De vruchten plukken

Goedkoop is niet altijd goed en al helemaal niet duurzaam. Wij denken al snel vanuit onze eigen consumentenrol, we willen zo weinig mogelijk betalen. Maar het eten in Nederland is al zo goedkoop, dat het eigenlijk te gek voor woorden is. We komen in de goedkope routine en houden het op deze manier in stand. Maar wat krijgen de boeren er werkelijk voor? Krijgt er iemand een eerlijke prijs? Je bespaart geld maar niet de aarde. Het helpt ook niet mee dat aan biologische producten vaak een grotere winstmarge hangt, vanuit de supermarkt. Hierdoor is het prijsverschil enorm, maar is het voor boeren niet per se aantrekkelijk.
Bij de moestuintjes van de Albert Heijn was ik erg enthousiast. Waarna ik me afvroeg of ze zichzelf niet in de vingers snijden? Al snel kwam ik erachter: nee. Natuurlijk wekt het moederaarde gevoelens op en de drang naar tuinieren. Maar mensen beseffen ook hoeveel werk het kost en hoe onzeker het is. Ik denk dat wanneer mensen een natuurlijkere kijk krijgen op productie en distributie van voedsel, dat ze dan de groenten en fruit in de winkel meer gaan waarderen en bereid zijn er meer voor te betalen, ook omdat ze dan meevoelen met de boeren.
Bij deze besluit ik bewust te gaan consumeren, verantwoordelijk. En dan doel ik niet per se op biologisch, maar lokaal. Eerlijke producten voor een eerlijke prijs. Boeren mag je best belonen, supermarkten minder.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Routine en het vergeten

Een schets van een willekeurig punt uit mijn leven: Ik vertrek van huis met de angst dat ik mijn sleutels vergeet, al heb ik het al drie keer gecheckt. Ik heb ze nu, maar wellicht straks niet meer. Haastig fiets ik naar het station, om vervolgens tien minuten op het perron te wachten, je weet maar nooit. Ik stap in de trein en twijfel enorm aan mezelf. Kan ik er ook nu op vertrouwen dat ik me uit routine heb ingecheckt? Moet ik voor de zekerheid een conducteur aanspreken? Nee toch? Bovendien wil ik mijn trein niet missen. Ik schrik want mijn mobiel zit niet op zijn vaste plek. Wanneer ik uit de trein stap realiseer ik me dat ik moet plassen. Daar had ik net alle tijd voor, nu duurt het echter nog even voor er weer een gelegenheid komt. Ik ga ergens heen met een reden, die ik me pas later realiseer. Ik vergeet. Een mens zal nooit volledig helder van geest zijn.
Meer lezen

De ijscoman

Op elke overwegend zonnige dag is dat deuntje te horen. Het doet me denken aan een tv-programma voor kinderen. Het heeft een tropisch tintje, ik zie koala’s voor me die dansen op een strand met sambaballen in hun poten. Wanneer ik echter uit het raam kijk, zie ik een wit busje met het Italiaanse woord “gelato” erop. Niks spannends of exotisch. Ik durf te wedden dat hij dezelfde ijsjes als de supermarkt verkoopt, alleen komt deze naar je deur toe. Hoe komt het dat de bakker en de melkboer niet meer langs komen, maar de ijsjes nog wel? Is dat zo’n booming business, meer dan  een groenteboer zou zijn? Of is het vooral een eenvoudige business met een product waar mensen eigenlijk geen behoefte aan hebben maar toch verleid toe worden? Kinderen waarbij het water in de mond loopt wanneer ze opgewekt worden door het deuntje. Al zijn er geen schattige diertjes te zien, en heeft het busje noch de verkoper iets Italiaans, het liedje heeft een voldoende werking op de verbeelding. Dat ijsje w...
Meer lezen

Verhuizen

Het gaat zelden soepel of vlekkeloos. Onze eerste stap was het halen van een oven met gasfornuis. Dit is vrij lastig als je niet in het bezit van een auto bent en het een half uur fietsen is, waardoor lopen al geen optie is. Het is bovendien een groot en zwaar ding. Gelukkig lukte het ons om via Peerby, een leen website, een bakfiets van iemand te lenen. Zaterdag ochtend om negen uur. We kwamen erachter dat fietsen op een bakfiets is niet zo simpel als het klinkt. Het is groot en zwaar. Ik zal niet uitweiden over alle details, maar eenmaal bij de oven bleek die niet zomaar ontkoppeld te kunnen worden. We moesten een bako lenen van de buren en vervolgens het ding van de trap afsjouwen. Het was een zware ochtend, letterlijk. Verhuizingsdag twee begon met een tegenslag. Na de oven naar ons nieuwe appartement gesjouwd te hebben, konden we ons in appartement geen gasaansluiting vinden. We gingen er vanuit dat deze er zou zijn, gezien er al gas op onze eerste rekening staat. Het bl...
Meer lezen