Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

~  Gedurende de drie maanden dat ik in Auroville verblijf houd ik mijn observaties bij, om zo de culturen te vergelijken. Wellicht kunnen we er inspiratie uit op doen ~ Restaurants Hoewel ik laatst schreef dat ik voor 2,50 hier at, het bleek dat dat nog toeristische prijzen waren. Inmiddels heb ik heerlijke dosa’s gegeten, voor zeventig cent. Dit zijn hartige pannenkoeken die worden geserveerd met twee verse groenten sausjes. Dit is een lokaal gerecht en bovendien veganistisch.

Vanakkam! Wanneer ik op vakantie ga, zoek ik altijd op hoe je groet in de lokale taal. Nu dus ook, in Tamil. De Indiërs die ik passeer krijgen hierdoor soms opeens een glimlach of ze kijken verbaasd op. Ik heb dan ook het gevoel dat bijna niemand van de niet-Indiërs dat doet. Langzaam leer ik ook meer woorden, zodat ik beter kan communiceren wanneer ik iets wel (of juist niet) wil kopen. Het is toch een soort blijk van interesse. Grappig is dat mensen dan soms vrolijk herhalen wat je zegt. Ik heb een keer gehad dat iemand vervolgens in het Tamil tegen me ging praten, helaas hield daar mijn kennis op.

Een nieuwe plek brengt verandering met zich mee, in mijn eerdere blogs schreef ik over hoe ik me aanpas aan mijn omgeving. Nu beschrijf ik kort een paar veranderingen die ik zelf initieer. Subjectieve tijd Thuis had ik een slaap/waakritme dat ik moeilijk te verschuiven vond. Nu zou ik vliegen naar een andere tijdzone, ik verwachtte opnieuw te kunnen indelen wanneer ik zou gaan slapen en eten. Zo wilde ik mijn ritme aanpassen aan de zonsopkomst en -ondergang. Mijn plan was om zes uur op te staan en rond negen leek me een mooie slaaptijd. Het feit dat de tijd overal anders is, leek voor mij het bewijs was dat tijd subjectief is. Als je je klok zou verzetten, dan ga je je ernaar gedragen. De eerste nacht sliep ik mijn jetlag eruit, maar alsnog bleek ik elke nacht veel slaap nodig te hebben. Elke ochtend was het weer moeilijk om uit bed te komen. Tevens blijkt tijd voor mij een referentiepunt. De structuren van thuis neem ik over, dit blijkt nog lastig om om te gooien. Ik ben nu op h

~Voor drie maanden verblijf ik in Auroville in India, in mijn blogs neem ik je mee naar mijn omgeving en fascinaties. ~ Ik was blij met het eten dat ik had meegenomen, we hadden nog restjes zoals noten en hagelslag, dat heeft ons de eerste paar dagen ondersteunt. Supermarkten zijn niet dichtbij en lang niet overal is het makkelijk te betalen. Op sommige plekken kan je enkel contant betalen, echter zijn veel ATM’s leeg. Er is tevens een schaarste aan wisselgeld. Gelukkig zijn we dus niet verhongerd. De restaurantjes bereiden lekkere maaltijden, veelal westers (pizza, pasta) maar gelukkig ook een aantal rijstgerechten. Op de meeste plekken vegan opties, waarvan een aantal ook goedkoop. Als er überhaupt vlees is dan is het kip of tonijn, bijna alles hier is vegetarisch. We lopen veel, ik wil graag op bloten voeten leren lopen. Echter heb ik nu al blaren te pakken waardoor ik wel blij ben dat we fietsen hebben. Ik zou niemand hier trouwens op blote voeten lopen, ik vraag me af waarom.

Na een voorspoedige vlucht van tien uur -met veganistische maaltijden met echt bestek en dankzij mijn bamboebeker weinig afval – kwamen we aan in India. Waarbij aan het vliegveld al te zien was dat alles anders zou zijn. Bruine kleuren, veel ruimte met weinig invulling, wc’s zonder wc-papier. Het simplisme viel me op, dingen die in Nederland al drie keer vervangen zouden zijn in een nieuwe huisstijl, een hipper design of naar de huidige maatstaven en regels. Na een paar uur hadden we onze bagage en gingen we opzoek naar onze taxi. Buiten stond een groep mannen, taxichauffeurs, allen wachtend op klanten. In de taxi naar het ecodorp kwam het besef dat ik in India ben, met de bijbehorende vragen als ‘waarom ben ik hier?’ ‘Is dit wel wat ik wil?’. De vragen die opspelen bij een cultuurshock. Ik besefte me dat ik in een andere wereld terecht gekomen was. Gelukkig was ik echter niet alleen, daarmee stelde ik mezelf gerust. Gedurende de drie uur lange rit door de nacht toeterde de chauffeu

