Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

De vrijmarkt is eigenlijk maar iets raars Heel leuk omdat iedereen van zijn spullen afkomt en iedereen koopjes vindt Maar raar omdat de prijzen zo ontzettend laag zijn Boven de euro is in een keer duur, terwijl je voor hetzelfde in de winkel veel meer over hebt Of voor het biertje en de friet die je net hebt gehaald' Begint iemand het vijf als start punt, dan ben je blij als je het voor drie krijgt was diegene bij drie begonnen dan vond je een-vijftig de max de prijs is zo situatie gebonden, afhankelijk van vele factoren ook van hoe duur het bij de vorige kraam was en zo weet je als verkoper niet met hoeveel geld je naar huis gaat en hoeveel meer het had kunnen zijn uiteindelijke gaat het ook om het spel de macht die je hebt en de onmacht je bent onder de mensen, buiten en in de stad geld verdienen is een mooie bijkomstigheid

Vanochtend waren er veel vogeltjes Luid lieten ze zich horen Zo vrolijk en voor zo lang meestal houd het rond negen uur wel op maar om elf uur hoorde ik ze nog ik besloot in bed te blijven en te luisteren dat was erg ontspannend Ik besefte me hoe fijn het bed lag hoe warm en knus en heb zo een paar uur genoten

Het WC papier is hier anders, niet zo zacht. Het water is anders, het heeft geen smaak, in plaats van chloor. Het brood is ook neutraal, in plaats van erg zoet en zout. Het is hier stil en vredig. De stad hier is gezellig, dit verklaard waarom wij het woord gezellig hebben, en niet in het Engels. Hier is het gezellig, daarom hebben wij het woord nodig. Onze wasmachines zijn een stuk kleiner, en zowel buiten als binnen zie ik hier waslijnen. De straten bestaan niet uit blokken, maar hebben een meer vrije vorm. Het fietsen is makkelijker. Maar mensen groeten hier niet op straat. Over een tijdje zal ik waarschijnlijk kunnen zeggen wat ik mis van New Orleans, op dit moment ben ik enkel nog zo verliefd op Nederland.

Wat is een jetlag eigenlijk? Dat vroeg ik me al lange tijd af, het klinkt eng. En onbekend. Zou ik een jetlag krijgen? Hoe zou ik dat merken? Toen ik 's nachts werd wist ik het. Ik heb een jetlag. Ik was klaar wakker van twee tot zes en overdag was ik moe. De volgende nacht kon ik überhaupt niet in slaap komen, pas tegen vieren kreeg ik was slaap. Mijn lichaam is in de war, het zegt andere dingen dan mijn hersenen weer anders dan mijn gevoel.  Het is verwarrend. Niet alleen om het leven van Nederland te ervaren, maar ook het licht. Het is hier zó licht en lang. Ik zit nu aan tafel en eet mijn avond eten, maar het is nog licht en het lijkt er niet op dat het snel donker wordt. Ik zie dat het acht uur is, mijn gevoel zegt dat het vijf uur is en mijn lichaam zegt dat het 13 uur is en dat ik al veel te lang wakker ben. Dat is een jetlag, moeheid en verwarring. Maar er is ook een andere zijde, en dat is dat ik erg blij ben weer thuis te zijn. Het geeft zoveel energie om in mijn vertr

Een verse boterham voelt zo heerlijk zacht Al eet ik ze liever geroosterd Verse croissants ruiken heerlijk Al doet de smaak mij niks Snoepjes zien er aantrekkelijk uit Maar die zal ik niet vrijwillig nuttigen Zo vaak wordt je door de geur of de substantie verleid. Maar bij de aanraking met je tong, is al de magie verdwenen. Ze hebben zoveel aan de prikkels gewerkt, dat ze de smaak, de sensatie, zijn vergeten. Van fruit, dat je niet van ver al ruikt, kan ik genieten. Een intense smaakbeleving die al de geur en kleurstoffen niet kunnen evenaren. Puur natuur.

