Zweven

Soms als ik een eerder geschreven blog lees, denk ik. Nienke, heb jij dat geschreven? Ben je echt zo zweverig? Nee toch?!
Misschien heb ik wel twee kanten; de nuchtere, kritische Nienke en de lossere, openstaande, en dat samen vormt zich dan tot één.
Ik vraag me dan, bij de stukken die ik wat 'zweverig' vind, af hoe lezers het opvatten. Daarbij denk ik vooral dat het goed is dat wanneer je iets leest dat ik heb geschreven, het opvat zoals het voor jou goed is. Vind je het te zweverig? Neem het dan met een korreltje zout en lees de boodschap, wat ik ermee wil zeggen. Neem ook niet alles zomaar aan wat ik zeg, en verwacht niet dat ik alles zo letterlijk en stellig bedoel als ik misschien lijk te beweren. Soms overdrijf ik expres. Om ook jullie aan het denken te zetten. Tevens probeer ik vaak dingen op te laten en niet alles voor te kauwen. Zodat je er je eigen invulling aan kunt geven.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De ijscoman

Op elke overwegend zonnige dag is dat deuntje te horen. Het doet me denken aan een tv-programma voor kinderen. Het heeft een tropisch tintje, ik zie koala’s voor me die dansen op een strand met sambaballen in hun poten. Wanneer ik echter uit het raam kijk, zie ik een wit busje met het Italiaanse woord “gelato” erop. Niks spannends of exotisch. Ik durf te wedden dat hij dezelfde ijsjes als de supermarkt verkoopt, alleen komt deze naar je deur toe. Hoe komt het dat de bakker en de melkboer niet meer langs komen, maar de ijsjes nog wel? Is dat zo’n booming business, meer dan  een groenteboer zou zijn? Of is het vooral een eenvoudige business met een product waar mensen eigenlijk geen behoefte aan hebben maar toch verleid toe worden? Kinderen waarbij het water in de mond loopt wanneer ze opgewekt worden door het deuntje. Al zijn er geen schattige diertjes te zien, en heeft het busje noch de verkoper iets Italiaans, het liedje heeft een voldoende werking op de verbeelding. Dat ijsje w...
Meer lezen

Routine en het vergeten

Een schets van een willekeurig punt uit mijn leven: Ik vertrek van huis met de angst dat ik mijn sleutels vergeet, al heb ik het al drie keer gecheckt. Ik heb ze nu, maar wellicht straks niet meer. Haastig fiets ik naar het station, om vervolgens tien minuten op het perron te wachten, je weet maar nooit. Ik stap in de trein en twijfel enorm aan mezelf. Kan ik er ook nu op vertrouwen dat ik me uit routine heb ingecheckt? Moet ik voor de zekerheid een conducteur aanspreken? Nee toch? Bovendien wil ik mijn trein niet missen. Ik schrik want mijn mobiel zit niet op zijn vaste plek. Wanneer ik uit de trein stap realiseer ik me dat ik moet plassen. Daar had ik net alle tijd voor, nu duurt het echter nog even voor er weer een gelegenheid komt. Ik ga ergens heen met een reden, die ik me pas later realiseer. Ik vergeet. Een mens zal nooit volledig helder van geest zijn.
Meer lezen

Uiteten

Maandag ben ik weer uit eten geweest, wat ik mij bedacht is dat het uit eten hier goedkoper is dan in Nederland. Meestal betaal je tussen de 6 en de 15 euro. Wat wil zeggen dat je gemiddeld voor acht euro een diner hebt. Er zijn zelfs een paar goede goedkope opties. Zo was ik maandag bij een soort restaurant waar je betaalt zoveel je wilt. Er zijn twee gerechten, die ieder opgedeeld zijn in bakken. Wat wil zeggen dat in een bak rijst zit, in een ander vlees en in een ander groenten. En datzelfde geldt voor het andere gerecht: aardappelen, courgette en linzen. Er was wat salade, saus en brood. En twee soorten puddings als toetje. Het eten smaakte best goed. Je moet je eten zelf opscheppen, er is dus geen bediening. Drankjes hebben wel een vaste prijs. Het eten is minder kwalitatief dan in restaurants, maar wel lekker én zoveel je wilt, wat beide in restaurants niet altijd het geval is. Het is zo goedkoop als je het zelf maakt. Wel is het bij zulke dingen altijd lastig hoeveel je dan...
Meer lezen