Inmiddels ben ik nu een paar dagen in India, in de internationale gemeenschap Auroville waar mensen zijn samengekomen om in harmonie met elkaar te leven, ondanks verschillen in nationaliteit, religie of politiek. Daarnaast hebben ze duurzame levenswijze ontwikkeld; en dat vind ik interessant. Van 8 graden naar 25 was even een overgang, maar wel een waar ik snel aan gewend was. Van een jetlag had ik ook niet veel last, omdat het hier later is dan thuis betekend het gewoon dat je ‘vroeg’ naar bed kan. Het is hier om half 7 donker, dat structureert de dag wel fijn. Dan kan je thuis koken en is het bedtijd. Uiteten is hier vrij goedkoop, voor drie euro heb je een bord rijst met sausjes en een papadum. Heerlijk bereid, en gratis filter water erbij. Uit de kraan kan je beter niet drinken, maar gelukkig zal er genoeg plekken waar je je flesje kan vullen. Supermarkten zijn er minder en ook duurder, er is niet veel keus en de prijzen zijn hetzelfde als thuis. We moeten nog de goede winkeltj

Nederland, het land van de fietsen. De fietsen die het straatbeeld opfleuren. De vrijheid en mobiliteit die fietsen geven, de onvermoeibare beweging. Het is zo jammer dat dit cultureel is en niet in alle landen zo gebruikelijk is. I want to ride my bicycle. Bikes give colour to our lives 🌟 Mobility, exercise and environmental friendly! If I don't bike a day, I can't call it a day.

Op een of andere manier gaan mensen er bij veel groenten uit dat de schil eraf moet. Zo vinden veel mensen het een grote moeite om pompoen te bereiden, omdat deze zo lastig te schillen is. Echter is meestal de schil goed eetbaar. Wanneer je twijfelt zoek je het gewoon op op internet, je zult verrast zijn! Many veggies and fruits can be eaten unpeeled. Very nutritious and easy as well. Look up the vegetables before you peel, and you will see that there is much more eatable then we might think.

Bij de supermarkt waar we in Utrecht altijd boodschappen deden, was steeds meer verpakt. Groenten werden voorverpakt en ook bij het brood was het lastig om de verpakking voor te zijn. Het boodschappen doen werd daardoor lastiger, maar gelukkig zijn er andere supermarkten waar meer mogelijkheden zijn. Als ik terug in Nederland ben ik van plan vaker naar de markt gaan. Today I biked a bit further for my food, the supermarket around the corner sells pre-packaged tomatoes, which I find ridiculous. Every Monday I get my local package-free veggies, but I often need more then those and go the the supermarket. It's crazy how much food is wrapped in packaging, shopping gets harder. I should in fact shop at the market, since then farmers get a fair price.

Een tijdje geleden stond ik op het podium van Parktheather Eindhoven. Ik was gevraagd te spreken als onderdeel van het programma Profs op het Podium. Het thema van de avond was, uiteraard, duurzaamheid. Ik vertelde welke rol het speelt in mijn leven, hoe ik mijn leven inricht aan de hand van duurzame waarden en hoe ik het uitdraag. Na een voordracht van tien minuten was er een gesprek met de twee andere sprekers. Het diverse publiek (200 mensen) was tof, een aantal mensen spraken me achteraf aan of schreven me een mail. Ze vonden het inspirerend.  Last week I had the honour to give a short lecture for the program "profs op het podium" at the Theatre of Eindhoven, about my sustainability focussed lifestyle. Whereafter there was an on stage discussion with the two other guests. It was an awesome experience with a great audience (200 ppl 🙈). I heard from several people that they were inspired by my talk, which was flattering

