Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Recentelijk ben ik verhuisd. Ver-huizen: ver-plaatsing tussen-huizen, even heb je er twee, en dan wisselen ze om. Jouw spullen komen in de nieuwe ruimte, ver wordt dichtbij. Mijn verhuizingen tekenen de fases van mijn studententijd, hoe ik als eerstejaars eindelijk een kamer van 9 m² vond bij een hospita, vervolgens op 12 m² en na een half jaar in Wenen gewoond te hebben een kamer in een studentenhuis bemachtigde. Nu, tegen het einde van mijn vierde jaar, woon ik samen in een appartement. De groei in kamers naarmate je ouder wordt. Het is een proces dat je moet doorgaan. Elke stap is eng, je weet niet of de nieuwe plek beter is dan die je had. Maar als je nooit stappen had gezet, woonde je nog steeds bij je ouders. Zo besloot ik ook deze te wagen, op mezelf wonen. Geen huisgenoten over wie je kunt zeuren en met wie je kunt kletsen. Geen troep die niet je eigen schuld is. Dus nu was ik braaf elke dag af en maak ik alle randjes en hoekjes schoon, eigenlijk is dat best fijn. Ik heb nu ve

Vandaag waren we bij Damn Foodwaste in Rotterdam. Ik ben erg blij dat we gegaan zijn. Het was een groot terrein vol met meerdere kraampjes, allerlei informatie over voedsel, verspilling, er waren workshops en proeverijen. Zo hebben wij een zakje gemaakt van een oud laken bij het meisje van Zero Trash. Dat kunnen we gebruiken tijdens het boodschappen doen voor groenten, fruit, brood etc.  Op deze manier heb je nooit een plastic tasje nodig. Wij maakten uiteraard al gebruik van linnen tasjes, maar nu hebben we er een op maat zonder een opdruk erop (wat beter is in de supermarkt).  Heel handig dus! Wij leven al vrij verpakkingsloos, maar helaas kopen we wel vaak producten die al verpakt zijn. Dit meisje koopt niks wat verpakt is, zij koopt het meeste op de markt. Best goed. We hebben heerlijke veganistische soep en pasta gegeten, gemaakt van 'afval'groenten. Er waren meer  Heel lekker en alles gratis. Daarnaast deelden ze afgekeurde groenten en fruit uit. Alles zag er goed

Gisteren was ik bij Tivoli, een concert- en uitgaansgebouw. Rond acht uur arriveerden we en schoven aan bij een orkest. De zaal was zo ingericht dat waar je ook zat; op welke hoogte of aan welke kant, je hebt altijd een goed zicht op het ensemble. Waarom is dit niet in alle concertzalen zo? In Wenen waren de zalen zo groot dat het voor kon komen dat je heel ver van het podium af zat, een groot deel van de ervaring gaat dan verloren. Dat je het kan zien, is wat in mijn ogen het grootste onderscheid maakt met het beluisteren van een CD. Ik ontspande op een roodfluwelen stoel en nam alles is mij op. Ik genoot van de klank maar focuste me al snel op wat ik zag: de dirigent. Deze vond ik nooit zo boeiend, degenen die ik gezien heb stonden altijd wat stijfjes met hun stokje te zwaaien. Maar nu stond de dirigent in het middelpunt, alles leek om hem te draaien. Zijn hele lichaam ging op in de muziek. Je kon zien dat hij het voelde, hij leek een theatrale dans uit te voeren. Hij beeldde uit wa

Op elke overwegend zonnige dag is dat deuntje te horen. Het doet me denken aan een tv-programma voor kinderen. Het heeft een tropisch tintje, ik zie koala’s voor me die dansen op een strand met sambaballen in hun poten. Wanneer ik echter uit het raam kijk, zie ik een wit busje met het Italiaanse woord “gelato” erop. Niks spannends of exotisch. Ik durf te wedden dat hij dezelfde ijsjes als de supermarkt verkoopt, alleen komt deze naar je deur toe. Hoe komt het dat de bakker en de melkboer niet meer langs komen, maar de ijsjes nog wel? Is dat zo’n booming business, meer dan  een groenteboer zou zijn? Of is het vooral een eenvoudige business met een product waar mensen eigenlijk geen behoefte aan hebben maar toch verleid toe worden? Kinderen waarbij het water in de mond loopt wanneer ze opgewekt worden door het deuntje. Al zijn er geen schattige diertjes te zien, en heeft het busje noch de verkoper iets Italiaans, het liedje heeft een voldoende werking op de verbeelding. Dat ijsje wil j

