Concert

Gisteren was ik bij Tivoli, een concert- en uitgaansgebouw. Rond acht uur arriveerden we en schoven aan bij een orkest. De zaal was zo ingericht dat waar je ook zat; op welke hoogte of aan welke kant, je hebt altijd een goed zicht op het ensemble. Waarom is dit niet in alle concertzalen zo? In Wenen waren de zalen zo groot dat het voor kon komen dat je heel ver van het podium af zat, een groot deel van de ervaring gaat dan verloren. Dat je het kan zien, is wat in mijn ogen het grootste onderscheid maakt met het beluisteren van een CD. Ik ontspande op een roodfluwelen stoel en nam alles is mij op. Ik genoot van de klank maar focuste me al snel op wat ik zag: de dirigent. Deze vond ik nooit zo boeiend, degenen die ik gezien heb stonden altijd wat stijfjes met hun stokje te zwaaien. Maar nu stond de dirigent in het middelpunt, alles leek om hem te draaien. Zijn hele lichaam ging op in de muziek. Je kon zien dat hij het voelde, hij leek een theatrale dans uit te voeren. Hij beeldde uit wat hij hoorde. Dat was erg mooi om te zien en had ook zijn grappige momenten. Hij amuseerde het publiek, het was dus niet een concert voor stijve mensen. Het publiek was gemengd, dat observeerde ik vervolgens. Sommigen spraken met elkaar, anderen deinden hun hoofd mee met de muziek. Na een tijdje merkte ik dat ik de rest van het orkest aan het observeren was. Zo viel het me op dat van de mannen de meesten oud waren (kalend) en de vrouwen met name jong. Verder bestond het orkest vooral uit violisten. Iedereen was in het zwart. De mannen in pak, de vrouwen daarentegen leken meer vrijheid te hebben. Alles leek goed zolang het zwart was. Op een gegeven moment bleek alleen de piano nog bespeeld te worden. Het klonk echter als meer dan één piano. Het klonk divers, ze speelde van alles door elkaar. Erg mooi. Ik keek naar een meneer achter pauken, zijn rol is essentieel maar hij hoeft bijna niks te doen. Af en toe slaat hij met zijn stok op een trommel en legt vervolgens zijn hand erop, zodat deze direct stil is. Ik was gefascineerd door de afstemming van de muziek, de preciezie, hoe iedereen tegelijk begint en eindigt. Ik bedacht dat het ook mensen zijn, en of ze niet ook fouten zullen maken. Er zullen vast mensen zijn die het horen, die scherpe oren hebben en kennis van alle klanken. Zo vind ik het bijzonder dat de vader van mijn vriend alles weet over piano's, hij kan ze niet alleen bespelen, maar ook repareren, stemmen en aanraden. Wat past bij iemand, wat vindt diegene mooi en hoe is de akoestiek van de kamer? Ikzelf heb nooit verschil gehoord in piano, enkel dat sommige vals, schel of wat ouder klinken. Heeft het orkest steun aan de dirigent, of lezen ze nauwkeurig de bladmuziek mee. Zouden ze alles in hun hoofd hebben en het bespelen automatisch gaan? Zouden ze elke dag repeteren, en vinden ze het nog leuk? Deze laatste vraag stelde ik mezelf bij de bands die erop volgden. Zoals een gitarist waarvan het leek of hij graag een rocker wilde zijn, naar aanleiding van hoe wild hij speelde. Echter klonk er weinig rockends uit zijn gitaar. Zijn muzikanten tevreden? Enorm zenuwachtig of arrogant? Het zal verschillen. Hoe dan ook vind ik dat je ze moet respecteren, voor niemand is het makkelijk als er een volle zaal toekijkt. Ik vind het daarom niet kunnen als de hele zaal praat, dit kwam een keer voor. Ook vind ik dat iedereen wat meer mee mag dansen. Het valt me op dat tijdens concerten er maar weinig mensen dansen. Daardoor wordt het voor jezelf ook moeilijker om los te gaan. Het creëert meer sfeer, en dat is wat je wilt tijdens een concert. Dat maakt het speciaal. Het was leuk om een diversiteit aan muziek te horen; nieuwe, absurde en ook matige muziek. Zitmuziek, chillmuziek en dansmuziek. Veel tijd besteedden we aan wachten; op eten, op de soundcheck, op de rij voor de trap, het gebouw is een doolhof. Jammer dat door het wachten het al snel laat was en door de drukte we sommige concerten misten. Om half twee keerden we richting huis, al stonden er nog was leuke dingen op het programma. Mijn voeten waren moe. Maar het was de moeite waard geweest.