lach eens naar het vogeltje, zeg eens 'moppie', even lachen, klik

Pasfoto’s
Ik vroeg me laatst opeens af, waarom we op de basisschool en middelbare, élk jaar een school fotograaf hebben. En dan vanaf je 18e niet meer. Is dat omdat kinderen zo snel veranderen, groeien, zodat ouders de verandering goed waar kunnen nemen? Maar ouders maken toch zelf genoeg foto’s? Maar aangezien het tegenwoordig zeldzaam is om foto’s af te laten drukken is het wel leuk om toch iets tastbaars te hebben. En misschien is het ook praktisch, omdat veel sportclubs en instellingen een pasfoto willen. En aangezien je vanaf je 18e niet meer zo veel veranderd, gaat de laatste pasfoto lang mee.
Maar waarvoor dienen dan de klassenfoto's? Waarom moet je weten wie er bij je in de klas zaten en hoe zei er toen ter tijd uitzagen? Je maakt op de universiteit of op je werk toch ook niet steeds groepsfoto's? Is het voor saamhorigheid en cohesie? Voor de leuk? Als herinnering? Wat zou de filosofie erachter zijn en waarom en hoe is het bedacht?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Green Evelien

Laatst was ik bij een lezing van Green Evelien, die naast schrijven ook heel inspirerend blijkt te schrijven. Op haar blog geeft ze praktische tips om je leven duurzamer te maken. Ze is de meest duurzame persoon die ik ken en brengt het op een fijne manier. Ze geeft een mooi kijkje in haar leven met haar gezin in België. Bekijk (met name de onderste) filmpjes op haar pagina en lees haar blog voor tips .
Meer lezen

Angst

Angstig loop ik langs de supermarkt. Het liefst vermijd ik hem helemaal. Het is september. Voorzichtig voetje voor voetje schuifel ik de winkel binnen. Langzaam beweeg ik mijn hoofd, zo dat ik van de grond uiteindelijk, aftastend, op oog hoogte kijk. Pff, gelukkig. Ik kan weer normaal adem halen. Maar mijn hart bonst nog. Ik voel de opluchting door mijn lichaam. Nog geen pepernoten te zien. Ja, in september is het zover. Dan wanneer de scholen net weer zijn begonnen. En de zomer nog in je hoofd zit. Liggen ze daar op eens. Niet verscholen of voorzichtig. Nee, pontificaal, arrogant en zelfverzekerd. Het zijn aandachttrekkers. In vele vormen en maten. Smaken en verpakkingen. In diep rode verpakkingen. Met allerlei kartonnen borden erom heen. Ze liggen ook niet in de schappen, maar ergens midden in de winkel. Je wordt ermee overdonderd. Als een naald steekt het in je oog, als een fel licht na een donkere maand. Het creëert een shock. Velen hopen over deze shock
Meer lezen

Gewenning

Ik ben langzamerhand geintergreerd. Ik kan mezelf al bijna Österreicher noemen. De tekenen zijn overduidelijk. Ik ben gewend aan het toetsenbord, aan de hete zon, die ook hier wordt afgewisseld door regen, heel veel regen. De melodische accenten, mijn Duitse spreekvaardigheid. Tegen mij, in tegenstelling tot bij andere buitenlanders, praten mensen hier altijd Duits in plaats van over te gaan op Engels. Dit doen ze wel bij anderen als ze horen dat diegene niet zo goed in Duits is. Verder de gewenning van het gebruik van Sie (u) tegen onbekenden, de begroeting ‘Grüss Got’ is mij niet meer vreemd en ik begin al te wennen aan dat mensen begroeten met Servus en afscheid nemen met Baba. Het denken in het Engels, mijn Nederlands is niet meer volmaakt, het is dat ik nog contact heb met mensen uit Nederland, anders zou mijn Nederlands echt enorm verzwakt zijn. Ik ben me meer bewust geworden van mijn Nederlandse identiteit. Mijn manieren, opvattingen, mijn beeld van Nederland en mijn waardering
Meer lezen