Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Mensen met schreeuwerige T-shirts. Korte nikszeggende teksten die ‘hip’ zijn of afbeeldingen die echt ‘hipster-uniek’ overkomen omdat ze zo lelijk zijn. Waarom schreeuwen mensen zo? Is kleding niet een hulpmiddel, iets wat bijdraagt aan hoe je jezelf wil uitdragen. In plaats van dat je kleding op zichzelf staat en jij geen rol meer speelt. Dat schreeuwerige vind ik meer bij kinderen passen, kinderen dragen altijd veel kleuren en motieven. Bij opgroeien vind ik rust horen, neutralere kleding die minder smaak gebonden en puberaal is. Kleding blijft een boodschap uitdragen, maar ik geef de voorkeur aan een rustige boodschap.

Mijn eerste reactie wanneer ik uit het raam kijk en sneeuw zie is bah, het is onwennig. Het is glad, koud, vies, wat het fietsen lastig en vervelend maakt en vervolgens kondigt de ns aan minder treinen in te zetten, en dat allemaal bij elkaar. Ellendig. Maar nu, dag twee ben ik over dat ellendige heen. Toen ik vanochtend uit het raam keek en zag dat het ijs zelfs aan de binnenkant van mijn raam zat en tevens constateerde dat de sneeuw nog wit was, kreeg ik zin om naar buiten te gaan. Voor mijn plezier ga ik dan naar buiten om de zon te voelen in de kou, de sneeuw te horen kraken en gedrup van de bomen om mij heen te zien. Te aanschouwen hoe de wereld langzamer is en verlicht door sneeuw. Het glitteren van de sneeuw en de fluitende vogels. Om te ervaren hoe warm een koude dag kan zijn.

Mensen hechten veel waarde aan muziek. Hier praten ze dan ook graag over. Wat is jouw favoriete muziek? Wat luisterde je vroeger? Wat luisteren je ouders?  Snel probeer ik het beste meest unieke op te noemen. Om zo cool mogelijk over te komen. Ik ga mee in het gedrag van anderen. Achteraf vraag ik me af waarom? Ik vind het af en toe fijn om muziek te luisteren en op te dansen. Maar van mij hoeft het allemaal niet zo gewichtig te zijn. Ik hoef niet het uniekste te luisteren en ik hoef er niet met anderen over te praten. Dus ik zet nu de radio harder. Geniet van de liedjes, irriteer me aan het geklets tussendoor maar eigenlijk ook aan de slechte muziek. Maar daar zal ik niet op in gaan. Eigenlijk weet ik helemaal niet wat goede muziek is. Ik vind muziek goed wanneer het fijn klinkt, wellicht met een mooie tekst. Maar verder heb ik er geen verstand van. Wellicht is dat ook de reden dat ik geen zin heb om mee te gaan met al dat gepraat over muziek. Ik vind iets gewoon mooi en het maakt me

“Wat doe jij naast hier werken, studeer je?” “Ja ik ben student.” “En jullie?” “Ik ben werkzoekende, ik heb werk nodig want de rekening is elke maand zo hoog.” “Heb je een eigen appartement?” “Ja, ik woon allang samen.” “En jij?” “Ik werk, maar het zijn te weinig uren, daarom werk ik hier.” “Hoe oud zijn jullie?” “Vijfentwintig.” “Ja ik ook.” Vijfentwintig.. over een paar jaar ben ik dat ook. Dan ben ik ook werkzoekende, samenwonend. Dat staat nog zo ver van mij af. Ik probeer zo lang mogelijk te studeren om er niet mee geconfronteerd te worden. Het liefst blijf ik in het vredige studentenleven, waarin ik alleen hoef te doen wat van mij gevraagd wordt, ik zelf mijn vakken kies, ik veel vrije tijd heb en in een gezellig studentenhuis woon.

Kerst, voor iedereen betekent het wat anders en ook verandert de betekenis per jaar. Voor velen betekent het een kerstboom in huis met cadeaus eronder en kerstdiners met de familie. Vroeger hadden we een kerstboom en kregen we cadeaus. Later ging ik steeds met kerst naar oma, zonder kerstboom of cadeaus. Toen ze vorig jaar overleed wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Ook opa die op tweede kerstdag jarig was overleed vorig jaar. Naar mijn ouders gaan is leuk, maar minder speciaal omdat mijn zus elk jaar in Oostenrijk zit. Dit jaar heb ik een nieuwe mogelijkheid gevonden, met mijn vriend mee naar zijn ouders waar ze met het hele gezin kerstdineren. Fijne kerstdagen, hopelijk weet jij het ook een leuke invulling te geven.     

Ik ben weer eens met de trein gegaan. Dit is altijd een leuk moment om mensen te observeren. Met name kinderen, gezien zij zich het meest laten horen. Kinderen die spelletjes spelen, zingen maar met name vragen stellen. Vragen die je aan het denken zetten en laten lachen. Ze maken tevens leuke grapjes. Zo hoorde ik een kindje 'postbodegrave' zeggen. En een kindje dat mij vrolijk vertelt dat hij jarig is. Toen ik in de trein zat terug naar Utrecht van Parijs, zat de trein vol met feestgangers, die om 9:00 klaar waren met feesten. Ze zaten onder gekleurd poeder, wat in combinatie met alcohol en zweet er niet erg fris uit zag. Ze waren nog onder invloed, waardoor ze erg luidruchtig waren. Hun gesprekken waren dan ook goed te verstaan, ondanks dat het zo vroeg was, kon ik er wel om grinniken. In een stiltecoupé kan de treinreis ook heel ontspannend zijn, ik studeer dan vaak goed. Wanneer mensen echter rumoerig zijn, levert het irritaties op. Maar ik kan me steeds beter afsluiten.