Voorbijgangers
Vier mosgroene plastic stoelen staan opgestapeld om het hoekje van het huis. Ze zijn bedekt onder witte verfspatten, vermoedelijk van de laatste keer dat ze zijn gebruikt. Ik vraag me af hoe lang ze daar al staan, verstopt tussen de muur en het bosje, opgaand in het groen. Het lijken me geen fijne stoelen. Ik zit veel beter op deze zachte bank die bedekt wordt door een gordijn in pastelkleuren. Wat zien mensen die hier langslopen? De lege bierflesjes en de volle asbakken, op het plastic tafeltje, bedenkt door een te groot kleedje met borduursels erop, geven een verwaarloosd beeld. Een verfrommeld bierblikje en lege pakjes sigaretten liggen op de grond, alsof hier gisteren nog een huisfeest was. Ik zie die rommel niet, ik zie enkel de voorbijgangers, die soms groeten en soms observeren. Wellicht ben ik een vreemde verschijning in dit geheel. Maar misschien pas ik er heel goed tussen. Het maakt me niet uit, ik zit hier goed in het zonnetje te genieten van mijn thee.