Mevrouw en Meneer
Alles is gender. De vrouw op de tweede plek op de stemlijst, dames gaan voor, 'Meneer en Mevrouw de Wit'. Alles, in handelen, spreken en uiterlijk. De vrouw moet aan bepaalde uiterlijke kenmerken voldoen, vroeger moest ze een rok dragen. Make-up, BH en scheren is wenselijk. Ze is de gast- en huisvrouw, is zorgzaam en welgemanierd. Ze houdt van chocola, vooral als ze ongesteld is, en ze roddelt graag. Zowel bij mannen als bij vrouwen gelden velen stereotypen. De man is stoer, sterk, niet zo emotioneel, werkt, eet en sport. Vrouwen zijn bovendien vaker vegetarisch en lachen meer.
Bijna alles is cultuurbepaald, bijna alles komt door sociale verwachtingen en opvoeding. Als meisje leer je je als een meisje te gedragen, zoals van roze te houden en met poppen te spelen. [Ik vond beide altijd erg stom toen ik klein was, ik zette mij hier sterk tegen af]. En als jongen ben je stoer, voetbal je, maak je je kleren vies en ga je rotzooi trappen. Daarnaast, hoewel ik het gevoel heb hier weinig van te merken, is er toch duidelijk verschil in de positie van man en vrouw. Vrouwen worden soms voorgetrokken omdat ze aantrekkelijk, zwak of gevoelig zijn. In andere situaties draait het juist om de man omdat deze 'rationeler, sterker en beter' zou zijn. Vooroordelen zijn de wereld nog niet uit.
En zitten zelfs diep in ons. Let eens goed op reclames: welk beeld presenteren zij ons? Welke sekse hebben machthebbers? Wie krijg je aan de telefoon als je een bedrijf belt? Van wie heb je les? Wie bestuurt het vliegtuig en wie verkoopt het eten? Wie werkt er bij het vuilnis? Wie legt straten en wie zit achter de naaimachine? Wie drinkt er bier en wie danst? Wie zit er bij de Mac en wie eet een salade? Wie brengt de kinderen naar school?
Te veel om op te noemen. Over het algemeen worden vrouwen gezien als de onderdrukten en mannen als de onderdrukkers. Mens is in het Latijn gelijk aan man. Wetenschappers, geletterden, machthebbers waren veelal mannen. Zij waren belangrijk. Waren; dat zijn ze niet meer. Het feminisme kwam op en maakte de vrouw zichtbaar. De vrouw met ook vele kwaliteiten, passies en vermogens. Ook zij kan onderzoeken, besturen en leren. Ook zij kan geld verdienen en heeft recht op een gelijk salaris (wat helaas in de praktijk vaak niet het geval is). Toch zijn de verhoudingen nog niet helemaal recht, zoals hierboven al beschreven.
Hoewel we ons zien als geëmancipeerde vrije vrouwen, vraag ik me af of we dit wel zijn. Er eigenlijk is een scheve verdeling in verwachtingen en gedragingen. Die altijd ongelijk zal blijven omdat mannen en vrouwen zich anders gedragen en geacht worden te gedragen. Om eerlijk te zijn voel ik mij niet vrij door het feit dat ik verwacht word een BH te dragen en mijn benen en oksels te scheren. Natuurlijk hebben we de vrijheid om ons zo te gedragen en er uit te zien als we willen, officiële vrijheid maar geen sociale vrijheid. Wanneer je alles doet zoals je zelf zou willen riskeer je sociale uitsluiting. Ik ben klaar met de genderrollen. Met het roze versus blauw, met hoe meisjes alle tuttigheid aangeleerd krijgen, jongens getraind worden stoer te doen en hoe deze scheiding steeds groter wordt. Maar het is denk ik heel geëmancipeerd om hier bewust van te zijn.
