Wenen is..

22-02-2013

Zo. Daar zit ik dan. In mijn nieuwe kingsize bed [d.w.z. dat je er met zeker vijf man in kunt slapen] op mijn nieuwe kamer. Een grote kamer. In een groot appartement, met een mooie keuken, badkamer en gang. Tevens lijkt mijn huisgenote mij erg sympathiek. Mijn kamer is al ingericht, met mooie oude meubels, een kamer waar ik mij meteen in thuis voel. Een prachtig bureau met lades, witte hoge muren.  In zit dus op mijn bed, die boven in mijn kamer in gebouwd (ik heb een zeer hoge kamer), waardoor ik de hele kamer overzie. Het voelt heerlijk. Ik heb tevens een grote bank, die ook een slaapbank is waar meer dan zes man op zou kunnen. Er is ook genoeg ruimte op de grond, dus als ik zou willen zou ik hier een enorm slaapfeest kunnen geven. Maar nu ben ik moe. Ik heb een lange dag achter de rug. Met overvolle treinen, wachten op Schiphol, vliegen, de weg zoeken, kaartjes automaat raar aankijken, de trein, metro en vervolgens de tram, en tot slot lopen door de sneeuw met mijn over zware tas en koffer. Ja, het is hier koud en er is sneeuw. Mijn huisgenote heeft voor mij gekookt, zelf had ze al gegeten. Het was erg fijn, want al moe aangekomen, heb ik mijn tassen uitgepakt, de kamer verkent en vervolgens kon ik thee drinken en lekker eten. Als toetje aten we chocola en vertelde ze over de opera, concerten en theater.
Een dag die begon met kleine sneeuw vlokjes, vervolgens zon al wachtend op het vliegtuig, mooie wolken velden vanuit het vliegtuig en sneeuw in Wenen. Een dag met veel mensen om mij heen, leuke mensen. Een dag die voorbij vloog, door al het wachten en reizen. En bij mijn eerste blik op mijn kamer, werd ik verwelkomt door de eerste post en een lief briefje van mijn nieuwe huisgenote. Vanaf nu zal ik haar bij haar naam noemen; Anna. Ik ontdekte al snel dat er een typmachine op de kast staat, ik zal de eigenares eens vragen of ze het erg vind als ik die gebruik. Ik wil namelijk al heel lang een typemachine, en het verlangen is de afgelopen weken steeds sterker geworden. Ik ben benieuwd wat Wenen mij gaat brengen. Voor nu ga ik slapen en kijk ik vol vertrouwen de komende periode tegemoet. Oja, 22 is mijn geluksgetal, mijn stoel nummer in het vliegtuig was ook 22.

23-02-2012

Pff. Wat ben ik moe. Ik heb goed geslapen, maar ook veel gedroomd. Ik stond om negen uur op en heb boodschappen gedaan. Er lag een pak sneeuw, en de Turk bleek erg duur te zijn [6,- voor 3 stuks groente]. De supermarkt was beter, maar ook niet echt goedkoop. Vervolgens heb ik lopen klooien met internet, Anna heeft er geen verstand van. En voor de installatie heb ik gegevens nodig die zij niet heeft.  Dus nog geen internet.
Rond 12 begonnen we aan een wandeling. Door Belverde, door alle straten met hoge blokken gebouwen, waarvan sommigen mooi bewerkt zijn. Door het dikke pak sneeuw (20cm) heb ik helaas vooral naar de grond gekeken, om te kijken waar ik loop en tevens zag ik maar weinig wanneer ik omhoog keek, doordat de sneeuw veel bedekt. Er is overal kans op daklawines; waarbij brokken sneeuw van het dak op de stoep vallen. Toen we door het park van Belverde liepen, was de sneeuw zo licht, dat het te fel was voor onze ogen. Ik wil hier graag gaan fietsen, maar ik wacht toch maar tot na de sneeuw. Gezien fietsers op de autobaan moeten en tevens de wegen hier niet ‘plat’ zijn, maar stijgen en dalen. Als het mooier weer is zal ik sowieso meer zien, zoals het stadspark, karlplatz en de naschmarkt. Door de sneeuw is het overal grauw en koud, wat het niet aangenaam maakt om rond te wandelen. Het haalt voor mij veel sfeer weg. We ging zitten bij .. waar ik een warme Sojamelk bestelde. Dat was lekker, het was dan ook al 14uur. Bovendien hadden ze Wifi waardoor ik even mijn mail en whatsapp kon checken. Eenmaal bij gekomen, liepen we over de Naschmarkt, allerlei kraampjes met voedsel, het deed me denken aan Istanbul. Mijn laarzen blijken helaas niet waterdicht te zijn, waardoor mijn voeten vochtig waren. Beiden waren we erg moe en besloten op huis aan te gaan. Waar ik nu weer op mijn bed zit.

Ik heb vooral zomerspullen/kleding meegenomen, waar ik nu een beetje spijt van heb. Warme kleding was wel fijn geweest, maar ik wil gewoon niet toegeven dat het nog winter is. Het is gewoon tijd voor lente en zon! En de aanhouder wint, toch?

Mijn super grote bank zit trouwens ook heerlijk. Heelrijk is trouwens ook een mooi woord. Dingen ‘fout’ typen is eigenlijk dus niet fout, als je kijkt naar de waarde. [Al heb ik het dit keer goed getypt]

Inmiddels is ook deze dag weer bijna voorbij, ik zou eerst naar een klassiek concert gaan vanavond, maar vanwege de sneeuw en het end lopen blijf ik toch maar op mijn kamer. Morgen wellicht, eerst maar weer eens lekker slapen.