Weer en gewenning

De afgelopen week was het koud en het sneeuwde. Elke dag weer kleede ik me te koud aan, omdat ik elke keer dacht ‘ het valt wel mee’. Uiteindelijk besloot ik maar dat ik we wel echt warm aan moest gaan kleden en neem steeds extra kleding mee. Wat erg fijn is. Maar ik wil zo graag dat het weer warm en mooi weer wordt. Overdag gaat het warmer worden maar ook is er regen voorspelt, en ’s nachts blijft het vriezen. Gister heeft het veel en hard geregent, afgewisselt met sneeuwregen. Vandaag heeft de zon zich gelukkig laten zien en is het droog gebleven, wel blijven de wind en de wolken aanwezig.
Ik bedenk me dat ik Utrecht wellicht romantiseer in mijn hoofd. Ik weet nog dat het mij daar ook tijd heeft gekost voor ik het een leuke vond. Het is ook zo dat ik nu extra duidelijk zie hoe leuk ik het daar vond, dat op het moment zelf dingen een gewoonte zijn. Hier raak ik steeds meer gewent en geniet ik ook vol. Ik realiseer me dat het raar zal zijn om weer naar Nederland te gaan, omdat alles er zo anders is. Dat ik daar weer moet gaan wennen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Routine en het vergeten

Een schets van een willekeurig punt uit mijn leven: Ik vertrek van huis met de angst dat ik mijn sleutels vergeet, al heb ik het al drie keer gecheckt. Ik heb ze nu, maar wellicht straks niet meer. Haastig fiets ik naar het station, om vervolgens tien minuten op het perron te wachten, je weet maar nooit. Ik stap in de trein en twijfel enorm aan mezelf. Kan ik er ook nu op vertrouwen dat ik me uit routine heb ingecheckt? Moet ik voor de zekerheid een conducteur aanspreken? Nee toch? Bovendien wil ik mijn trein niet missen. Ik schrik want mijn mobiel zit niet op zijn vaste plek. Wanneer ik uit de trein stap realiseer ik me dat ik moet plassen. Daar had ik net alle tijd voor, nu duurt het echter nog even voor er weer een gelegenheid komt. Ik ga ergens heen met een reden, die ik me pas later realiseer. Ik vergeet. Een mens zal nooit volledig helder van geest zijn.
Meer lezen

De ijscoman

Op elke overwegend zonnige dag is dat deuntje te horen. Het doet me denken aan een tv-programma voor kinderen. Het heeft een tropisch tintje, ik zie koala’s voor me die dansen op een strand met sambaballen in hun poten. Wanneer ik echter uit het raam kijk, zie ik een wit busje met het Italiaanse woord “gelato” erop. Niks spannends of exotisch. Ik durf te wedden dat hij dezelfde ijsjes als de supermarkt verkoopt, alleen komt deze naar je deur toe. Hoe komt het dat de bakker en de melkboer niet meer langs komen, maar de ijsjes nog wel? Is dat zo’n booming business, meer dan  een groenteboer zou zijn? Of is het vooral een eenvoudige business met een product waar mensen eigenlijk geen behoefte aan hebben maar toch verleid toe worden? Kinderen waarbij het water in de mond loopt wanneer ze opgewekt worden door het deuntje. Al zijn er geen schattige diertjes te zien, en heeft het busje noch de verkoper iets Italiaans, het liedje heeft een voldoende werking op de verbeelding. Dat ijsje w...
Meer lezen

Verhuizen

Het gaat zelden soepel of vlekkeloos. Onze eerste stap was het halen van een oven met gasfornuis. Dit is vrij lastig als je niet in het bezit van een auto bent en het een half uur fietsen is, waardoor lopen al geen optie is. Het is bovendien een groot en zwaar ding. Gelukkig lukte het ons om via Peerby, een leen website, een bakfiets van iemand te lenen. Zaterdag ochtend om negen uur. We kwamen erachter dat fietsen op een bakfiets is niet zo simpel als het klinkt. Het is groot en zwaar. Ik zal niet uitweiden over alle details, maar eenmaal bij de oven bleek die niet zomaar ontkoppeld te kunnen worden. We moesten een bako lenen van de buren en vervolgens het ding van de trap afsjouwen. Het was een zware ochtend, letterlijk. Verhuizingsdag twee begon met een tegenslag. Na de oven naar ons nieuwe appartement gesjouwd te hebben, konden we ons in appartement geen gasaansluiting vinden. We gingen er vanuit dat deze er zou zijn, gezien er al gas op onze eerste rekening staat. Het bl...
Meer lezen