Soms gaat er van alles mis

Donderdag had ik een verjaardag, maar besloot verstandig niet mee uit te gaan. Ik voelde me niet heel lekker, moest de volgende dag er om half negen uit en zou die avond erop al gaan stappen. Eenmaal in bed, tja de verjaardag zelf duurde wel een beetje lang, sliep ik heerlijk. Maar was vergeten mijn wekker te zetten, toen ik de volgende morgen om negen uur wakker schrok omdat ik merkte dat het al licht was. Ik haalde gelukkig wel nog mijn trein. Vervolgens was mijn mobiel leeg, want op zich geen ramp hoeft te zijn. Maar ik wist niet waar we eigenlijk college hadden. Ik ging naar het lokaal waar ik het verwachte, daar bleek het echter niet te zijn. Vervolgens ging ik naar de helpdesk om het daar te vragen, maar het duurde even voor ze doorhadden over welk vak ik het had en zet het rooster konden openen. Toen bleek dat het in een gebouw was, vijftien minuten lopen verder op. Ik had er genoeg van en besloot maar een computer te zoeken voor zelfstudie. Het college is immers ook online te zien. Het enige is is dat ik zou afspreken met een groepje om een paper te bespreken, en dat wilde ze na college doen. En zij stonden erop dat ik naar dat ene gebouw zou komen. Maar ik wist al dat het mij meer tijd zou kosten dat gebouw te vinden dan dat zij even met de fiets naar mijn gebouw zouden komen.  Die voorspelling bleek juist, want ik blijk enorm om gelopen te hebben waardoor ik langer dan een half uur gelopen heb.

En net, wat op zich wel grappig is, ging ik naar de winkel. Het was tien minuten voor sluitingstijd en ik wilde snel nog even eten voor morgen kopen. Toen ik af wilde rekenen, realiseerde ik me dat ik gister mijn pinpas uit mijn zak had gehaald en op mijn bureau had gelegd. Maar ik zou het niet redden om op en neer te fietsen. Ik viste naar het muntgeld in mijn zak, een paar euro. Vervolgens haalde ik de minst belangrijke dingen weg, en de jongen naast me betaalde vijftig cent mee, zodat ik morgen zou kunnen ontbijten. Heel lief, iedereen in de rij ging kijken naar kleingeld. Maar ik wilde dat niet, ik koop morgen de rest wel. Maar goed, toen zat ik weer op de fiets en kwam erachter dat ik nog een briefje van vijf in mijn zak had. Waardoor ik me nog erger schaamde, ik kon nu echt niet meer terug.