. Helaas krijg ik weinig beweging en frisse lucht en veel computer. Ik ben weer wat bewuster naar mijn eten gaan kijken. Ik heb de afgelopen dagen fruit, zuivel, vis, vlees, koolhydraten en vetten gehad. Aan het eten kan het dus niet liggen

Daar zit ik, maar niet op een stoel, nee op mijn bedbank. Wat op zich niks ongewoons is, aangezien ik thuis nooit op een stoel zit. Maar ik zit in mijn pyjama, met de deken over mij heen. Ik ben ziek. De afgelopen dagen was ik verkouden en had ik last van mijn keel, langzaam werd het erger. Tot ik een echte verkoudheid te pakken had met hoofdpijn, een loopneus, hoesten, niezen en lichte koorts. Hier stopt het verhaal helaas niet. Op zaterdagmiddag regende het, en wilde ik naar huis fietsen. Al vaker hadden mensen mij verteld dat ze niet fietsen in de regen omdat dat ik Wenen te gevaarlijk is. Maar ik als Nederlander vond dat onzin. Zo fietste ik dus door de regen, over de trambaan, omdat ze hier niet overal fietspaden hebben. Deze trambaan is spekglad, maar het is verboden om op de stoep te fietsen (echt gevaarlijk, dit moeten ze snel aanpassen). Mijn fiets slipte weg door de gladheid en oneffen structuur van de trambaan. Vervolgens lag ik met mijn fiets op straat. Gelukkig reed

Vrijdag ben ik naar de stad geweest, op zoek naar hardloopschoenen. Maar daarvoor moet ik denk ik een speciaal zaak vinden, in sportwinkels heb je namelijk weinig keus. Duur en gruwelijk lelijk met allerlei felle kleuren.. Ik heb die avond met wat vrienden ‘Django Unchained’ gekeken, het is een mooie film in de zin van het verhaal. Hij duurde echter wel erg lang en de vele bloederige effects maakte de film wat onrealistisch. Zaterdag heb ik wat rondgefietst en kwam ik achter een paar nieuwe plekken dat ze eigenlijk best dichtbij zijn. Ik raak gewend aan de afstanden en vind 40 min fietsen niet meer veel. ’s Avonds kwam een vriendin naar mij toe, ze kookte risotto (ze is Italiaanse, het smaakte dan ook erg goed) en we keken ‘The Big Bang Theory’, wat leuk was. Het is altijd grappig en het is lang geleden dat ik het voor het laatst gezien heb. Daarna keek ik nog de film ‘If Only’, hij begint wat raar, is vervolgens superromantisch en loopt daarna wat droevig af. Het is een inter

Helaas het weer is hier niet altijd stralend, deze dagen is het bewolkt, veel wind, 18 graden en af en toe wat regen. Juist wanneer je aan de hitte gewend begint te raken en bbq’s plant.. die je vervolgens af moet zeggen vanwege het weer. Maar de hitte is ook niet alles, vaak kreeg ik hoofdpijn van die felle zon. Inmiddels ben ik wel al lekker bruin en dat begin mei al! Dinsdag was het Koninginnedag, en hoewel je hier geen Koninginnenacht feesten hebt, geen kleedjesmarkt en oranjegekte, heb ik wel geprobeerd het goed te vieren. Ik ben in de middag met Nederlandse vrienden naar een Nederlands café gegaan om daar live de uitzending van de nieuwe Koning te zien. Die we keken onder het genot van stroopwafels en drop. We leerden meer Nederlanders kennen en iedereen was in het oranje. ’s Avonds gingen we met onze internationale vrienden naar een park waar we biertjes dronken, meer hollandse/oranje lekkernijen aten en iedereen had zijn best gedaan wat oranje’s aan te trekken. Vervolgens gi

