Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Over het algemeen ben ik tien minuten te vroeg op een afspraak. Ik reken de reistijd altijd ruim in en vervolgens fiets ik op goed tempo. Ik kom immers liever te vroeg dan te laat. Het valt me dan op dat de meeste mensen op de minuut er zijn, Nederlandse Pünktlichkeit. In plaats van ook te vroeg. Ik moet dus standaard tien minuten wachten, maar dat is te overzien. Minder fijn is wanneer iemand te laat is, als iemand maar tien minuten te laat is, wacht ik toch al twintig minuten. Maar ik weet van mijzelf, dat als ik de tijd niet ruim neem, ik anders net te laat kom. Want als ik mezelf meer tijd gun, neem ik vaak te veel tijd. Of raak ik opeens verdwaald. Maar als ik met iemand afspreek waarvan ik al weet dat diegene te laat gaat komen, doe ik geen moeite om zelf op tijd te zijn.

Als een puzzel leg ik mijn leven Als lego bouw ik voort Het zoeken en verbeteren Het maken tot iets instort Het bedenken en  in de knoop raken Opnieuw beginnen en  perfectioneren Constant bezig o m te worden wie ik ben Om mijzelf te  creëren

Van alle lichtjes in mijn leven vind ik kaarslicht nog het mooist Het is niet te fel om in te kijken Het gedimde licht waar je lang naar kunt kijken Het licht dat rust kan geven Een bron van warmte De creator van sfeer Kun je het moment intens beleven Om altijd dat kaarsje te laten branden Om bij me te dragen Is mijn streven

Het is een innerlijk gevecht  Zal ik opstaan of blijven liggen Ik word wakker en mijn kamer is verlicht.  Nu heb ik zin om van alles te doen Maar eigenlijk is het nog een beetje vroeg.  En ben ik ook nog wel moe Maar ik weet niet of ik nog een keer aan de slaap kan toegeven Zou ik nog willen slapen? Ik heb nog een hele dag, dus straks kan ik ook nog van alles doen Ik draai me nog maar even een keer om Maar mijn hoofd is al op gang En denkt al na Ik heb de rust voor slapen al niet meer Dus sta ik toch maar op

Het overwinnen van angsten is best lastig Althans voor mij Ik vind dingen al snel eng En heb hier nooit wat tegen gedaan Dit is best frustrerend In mijn hoofd doe ik alles Maar als het er dan op aan komt Ontspring ik de dans  Ik denk dan te veel na Zie voor me wat er allemaal mis kan gaan  Het is niet zo dat ik nooit nieuwe dingen probeer Of me nooit over een drempel heen zet Maar dat zijn kleine stapjes Wellicht niet echt enge dingen Durfde ik maar wat meer Dat hoefde ik niet zo te dromen En al helemaal niet zo te overdenken

Aan het water  kijk ik naar de wereld De wereld op de kop die rustig beweegt onder het kabbelende water De schemerige wereld met langgerekte lichtjes Alles als een sprookje Mysterieus in de verte Het kampvuur aan de overkant De rustige avond Met achter me feestgedruis  Het water is stil Ik zie de contouren van de bomen Vleermuizen over het water Een koele avondbries die me even laat rillen Maar dan word ik weer warm van binnen De geur van nat bos De eerste sterren verschijnen Deze mooie avond Zo vol energie Zo prima. Zo vol Alleen op een bankje aan het water Wat is dat fijn

Het eendje  Vliegt een stukje En plonst met een vaart in het water Zodat hij nog een stukje door roetst  Hij dompelt onder En komt weer omhoog Dit herhaalt hij een paar keer Dan komt ie mijn kant op gezwommen Aan de rand van het water blijft hij drijven En kijkt me aan Met een schuin hoofdje Hij wacht Het is stil Ik kijk hem aan en eet rustig door Ik weet dat hij ook een hapje wil En hij weet dat ik het weet 'Geduld', denkt hij 'Als ik hier lang genoeg blijf geeft ze wel toe' Maar dat doe ik niet Het duurt te lang En hij zwemt weg Verderop klimt hij op de kant En waggelt weg

Zo. Het tentamen zit erop. Mijn hoofd zit vol, ik ben gaar. Maar nu mag er weer frisse lucht bij. Ik hoef niet meer met mijn neus in de boeken. Ik hoef niet meer te stampen. Ik mag nu achterover hangen. Dat is altijd een beetje ont-wenning. De onrust zit nog in mijn lijf. Maar dat komt wel goed, ik ga naar buiten.

