oranje, hiken en slapen

Nog een paar dagen te gaan tot Koninginnedag, eenmaal met oranje in je hoofd zie je het overal. Het valt op hoeveel mensen wel niet oranje dragen, en ik moet zeggen, het is niet de meest modieuze kleur..
Vandaag heb ik een kleine hike gedaan, de Kahlenberg op, langs de wijngaarden, net buiten Wenen. Het was prima, de zon scheen en het lopen was niet te lang. Ik had alleen verwacht dat er meer mensen zouden komen. Maar ja, dat heb je met Facebook. Er stonden 200 mensen op aanwezig en 140 op misschien. In werkelijkheid waren er minder dan 50 mensen. Gelukkig had ik boven met vrienden afgesproken en hebben we gepicknickt een stuk verderop in een groot grasveld met mooi uitzicht over Wenen. Gelukkig heeft het niet geregend zoals de voorspellingen zeiden. Het was een actieve dag, ik ben namelijk ook op de fiets heen en terug gegaan, naar het laatste fietsstation. Het voelt goed om actief te zijn, in plaats van enkel in parken hangen of binnen voor de pc. Morgen moet ik weer voor de universiteit aan de slag, maar ik heb ook veel sociale afspraken. Dus zoals altijd moet ik weer goed kijken hoe ik mijn tijd indeel. Ik maak veel tijd voor vrienden, nu ik dit schrijf vraag ik me af hoe de vriendschappen zijn als ik Wenen verlaat. Blijf je in contact, zie je elkaar ooit weer? Ik heb een aantal goede vrienden die ik zeker wil opzoeken en waarmee ik graag in contact blijf.
Ze hebben laatst onze postvakjes/brievenbus vervangen door een nieuwe. Nou zijn ze alleen de onze vergeten, en hebben enkel van de rest van de bewoners nieuwe opgehangen. Nu hebben we al een week geen post en weten dus ook niet of er wel post verzonden is maar weggegooid..
Uitslapen kan ik hier nog steeds niet, ik word nog steeds elke ochtend om 6 uur wakker van mijn huisgenoot. Verder is het hier prima, ik heb een beetje internet (functioneert niet echt goed) en plan het boodschappen doen in (’s ochtends voordat ik naar de universiteit ga, omdat ze ’s avonds dicht zijn).

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Routine en het vergeten

Een schets van een willekeurig punt uit mijn leven: Ik vertrek van huis met de angst dat ik mijn sleutels vergeet, al heb ik het al drie keer gecheckt. Ik heb ze nu, maar wellicht straks niet meer. Haastig fiets ik naar het station, om vervolgens tien minuten op het perron te wachten, je weet maar nooit. Ik stap in de trein en twijfel enorm aan mezelf. Kan ik er ook nu op vertrouwen dat ik me uit routine heb ingecheckt? Moet ik voor de zekerheid een conducteur aanspreken? Nee toch? Bovendien wil ik mijn trein niet missen. Ik schrik want mijn mobiel zit niet op zijn vaste plek. Wanneer ik uit de trein stap realiseer ik me dat ik moet plassen. Daar had ik net alle tijd voor, nu duurt het echter nog even voor er weer een gelegenheid komt. Ik ga ergens heen met een reden, die ik me pas later realiseer. Ik vergeet. Een mens zal nooit volledig helder van geest zijn.
Meer lezen

De ijscoman

Op elke overwegend zonnige dag is dat deuntje te horen. Het doet me denken aan een tv-programma voor kinderen. Het heeft een tropisch tintje, ik zie koala’s voor me die dansen op een strand met sambaballen in hun poten. Wanneer ik echter uit het raam kijk, zie ik een wit busje met het Italiaanse woord “gelato” erop. Niks spannends of exotisch. Ik durf te wedden dat hij dezelfde ijsjes als de supermarkt verkoopt, alleen komt deze naar je deur toe. Hoe komt het dat de bakker en de melkboer niet meer langs komen, maar de ijsjes nog wel? Is dat zo’n booming business, meer dan  een groenteboer zou zijn? Of is het vooral een eenvoudige business met een product waar mensen eigenlijk geen behoefte aan hebben maar toch verleid toe worden? Kinderen waarbij het water in de mond loopt wanneer ze opgewekt worden door het deuntje. Al zijn er geen schattige diertjes te zien, en heeft het busje noch de verkoper iets Italiaans, het liedje heeft een voldoende werking op de verbeelding. Dat ijsje w...
Meer lezen

Uiteten

Maandag ben ik weer uit eten geweest, wat ik mij bedacht is dat het uit eten hier goedkoper is dan in Nederland. Meestal betaal je tussen de 6 en de 15 euro. Wat wil zeggen dat je gemiddeld voor acht euro een diner hebt. Er zijn zelfs een paar goede goedkope opties. Zo was ik maandag bij een soort restaurant waar je betaalt zoveel je wilt. Er zijn twee gerechten, die ieder opgedeeld zijn in bakken. Wat wil zeggen dat in een bak rijst zit, in een ander vlees en in een ander groenten. En datzelfde geldt voor het andere gerecht: aardappelen, courgette en linzen. Er was wat salade, saus en brood. En twee soorten puddings als toetje. Het eten smaakte best goed. Je moet je eten zelf opscheppen, er is dus geen bediening. Drankjes hebben wel een vaste prijs. Het eten is minder kwalitatief dan in restaurants, maar wel lekker én zoveel je wilt, wat beide in restaurants niet altijd het geval is. Het is zo goedkoop als je het zelf maakt. Wel is het bij zulke dingen altijd lastig hoeveel je dan...
Meer lezen