Nummer

Ik was lekker een dagje met een vriendin naar Amersfoort gegaan. Dat had ik al lang niet meer gedaan en het leek me weer eens leuk. Het was gezellig, even lekker gezeten en wat winkels in geweest. De vriendin met wie ik was zei op een gegeven moment ‘ik heb het gevoel dat ik wat mis’ maar ze had alles nog, dus niks aan de hand. Nog geen half uur later was mijn mobiel weg. Ik heb hem altijd in een zak zitten, ik heb geen andere zakken. Ook stond mijn eastpak-vakje open. Spoorloos verdwenen. In de winkels lag hij niet, en toen we mijn mobiel belden was hij al uitgezet. Ik was en ben nog steeds de kluts kwijt. Ik ben nog nooit zo direct bestolen. Ik let altijd heel goed op mijn spullen, en vond het altijd gek als anderen bestolen werden. Maar blijkbaar gaat het heel makkelijk. Naast dat het heel vervelend is dat mijn nummers weg zijn, ben ik vooral gevoelsmatig aan getast. Het geeft me een onveilig gevoel. Natuurlijk ben ik blij dat ik mijn portemonnee nog heb, of nog beter dat ik zelf niks ben overkomen. Wat een rotdag. Maar waar ik zelf ook nog erg mee zit en rot vind, is dat ik de mobiel geleend had. En er heel zuinig op was. Ik voel me schuldig, al weet ik dat het niet mijn schuld is. Het regende vandaag, ik ben nu moe en misselijk en de treinen reden moeilijk door een aanrijding. Gelukkig ben ik niet materialistisch ingesteld, ik heb geen dure gadgets. Ik kom er wel overheen, als ik even goed uitrust. Ik heb altijd het gevoel dat dingen met een reden gebeuren. Ik vraag me dan af, wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom ik?

Mijn nummer heb ik kunnen behouden bij de aankoop van een nieuwe simkaart. Ik heb echter niemands nummer verder. Dus stuur deze gerust naar me. Ook heb ik geen whats’app meer, ik gebruik nu namelijk een oude mobiel. Waar ik echt niet mee om kan gaan.