Hoewel er dus meer ruimte komt voor de vrouw en ze niet meer als vanzelfsprekend gediscrimineerd wordt, gebeurt dit nog wel onbewust of verhuld. Want de hokjes en oordelen zijn er nog steeds. Waarom zien we niet dat we gewoon gelijk zijn, naast de biologische verschillen. Acceptatie en geen vooroordelen. Want ieder is anders, mannen en vrouwen net zo goed onderling als tussen elkaar. Bovendien hebben we elkaar nodig, zowel fysiek als psychisch.
Bijna alles is cultuurbepaald, bijna alles komt door sociale verwachtingen en opvoeding. Als meisje leer je je als een meisje te gedragen, zoals van roze te houden en met poppen te spelen. [Ik vond beide altijd erg stom toen ik klein was, ik zette mij hier sterk tegen af]. En als jongen ben je stoer, voetbal je, maak je je kleren vies en ga je rotzooi trappen. Daarnaast, hoewel ik het gevoel heb hier weinig van te merken, is er toch duidelijk verschil in de positie van man en vrouw. Vrouwen worden soms voorgetrokken omdat ze aantrekkelijk, zwak of gevoelig zijn. In andere situaties draait het juist om de man omdat deze 'rationeler, sterker en beter' zou zijn. Vooroordelen zijn de wereld nog niet uit.
En zitten zelfs diep in ons. Let eens goed op reclames: welk beeld presenteren zij ons? Welke sekse hebben machthebbers? Wie krijg je aan de telefoon als je een bedrijf belt? Van wie heb je les? Wie bestuurt het vliegtuig en wie verkoopt het eten? Wie werkt er bij het vuilnis? Wie legt straten en wie zit achter de naaimachine? Wie drinkt er bier en wie danst? Wie zit er bij de Mac en wie eet een salade? Wie brengt de kinderen naar school?
Te veel om op te noemen. Over het algemeen worden vrouwen gezien als de onderdrukten en mannen als de onderdrukkers. Mens is in het Latijn gelijk aan man. Wetenschappers, geletterden, machthebbers waren veelal mannen. Zij waren belangrijk. Waren; dat zijn ze niet meer. Het feminisme kwam op en maakte de vrouw zichtbaar. De vrouw met ook vele kwaliteiten, passies en vermogens. Ook zij kan onderzoeken, besturen en leren. Ook zij kan geld verdienen en heeft recht op een gelijk salaris (wat helaas in de praktijk vaak niet het geval is). Toch zijn de verhoudingen nog niet helemaal recht, zoals hierboven al beschreven.
Hoewel we ons zien als geëmancipeerde vrije vrouwen, vraag ik me af of we dit wel zijn. Er eigenlijk is een scheve verdeling in verwachtingen en gedragingen. Die altijd ongelijk zal blijven omdat mannen en vrouwen zich anders gedragen en geacht worden te gedragen. Om eerlijk te zijn voel ik mij niet vrij door het feit dat ik verwacht word een BH te dragen en mijn benen en oksels te scheren. Natuurlijk hebben we de vrijheid om ons zo te gedragen en er uit te zien als we willen, officiële vrijheid maar geen sociale vrijheid. Wanneer je alles doet zoals je zelf zou willen riskeer je sociale uitsluiting. Ik ben klaar met de genderrollen. Met het roze versus blauw, met hoe meisjes alle tuttigheid aangeleerd krijgen, jongens getraind worden stoer te doen en hoe deze scheiding steeds groter wordt. Maar het is denk ik heel geëmancipeerd om hier bewust van te zijn.
Hoewel er dus meer ruimte komt voor de vrouw en ze niet meer als vanzelfsprekend gediscrimineerd wordt, gebeurt dit nog wel onbewust of verhuld. Want de hokjes en oordelen zijn er nog steeds. Waarom zien we niet dat we gewoon gelijk zijn, naast de biologische verschillen. Acceptatie en geen vooroordelen. Want ieder is anders, mannen en vrouwen net zo goed onderling als tussen elkaar. Bovendien hebben we elkaar nodig, zowel fysiek als psychisch.
Reacties
Een reactie posten