[geschreven rond januari 2013] Er zit een jongen onder de boom Onder een treurwilg Hij staart voor zich uit Over het water In gedachten verzonken Met zijn blik op de vogels die rusten Hij leunt tegen de boom met zijn rug Zijn bruine haren zitten warrig Voor hem ligt een zwart boekje en een pen Hij pakt ze op En begint te schrijven Dan tuurt hij weer over het water In een onbereikbare wereld

21-01-2013 Legoman en het vullen van zijn buikje Het legomannetje werd vaak verplaatst Van de vensterbank naar de grond In de plant en in de kast Maar nooit kwam hij in de keuken Wel keek hij hier vaker op uit Terwijl kinderen koekjes aten speelden ze met hem Of stopten met spelen als ze gingen eten Zo kreeg hij nooit een hapje Maar zou best wel een wat in zijn buikje willen hebben Het gevoel van een volle buik Het kauwen De smaak Hoe zou dat zijn? Toen ook de ouders naar bed gingen Klauterde het legomannetje van de vensterbank Tastend door het donker baande hij een weg Met vallen en botsen liep hij in de richting van de keuken Hij voelde aan de grond dat hij de keuken had bereikt Hij was het paradijs binnen getreden Waar moest hij beginnen? De koelkast kreeg hij onmogelijk met zijn eigen handen open Die was veel te groot Na een tijdje zitten en diep nadenken Viel zijn oog op de brandweer auto Die zou hij kunnen gebruiken Net als de sjaal die over de stoel

[geschreven in juli 2014] Mevrouw loopt met haar hondje De hond trekt haar vooruit Hij poept en plast Ze kijkt om zich heen En loopt door Achter de hond Ze praat tegen hem Soms wordt ze boos Dan trekt ze aan de lijn Maar waarom zit haar dochter thuis Met elektronica te spelen Waarom wandelt moeder niet met dochter En laten ze de hond thuis Straks kijken ze samen tv En eten ze allemaal wat lekkers Want dat is gezellig

[geschreven in augustus 2014] Mijn hoofd wil ik leeg Want ik wil niet zoveel denken Niet zoveel zorgen Niet zoveel verwachten Ik wou dat ik niet zoveel wou Ik wou dat ik beter alleen kon zijn Maar ik voel me dan altijd zo kwetsbaar en klein Omdat ik zo graag samen ben Maar mensen gaan altijd weg En doen andere dingen En zijn alleen zonder dat ze het erg vinden En dat wil ik ook kunnen Maar dat lukt me zo zelden Want ik wil geluid en warmte Verhalen en gelach Of enkel een gedag Want dan krijg ik energie Word ik vrolijk en kan ik mijn eigen gang gaan Omdat ik samen ben

Afstand kan gemeten worden met tijd. Hoe grotere afstand hoe verder de tijd, hoe langer het duurt. De afstand wordt niet kleiner, maar de tijd wordt korter. Gevoelsmatig kom je dichterbij. De tijd moet verstrijken om de afstand te overbruggen. Dan vliegt de tijd en ben ik thuis. Geen afstand en geen tijd. Dan is alles hier en nu.

Op een of andere manier denken we vaak dat Amerikanen zijn zoals wij, ook uit het westen, ook modern, en zien er hetzelfde uit. Maar is dat wel zo? Als je beter kijkt zie je toch wel verschil tussen Amerikanen en bijvoorbeeld Nederlanders. Om te beginnen met de make-up van de vrouwen, ze hebben een heel eigen stijl. Met veel foundation, mascara, oogschaduw, lippenstift. Het kan best mooi zijn, in tegenstelling tot als Nederlandse vrouwen zichzelf opmaken. Maar naast dat ze het wel mooi doen, vraag ik me af of het mooier is dat hun natuurlijke gezicht. Ik houd zelf niet van make-up, het is als een masker waar je niet doorheen kunt kijken. Alsof ze zichzelf verbergen. De gebleekte tanden vind ik al helemaal overdreven, waarom moet toch alles chemisch en gestileerd? Het kan nooit goed zijn om je natuurlijkheid te bedekken. Ze hebben ook wel een eigen kledingstijl, passend bij hun make-up en kapsel: uitgedost. Ze shoppen veel en dragen vaak hoge hakken. Ik schets nu een bepaald beeld va

Vannacht werd ik opeens onrustig Ik voelde het aan mijn lichaam Het raakte in paniek Mijn hart klopte snel Ik dacht aan een meisje dat verongelukt was Met haar vriend in het vliegtuig Ik kende haar nauwelijks Maar het maakte mij van slag Kun je opeens dood zijn? Kunnen mensen je opeens verlaten Zonder er grip op te hebben, zonder afscheid? Zo ging het door in mijn hoofd Tegelijkertijd vertelde ik mijzelf Dat met aan de dood te denken Of je er druk om te maken De dood niet verder weg is Je leven wordt enkel gestresst Ik denk dat je gewoon moet kunnen leven En als het gaat dan gaat het Ik kwam tot rust Maar het blijft een nare gedachte Onvatbaar

