Kiespijn

Mijn hart ging te keer toen ik gister in de stoel bij de kaakchirurg zat. Een ding was zeker, het zou niet voelen als veertjes. Ik had diverse verhalen van vrienden gehoord, de een neutraal de ander gruwelijk. Nu was het mijn beurt. Mijn verstandskies zou binnen een half uur weg zijn. Mijn vingers tintelden. Hoewel ik mijzelf vertelde dat ik moest kalmeren, was ik onrustig. De assistente vroeg me allerlei dingen over mijn studie en mijn huis, om mij te laten ontspannen.
Er werd van alles gedaan om de tand uit mijn mond te krijgen. Er werd geslepen, geprikt, getrokken, gebroken en uiteindelijk gehecht.
Ruim een half uur later stond ik buiten, een man lachte vriendelijk naar me, maar ik lachte terug als een boer met kiespijn. Ik heb die dag op bed doorgebracht met een boek. Ik heb het overleeft, maar fijn is anders.