Wat is foodwaste? Ofwel wat is voedselverspilling en wat is afval? Er wordt jaarlijks mega veel voedsel weggegooid, wat eigenlijk nog eetbaar is. Maar wat hebben ze in hun berekening gerekend als eetbaar? De opvattingen hierover lopen namelijk enorm uiteen. Wat dacht je van de groene bladeren van de prei, de stronk van de broccoli en de bladeren van de bloemkool? De yoghurt die in het pak blijft zitten wanneer je het op de kop houdt, de boterham van gisteren en het pak waarop stond dat de advies datum gisteren was. Mensen gooien eten weg, regelmatig, maar de vraag is of ze het beseffen. Want wat zij zien als afval, ziet de ander nog als eten. Wat doe je als de paprika gaat rimpelen, de banaan bruin is en de sla gaat hangen? Wat doe je als er een rot plekje op de appel zit of een koekje op de grond valt? Het zijn veel vragen, ik ben mij ervan bewust en zorg dat ik geen van dit alle weg gooi. Alleen als iets een groen donslaagje krijgt, maar zover zou ik het niet laten komen. Het probl

waren mijn gedachten maar bloemetjes die als creaties uit mijn hoofd groeiden in het zonlicht bloeiden of als vlindertjes naar buiten vlogen en zich verspreiden hun schoonheid laten zien als een trotse pauw als ik zulke gedachten had

Elk land heeft haar eigen huis. Eigen deuren en ramen. Gordijnen en tuinen. Lichtknopjes en brievenbussen. Kranen en deurklinken. Elk land heeft zijn eigen. Wie heeft dat ooit bedacht? Let er maar eens op, als je ergens anders vertoeft. Het is anders, niet alleen de taal of de mensen, maar ook de huizen.

Vandaag liep ik door de stad en kwam tot de conclusie dat winkels eigenlijk overbodig zijn. Of worden. Wat hebben mensen nog nodig? Als je niet weet wat je voor je verjaardag wilt, dan betekent dat toch dat je verzadigd bent. Als winkels zouden verdwijnen, kan iedereen nog makkelijk voort blijven leven. Make-up, sieraden, hakken, kleding; het is allemaal niet nodig. Als we stoppen met het produceren van alle overbodige spullen en ons zouden focussen op het hier en nu, het leven en voortbestaan. We zouden ruilen en lenen wat we nodig hebben, functioneert de samenleving dan ook niet beter? Wanneer het minder gaat draaien om consumeren, en meer om het delen. Natuurlijk kan je vragen stellen bij het afschaffen van alles wat overbodig is. Want wat is er nog nuttig? Toch denk ik dat als we de productie terug zouden dringen, we meer kunnen bereiken als wereld. We kunnen duurzamere hobby’s creëren, als dingen maken van afval en tuinieren. Uiteraard gaat er soms iets stuk, iets wat je nodig h

Goedkoop is niet altijd goed en al helemaal niet duurzaam. Wij denken al snel vanuit onze eigen consumentenrol, we willen zo weinig mogelijk betalen. Maar het eten in Nederland is al zo goedkoop, dat het eigenlijk te gek voor woorden is. We komen in de goedkope routine en houden het op deze manier in stand. Maar wat krijgen de boeren er werkelijk voor? Krijgt er iemand een eerlijke prijs? Je bespaart geld maar niet de aarde. Het helpt ook niet mee dat aan biologische producten vaak een grotere winstmarge hangt, vanuit de supermarkt. Hierdoor is het prijsverschil enorm, maar is het voor boeren niet per se aantrekkelijk. Bij de moestuintjes van de Albert Heijn was ik erg enthousiast. Waarna ik me afvroeg of ze zichzelf niet in de vingers snijden? Al snel kwam ik erachter: nee. Natuurlijk wekt het moederaarde gevoelens op en de drang naar tuinieren. Maar mensen beseffen ook hoeveel werk het kost en hoe onzeker het is. Ik denk dat wanneer mensen een natuurlijkere kijk krijgen op producti

Een warme dag vol spanning en zweet. Straks komt de ontlading. Ik voel het, het hangt in de lucht. Het drukt op me. Het zuigt alle zuurstof uit me. Wolken vormen zich en stapelen zich op. Ik beweeg me voort, snel, mijn wielen wekken meer spanning op. Iedereen lijkt in haast bij te dragen aan de spanning. Geruisloos tekenen oranje lijntjes zich af in de verte. Dunne streepjes uit de wolken. Maar de ontlading laat op zich wachten. En dan, als uit het niets, barst het los. Breken de wolken die te zwaar beladen zijn. Ik ben gefascineerd door het geluid, het volume waarop de luchtbotsing te horen is. Hoe een natuurlijk proces zoveel geluid teweeg kan brengen. Het water dat de hitte wegspoelt en de wind die het wegblaast. De rust keert terug.

Is er verspilde tijd in je leven als je uiteindelijk dood gaat? Heeft het leven zin binnen de definitie van tijd? Als tijd er toe zou doen, hoe zou je het dan efficiënt kunnen gebruiken? Is er zoiets als efficiënt tijd gebruik? Want wat doet iets er toe als het tijdelijk is? Wat is de zin van tijd?