Nee-Nee, of misschien Ja-Ja?
Toen ik – in een ver verleden – een folderwijk had, was ik altijd verbaasd over de hoeveelheid reclame die ik moest verspreiden. Verpakt in plastic. Zelf hadden we een Nee-Nee sticker, ik kende het fenomeen reclamefolders dus niet zo goed. Nieuwsgierig bladerde ik de folders door. Het sprak me echter niet aan, het was elke week hetzelfde. Reclames voor stoelen en banken, Blokker, Zeeman, winkels waar ik nooit van gehoord had en wat er in de bonus was bij de AH. Niet echt mijn interesse. Ik leerde dan ook snel dat de Nee – Nee sticker je een hoop rotzooi bespaard. Een sticker die je zelf kan maken, maar ook gratis op kan halen bij de gemeente. Een goeie uitvinding. Nu zie ik nog regelmatig scholieren langs lopen met reclamefolders; soms wagen ze het om ze bij ons in de bus te gooien. Reclame voor pizzeria’s en feestjes wordt blijkbaar door de promotiemedewerkers niet als reclame gezien, maar als een toevoeging aan ieders leven. Daarnaast adresseren de Postcodeloterij en de Ikea de rec