Met mijn hoofd vol boeken Kijk ik met een wazige blik Mijn hoofd is zwaar Maar ik ken het nog niet goed genoeg Ik fiets langs een verkeersopstopping De auto’s toeteren, allemaal Als een liedje Ik moet grinniken En nu zit ik alweer klaar om verder te leren Nog vierentwintig uur Dan ben ik er vanaf

Nieuwe dingen leren is spannend Het is leuk maar ook lastig. Uitdagend. Ik ben begonnen met skeeleren. Vroeger deed ik dit al af en toe. Nu wil ik het eigenlijk vaker doen. Maar het blijkt toch nog niet zo eenvoudig. Ik wil het al meteen goed kunnen maar ben bang om te vallen. Geduld. Het komt vast goed.

Elke keer als ik door een wijk reed die compleet oranje was moest ik grinniken Grappig hoe mensen naar voetbal toeleven Hoe ze hun huis zo oranje willen maken Ik distantieerde me van die mensen, ik zou het nooit doen Tot ik laatst een jongen vlaggetjes zag ophangen op ons plein Opeens vond ik het minder erg. Het staat eigenlijk wel leuk. Ik heb de wedstrijd gister dan ook gekeken. Het gaat eigenlijk niet om het voetbal maar om de gezelligheid er omheen. Het gaat niet om de vlaggetjes maar om het gevoel van verbondenheid. Vanochtend toen ik wakker werd dacht ik even dat het regende. Toen bedacht ik me dat het de vlaggetjes waren die wapperden in de wind. Het regent vlaggetjes, Nederland heeft gewonnen.

Laatst heb ik buiten gezwommen. Ik heb nooit veel gezwommen. Vroeger vond ik zwemles verschrikkelijk, mijn hoofd bleef amper boven water. Baatjes trekken is nooit mijn ding geweest. Maar nu was het rondzwemmen erg fijn. Het was een warme broeierige dag en ik had verkoeling nodig. In de buurt bleek een soort meer te zijn. Het begin was koud, maar ik zag zoveel mensen genieten van het water dat ik volhield. Daarna was het zo ontspannen en rustgevend dat ik er lang in bleef. Heerlijk mijn hoofd leeg zwemmen. Omgeven door de buitenlucht, voortbewegend in het zachte water. Op een gegeven moment regende het, dit was erg mooi. Ik ga vaker zwemmen.

Genietend van foto’s Spelend met woorden Heerlijk op bed In mijn vertrouwde omgeving Vroeger was alles beter? Vroeger was anders Nu is alles goed, ik voel dat ik gelukkig ben

Het is zo fijn wanneer je thuis komt er iemand met open armen wacht. Wanneer je wakker wordt, er iemand naar je lacht. Iemand die een arm om je heen legt Met een kus hoi zegt Dat je al gaat stralen als je aan diegene denkt Hem alle liefde schenkt Het intense geluk als je hem ziet En bedenkt, iemand anders wil ik niet

Vakantie in eigen land klinkt heel suf. Maar naar een waddeneiland gaan is heerlijk. Vooral als je in een stad woont en nu eindelijk zee en duinen weer ziet. Ik kom er zelden maar als ik er ben geniet ik van de frisse wind, uitgestrekte weilanden, lichte dennenbossen, het fietsen en wandelen. Weg van alles wat mij bekend is, veel rust en stilte. Enkel de natuur om je heen. Wij sliepen met onze tent tussen de duinen. Echt even weg van de bewoonde wereld, ik heb ook geen behoefte aan de drukke wereld nu. De zon is super, dus geen moment om te vervelen, lekker wandelen en picknicken.