Nog een paar dagen te gaan tot Koninginnedag, eenmaal met oranje in je hoofd zie je het overal. Het valt op hoeveel mensen wel niet oranje dragen, en ik moet zeggen, het is niet de meest modieuze kleur.. Vandaag heb ik een kleine hike gedaan, de Kahlenberg op, langs de wijngaarden, net buiten Wenen. Het was prima, de zon scheen en het lopen was niet te lang. Ik had alleen verwacht dat er meer mensen zouden komen. Maar ja, dat heb je met Facebook. Er stonden 200 mensen op aanwezig en 140 op misschien. In werkelijkheid waren er minder dan 50 mensen. Gelukkig had ik boven met vrienden afgesproken en hebben we gepicknickt een stuk verderop in een groot grasveld met mooi uitzicht over Wenen. Gelukkig heeft het niet geregend zoals de voorspellingen zeiden. Het was een actieve dag, ik ben namelijk ook op de fiets heen en terug gegaan, naar het laatste fietsstation. Het voelt goed om actief te zijn, in plaats van enkel in parken hangen of binnen voor de pc. Morgen moet ik weer voor de unive

De afstanden worden hier al korter. Ik reis af naar nieuwe plekken, waarvan ik vooraf denk ‘dat is echte te ver’, maar na een uur ben ik er en heb ik helemaal niet meer het gevoel dat het ver is. Een uur is prima te doen. Ik sta hier bekend als ‘the Dutch girl who always cycles’. Mijn eerste ijsje had ik laatst al gehad, gister had ik mijn eerst bbq en was ik voor het eerst op het Donaueiland. Hoewel het erg bewolkt was en veel wind, was het toch fijn. We werden in ieder geval niet weggebrand door de zon. Het was wat fris, maar het was alsnog 23 graden. Laatst hebben we een filmavond gehouden bij mij thuis. We waren met zijn 13en op mijn kamer en keken allen naar het laptop scherm. Het was erg gezellig en paste prima. Vandaag ga ik een hike doen over een berg, ik weet niet goed wat ik moet verwachten. Maar er komen veel leuke andere studenten, dus eigenlijk doe ik het meer voor de gezelligheid.

lekker slapen, een aantal tips: http://www.studenten.net/lifestyle/lifestyle/21849/blog_tips_voor_een_goede_nachtrust

Een blogje over reistips: http://www.studenten.net/lifestyle/lifestyle/22130/blog_reistips

Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe heerlijk het is dat de zon schijnt! In de eerste twee maanden was Wenen zo grauw en sober. Nu is het zo bruisend en gezellig. Vanochtend liep ik langs de mooie gebouwen, in gebroken wit, erg mooi, ik had een vakantie gevoel. Alsof ik in Italië of Frankrijk liep. Langs mooie huizen met goud en balkonnetjes. Ik was erg moe door het uitgaan van gister, waardoor (al is dat eigenlijk altijd het geval) ik de colleges niet goed kon volgen. Ik besloot om vervolgens in het park te gaan liggen in mijn pauze. En heb zo heerlijk een uurtje geslapen in de zon. Ik probeer elke dag iets voor mijn studie te doen. Maar ook elke dag in de zon en vrienden treffen. Dit weekend hebben we twee nieuwe bars bezocht, die helaas tegen vielen, al staan ze positief bekend. Zondag wilde we naar een balletvoorstelling, deze was helaas uitverkocht. Toen zijn we maar weer in het park gaan zitten en uiteindelijk uiteten gegaan. Verder ben ik met de Nederlanders Koninginnedag aan het

De tweede maand wenen is nu precies voorbij. Nu wordt het pas echt goed, de lente kwam een maand te laat. Maar nu hij er eindelijk is maakt hij veel goed. Hoewel het dit weekend bewolkt is, was het de afgelopen dagen 22 graden met veel zon. De zon maakt alles een stuk aangenamer. Wenen is meteen een leukere stad. Mensen zijn op straat en de parken zitten vol, overal lopen stelletjes of grote vriendengroepen. Mensen maken meer tijd om te ontspannen, studenten kaarten, voetballen, kletsen, drinken, roken, het is echt een vrolijk gezicht. Ja ik moet bekennen, om in de zon te liggen met vrienden en een koud biertje (Ottakringer met Johannesbeere , dat is dus bier verdund met een smaakje) is ideaal. De zon maakt afspreken makkelijker en mensen hebben ook meer zin en zijn vrolijker. Zelfs voor leren werkt het bij mij positief, ik ga dan met mijn laptop in het park zitten en werk zo heerlijk. Ik moet een essay schrijven, wat helaas wel heel veel tijd vergt. Ik heb liever toetsen, daar leer j

