Als een vis in het water, als een Nederlander op een....

Ik ben een Nederlander, en dat blijf ik en ik kom er ook voor uit. Gisteren kon ik me niet meer inhouden en ben ik op de fiets gestapt. Ongeveer een uurtje heb ik rondgefietst en heb meer gezien dan op de lange wandeltochten. Wat is fietsen toch fijn! Al moet ik zeggen dan de fietsen zelf hier matig zijn, enigszins naar zelfs en dat hier de fietspaden vaak ontbreken. Je wordt dan geacht om op de weg te fietsen maar ik fiets dan toch liever op het voetpad. Af en toe zijn er smalle fietspaden, gelukkig fietsen hier niet zoveel mensen, die fietspaden verdwijnen dan opeens waardoor je geen idee hebt waar je heen moet. Ook wordt je telkens belemmerd door stoplichten. Ik heb mooie gebouwen gezien en langs de Donau gefietst. Daarna ben ik in de zon op een groot plein gaan zitten. Na drie kwartier kwam een vriendin naar me toe en hebben we wat rond gelopen om vervolgens geheel langs de Donau en door de stad te fietsen, om dan te eindigen bij een café waar ik een rundersoepje nuttigde met reepjes pannenkoek erin.. Apart is het juiste woord. Tot dan toe was het erg gezellig.
Om zes uur ging ik mee met 200 buitenlandse studenten om in een typisch Oostenrijks restaurant te eten. Het was een lange reis erheen en eenmaal daar viel het wat tegen. Op zich was de kipschnitzel best goed en de aardappelsalade zeer anders dan in Nederland. Het waren kleine ovale aardappeltjes met een soort azijn en nog-wat sausje, geen schijfjes met mayonaise dus. Ook heb ik mijn eerste Spritzer gehad; witte wijn met prikwater. Best lekker! Maar je drinkt het snel weg en kunt het dus beter bij een glaasje houden [zo’n typisch bierglas met handvat]. De groep vond ik wat tegenvallen, maar dat is een kwestie van geluk/pech. De terugreis duurde anderhalf uur, doordat ik constant op een overstap moest wachten. Het OV vind ik hier toch wel tegenvallen.

Net als gisteren schijnt de zon vandaag volop. Ik heb pas om een uur les, maar ben om half elf maar vast vertrokken op de fiets. Om nu lekker in de zon te zitten achter mijn laptop. Fijn uit de wind. Vandaag heb ik weer een druk programma, eerst les dan met een meisje wat drinken vervolgens met een vriendin koken. En daarna naar een bar en daarna een andere bar.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Routine en het vergeten

Een schets van een willekeurig punt uit mijn leven: Ik vertrek van huis met de angst dat ik mijn sleutels vergeet, al heb ik het al drie keer gecheckt. Ik heb ze nu, maar wellicht straks niet meer. Haastig fiets ik naar het station, om vervolgens tien minuten op het perron te wachten, je weet maar nooit. Ik stap in de trein en twijfel enorm aan mezelf. Kan ik er ook nu op vertrouwen dat ik me uit routine heb ingecheckt? Moet ik voor de zekerheid een conducteur aanspreken? Nee toch? Bovendien wil ik mijn trein niet missen. Ik schrik want mijn mobiel zit niet op zijn vaste plek. Wanneer ik uit de trein stap realiseer ik me dat ik moet plassen. Daar had ik net alle tijd voor, nu duurt het echter nog even voor er weer een gelegenheid komt. Ik ga ergens heen met een reden, die ik me pas later realiseer. Ik vergeet. Een mens zal nooit volledig helder van geest zijn.
Meer lezen

De ijscoman

Op elke overwegend zonnige dag is dat deuntje te horen. Het doet me denken aan een tv-programma voor kinderen. Het heeft een tropisch tintje, ik zie koala’s voor me die dansen op een strand met sambaballen in hun poten. Wanneer ik echter uit het raam kijk, zie ik een wit busje met het Italiaanse woord “gelato” erop. Niks spannends of exotisch. Ik durf te wedden dat hij dezelfde ijsjes als de supermarkt verkoopt, alleen komt deze naar je deur toe. Hoe komt het dat de bakker en de melkboer niet meer langs komen, maar de ijsjes nog wel? Is dat zo’n booming business, meer dan  een groenteboer zou zijn? Of is het vooral een eenvoudige business met een product waar mensen eigenlijk geen behoefte aan hebben maar toch verleid toe worden? Kinderen waarbij het water in de mond loopt wanneer ze opgewekt worden door het deuntje. Al zijn er geen schattige diertjes te zien, en heeft het busje noch de verkoper iets Italiaans, het liedje heeft een voldoende werking op de verbeelding. Dat ijsje w...
Meer lezen

Verhuizen

Het gaat zelden soepel of vlekkeloos. Onze eerste stap was het halen van een oven met gasfornuis. Dit is vrij lastig als je niet in het bezit van een auto bent en het een half uur fietsen is, waardoor lopen al geen optie is. Het is bovendien een groot en zwaar ding. Gelukkig lukte het ons om via Peerby, een leen website, een bakfiets van iemand te lenen. Zaterdag ochtend om negen uur. We kwamen erachter dat fietsen op een bakfiets is niet zo simpel als het klinkt. Het is groot en zwaar. Ik zal niet uitweiden over alle details, maar eenmaal bij de oven bleek die niet zomaar ontkoppeld te kunnen worden. We moesten een bako lenen van de buren en vervolgens het ding van de trap afsjouwen. Het was een zware ochtend, letterlijk. Verhuizingsdag twee begon met een tegenslag. Na de oven naar ons nieuwe appartement gesjouwd te hebben, konden we ons in appartement geen gasaansluiting vinden. We gingen er vanuit dat deze er zou zijn, gezien er al gas op onze eerste rekening staat. Het bl...
Meer lezen