Laatst was ik in het Rietveld-Schröder huis. Je raadt het al; mede ontworpen door de bekende Gerrit Rietveld. Rietveld heeft meerdere huizen  ontworpen in Utrecht, maar in deze heeft hij zelf ook gewoond. En dus ook volledig van binnen ontworpen en gemaakt. Eerst leek het me niet heel interessant om het huis van binnen te bekijken, maar later was ik blij toch gegaan te zijn.  De stijl van Rietveld is erg 'recht', je ziet maar weinig ronde vormen. Hierdoor is het strak, modern maar ook minder 'gezellig'. De paar ronde vormen die je ziet, maken het geheel wel wat zwakker, dit zijn een paar ronde lampen, lichtknopjes en enkele dingen die in die tijd niet anders leverbaar waren. Los van de enigszins ongezelligheid sprak het huis me aan. De ruimte was niet groot maar door een slim gebruik van de ruimte was het toch best ruim. Veel tafels waren aan de muur gemaakt en kon je inklappen. Ook is er de mogelijkheid zelf te bepalen hoeveel kamers je wilt. De muren zijn verschuifba

Autorijden, dat is zo simpel nog niet. Dat zal iedereen kunnen beamen. Maar toch: waarom slagen maar weinig mensen de eerste keer voor hun praktijkexamen? Het is geen goede reden om te zeggen dat autorijden lastig is, het lijkt erop dat praktijkexamens te vroeg ingepland worden. Dat mensen meer tijd nodig hebben om het rijden te beheersen? Maar in Nederland staan er al veel lesuren voor een gemiddeld persoon, meer dan in veel andere landen. En waarom is dit examen zo ontzettend duur? Het is maar een half uurtje en toch is het velen malen duurder dan anderhalf uur rijles. Bovendien moeten de meesten dit bedrag twee keer betalen, omdat ze zakken. Wie verdient hier aan? De examinatoren niet zo veel geloof ik. Is het van de overheid? Ze hebben wel een uniekrecht, een monopoly, en maken tevens veel omzet. Net als de NS, zij zijn de enige in iets en maken de prijs zo hoog ze willen. Dat is toch niet eerlijk? Dat ze mensen zoveel laten betalen, en zelf alle regels bepalen. Ik denk dat het vee

Samen met jou, samen alleen. Alleen samen, alleen met jou. Omgeven door de wereld, die er wel is maar ons niet stoort. Ik denk niet na, er is geen tijd. In onze wereld, veilig en vertrouwd. Onze ogen, onze handen om elkaar. Ik ben zo dol op jou, is het enige wat ik denk.

Van fouten leer je Je leert over jezelf Je verbetert En leert met teleurstelling om te gaan Dat niet alles zomaar lukt Maar het is wel jammer Ik zou alles graag de eerste keer al goed doen.

Onder mijn dekens Is mijn wereld Mijn warme donkere wereld Niemand ziet me Ik hoor niks Alles is ver weg Ik wacht op morgen Ik kom eronder uit als de zon weer schijnt Tot die tijd ben ik hier veilig

Ze gieren door mijn buik En spoken door mijn hoofd Mijn lichaam is van slag Elk uur kijk ik op mijn klok Ik wil me niet verslapen Mijn hart klopt hard Straks is het voorbij Ik ben benieuwd En zenuwachtig

Het is al licht de tent wordt warmer ik moet al een tijdje naar de wc ik kijk op mijn mobiel om te zien hoe laat het is ongeveer half 6 pas ik besluit toch maar naar het sanitair gebouw te lopen ik trek mijn jas aan waar het pasje in zit, je zou hem maar vergeten ik loop door de koele ochtend of eigenlijk nacht ik zie konijntjes hoppen  als ik terug loop bedenk ik dat ik net zo wil hoppen als die konijntjes zo snel en gemakkelijk als ik weer lig hoor ik de zee ik hoor vogels, vreemde vogelgeluiden en meeuwen  Het is zo rustig

Tussen de duinen kijkend naar zee mijn voeten in het zand het geluid van golven de wind en spelende kinderen volledige ontspanning met mijn ogen dicht  dit moment deze dag mag eeuwig duren