Het is heerlijk om ’s nachts naar huis te lopen. Wanneer je dan al het geluid van het verkeer wegdenkt, en dan naar de vogels luistert. Het is buiten warm en klam, als een echte zomer. Overdag in het park zitten is ook heerlijk, er zijn overal zoveel mensen. Iedereen ontspant en is met vrienden. Er hangt een goede sfeer, mensen spelen voetbal, slacklinen, drinken bier, ook hier ruik je de wiet, mensen picknicken en kletsen. In de zomer hoef je niet per se iets te doen, de hele dag in het park zitten is voldoende. Mijn geld verdwijnt hier snel, elke dag ga je wel ergens wat drinken, eten of koop je het een of ander. En alsof ik niet genoeg uitgaven heb, heb ik nog een rekening ontvangen van de zorgverzekeraar: 220 euro. Ik heb geïnformeerd waar die kosten van zijn. Blijkt dat het is van een jaar geleden toen ik in Utrecht langs de ziekenhuispost ben gegaan, om een teek te laten verwijderen. Omdat er op de uni geen tekentang was/ niemand die hem weg kon halen. Dat is toch absurd? Dat

Ik heb een paar goede dagen achter de rug. Dit weekend heeft de zon heerlijk geschenen. Ik heb over een rommelmarkt op de universiteit rondgelopen, waar studenten spullen verkochten, als een soort vrijmarkt. Leuk om toch nog een beetje Koninginnedag mee te maken! Ik kwam er weer achter dat het heel lastig is als je een paar uur met iemand gaat praten, die slecht in Engels is. En je dus constant moet raden wat diegene zegt. Een gesprek verloopt dat vermoeiend, zeker als diegene een andere culturele achtergrond heeft en je sowieso op een andere lijn zit. Elkaar begrijpen is dan lastig, laat staan vrienden worden. Ik ben weer eens uit geweest, ik was met een leuke groep. De muziek was prima en heb ik lekker gedanst. Ik dronk een Heineken wat toch wel lekker was. En de mensen waren er vrij normaal, niet allemaal dronken en wanhopig. Enkel een paar oudere mannen. Maar we waren de hele avond met de groep en daar hing een goede sfeer. Zondag heb ik genoten van de zon, door met een groep vr

Al twee weken heb ik last van hoofdpijn en ben moe. In de nacht draai ik constant en heb het super warm. Gister besloot ik maar oordoppen in te doen, in de hoop dat ik beter zou slapen. Eerst werd ik om acht uur wakker, wat ik te vroeg vond en besloot nog te blijven liggen. De volgende keer dat ik op de klok keek was het al 12.30! en vervolgens was ik die hele dag moe en heb ik nog steeds een doof oor (te wijten aan de oordoppen denk ik). Wat het is? Ik heb geen idee, het kan door zoveel dingen komen (veel pc, zorgen, weinig water, frisse lucht, bepaalde voeding). Ik hoop vooral dat het snel over is. (Nu is het inmiddels over:)) Gister heb ik wel de Karlenberg bezocht, helaas scheen de zon niet zoals de dagen ervoor. Het waaide en was grauw, maar ik kreeg wel een impressie van deze berg. Het is een punt vanaf waar je uit kan kijken over de hele stad. Het is grappig om Wenen van zo hoog en ver te zien, dan is het in een keer een klein dorpje en zijn de huizen helemaal niet meer zo ho