Naast de schil, gooien mensen ook delen van groenten weg die gewoon eetbaar zijn, zoals de bladeren en de stronk van bloemkool. Ik zie ook veel mensen het groene deel van de prei of lente ui weggooien. Zo zonde, je houd maar een klein deel van je groenten over op die manier. Voor je iets weg gooit, zoek eens op of het eetbaar is. Ik had een grote bloemkool gekocht, die veel bladeren had, toen de bloemkool op was had ik nog wat bladeren over. Die heb ik gekookt met de rijst, en het leuke is: het proeft gewoon precies als de rest van de bloemkool! Did you know that cauliflower leaves taste the same as the rest of this beautiful vegetable? Today I cooked them together with rice. Very tasty! 🌱

Verhuizen is een nieuw leven vormgeven. De spullen die je hebt verzameld kijk je kritisch door en ken je opnieuw waarde toe. Je maakt een beslissing welke mee mogen naar je nieuwe bestemming, welke een rol gaan spelen in je nieuwe leven. Het is een tijd van gewoonten doorbreken, opnieuw creëer je een dagritme en patronen. Je bekijkt wat er nu het beste bij je past, zoals voeding en slaaptijden. Het is als beginnen met een schone lij, waarin je je afvraagt wie je bent en wie je eigenlijk wil zijn.

Mijn laatste vliegreis is een paar jaar terug, nu ik op het punt sta weer het vliegtuig in te stappen denk ik terug aan die reis. Ik vlieg namelijk niet als het anders kan. Mijn vakanties zijn dan ook altijd in Europa, waar ik liftend of per bus raak. Naar de andere kant van de wereld ga ik alleen wanneer ik er minimaal drie maanden kan verblijven. Dat maakt het soort van de moeite waard om te vliegen, en relativeert de co2 uitstoot een beetje.  Ik denk terug aan het kleurrijke New Orleans, de stad van feesten, van overvloed, de plek waar alles mega is. Ik beleefde een cultuurshock, het is altijd raar om te verhuizen naar een plek waar je niemand kent. Wanneer je ergens gaat wonen besef je pas hoe anders een cultuur is, sommige dingen vallen meteen op, maar je merkt het ook aan kleine dingen. Het vette/zoute/zoete eten valt meteen op, de grote verpakking, de andere manier van communiceren en de hoeveelheid afval die ze produceren. Door naar een andere plek te gaan, leer je jezelf b

Vertrekken in chaos; vier wassen draaien waardoor het huis vol hangt met kleding. Alle spullen in dozen stoppen, opruimen, uitzoeken en weg doen, tas inpakken. Pas wanneer je verhuisd zie je hoeveel spullen je hebt, waarvan een deel ongebruikt. Dat is het punt waarop je spullen weg moet doen, om geen energie en ruimte te verspillen met verhuizen. Bij het uitpakken van de dozen verwacht ik dat ik van nog meer spullen afstand kan doen. Zoals altijd wanneer ik verhuis begin ik een week tevoren met het leegeten van de voorraadkast. Zo lang mogelijk probeer ik geen boodschappen te doen.  Toen ik ritueel de kaarten van de deuren haalde, besefte ik me dat er weer een avontuur te wachten stond. Tegelijkertijd had ik ook meerdere deadlines waar ik aan moest werken, dat voerde de chaos op. Vol concentratie kan je niet werken wanneer je huis een rommel is. In die drukte vlogen de dagen en het besef dat ik nu echt ging vertrekken ontwikkelde zich. Toen ik mijn laatste opdracht inleverde om 02:40

Ik gebruik geen make-up, crèmpjes, zeepjes, lotion, reinigingszalfjes, shampoo, of andere cosmetische producten. Waarom? Nou waarom zou ik het wel gebruiken eigenlijk? Het valt me op hoeveel producten onder vrouwen gepromoot worden, en niet voor mannen. Het zijn allemaal commerciële trucjes die je helemaal niet nodig hebt en die je lichaam eigenlijk liever niet heeft. Bizar toch? Waarom zijn wij gewend dat vrouwen mascara dragen en mannen niet? We hebben dezelfde ogen. Waarom zouden vrouwen sieraden dragen en daar mooier van worden, terwijl mannen prima zonder kunnen? Ik gebruik het allemaal niet omdat het niet nodig is, het is een onduurzame productie, en ik vind gendergelijkheid van belang. Mannen en vrouwen moeten zich op dezelfde manier kunnen uiten, ik heb geen zin aan mee te doen aan de onnatuurlijke lichaamsverwachtingen. Het geeft me veel rust en eigenwaarde om niks te hoeven doen aan mijn uiterlijk.   Cosmetic free and no jewelry, it is related to sustainability, how