Het is dubbel wat je over Amerikanen hoort. Enerzijds zijn ze erg gastvrij, anderzijds zijn ze oppervlakkig. Ik zal met de positieve eindigen, dus begin ik het met welbekende stereotype. Amerikanen zijn vaak aardig, ze verontschuldigen zich constant en als je ze leert kennen zeggen ze ‘it is so nice to meet you’, ze zijn erg lovend. Ze geven complimenten en zijn enthousiast. Dat is leuk. Maar op een geven moment vraag je je af wat gemeend is en wat niet. Of hun wit gebleekte tanden die ze bloot lachen, is het een echte lach, of hebben ze hun lachspieren veel getraind? Het nadeel is vooral dat het moeilijk is om met Amerikanen bevriend te worden. Ze zijn aardig, nodigen je uit, ondernemen dingen met je, maar er blijft een afstand. Dit heb ik van veel Europeanen gehoord, ze zijn gastvrij maar vrienden worden is lastig. Amerikanen, in het zuiden, zijn gul en gastvrij. Daar kan je niet over klagen. Ze zijn ze warm en open en kletsen graag met je. Ze betalen voor je in een café en ko

Meer hoef ik waarschijnlijk niet te zeggen voor velen. Dit zal veel beelden en associaties oproepen. Als je niet in Amerika geweest bent, weet je het waarschijnlijk van de televisie of films. Voor degenen die het nog niet weten: Ik loop over straat, mensen met honden lopen voorbij. Vaak lopen de honden zelf niet. Ze worden voortgeduwd in een buggy, gedragen in zo’n baby draag-ding op je buik, of voortgetrokken in een kar. Deze honden zien er dan ook meer uit als een baby, met een strik op hun hoofd of een T-shirt aan. En zo worden ze ook behandeld, ik zou eigenlijk eens met zo iemand mee moeten lopen en tellen hoeveel mensen de hond aanspreken, naar de naam vragen, ze kusjes geven en dan complimenten geven aan het baasje. Want dat gebeurt echt constant, steeds als ik een hond zie is er iemand die overdreven op de hond reageert. Je zou bijna denken dat ze de heilige koe van Amerika zijn, maar dan nog overdrevener. Echt, je kunt niet tegen een willekeurige Amerikaan zeggen dat je di

In het park, zitten om te rusten. Rust van de wereld. En de drukte.  De gedachten en gesprekken.  Alleen met de wind.  De zon die de schaduwen van de bomen laat rusten op de met bladeren bedekte grond.  Beestjes die mijn lichaam verkennen.  Die mij kriebelen. Mensen die ik niet ken rennen voorbij.  Een eekhoorntje kruipt voorzichtig over de grond.  Hij heeft zijn oren gespitst.  Dan hopt hij als een konijn naar een andere boom.  In de verte zie ik meer eekhoorntjes over de grond speuren.  De bladeren zijn fel groen in de zonneschijn. Ze sieren de boom.  Een lichtkrans om de grootsheid van de boom.   De bomen hangen mooi naar elkaar, als een boog. Vol licht en groen. 

Stomme boeken lezen is niet leuk. Maar stoppen met een boek is ook niks, want dan weet je niet of het toch goed was. Maar nu wordt het frustrerend, het boek is gewoon stom geschreven. Snel uitlezen maar, want nu kan ik toch eigenlijk niet meer stoppen. Ik weet nog niet hoe het afloopt. Hopelijk heb ik bij het volgende boek meer geluk. Ik ben toch gestopt met het boek, het was echt stom. Wat en verlossing! Nu lees ik eindelijk een leuk boek. Want lezen kan erg fijn zijn, als het boek je meeneemt naar een andere wereld. Dan kun je heerlijk ontspannen. En dat is wat ik nu ga doen.

Ik ben altijd aan het zoeken geweest. Wie ben ik? Wat wil ik? Hoe wil ik leven? Ik heb het altijd geweten, maar was me er eigenlijk niet bewust van. Ik wees mijn ouders er bijvoorbeeld op, op vrij jonge leeftijd, dat ze de kraan niet moeten laten stromen als ze hun handen wassen. Alleen de kraan opendraaien wanneer je hem gebruikt. Nu weet ik het, omdat ik mensen vind met dezelfde ideeën. Een duurzaam milieubewust leven. Ik ben wellicht een hippie, of ik word er een. Constant ben ik op zoek met hoe het beter kan. Leven met zo min mogelijk impact, zo gezond mogelijk voor jezelf en je omgeving. Idealistische ideeën, verzetten tegen wat anderen normaal vinden. Zoals het leven met cosmetica, het leven met verspilling en consumeren.  Het is prettig om me te realiseren dat ik niet de enige ben, dat ik me zelfs bevind in een land waar steeds meer mensen mijn ideeën delen.  Het is een streven, een zoektocht. Hoe kan het beter? Het is een levensstijl, hoewel ik weet dat ik zelf wellicht

Door het afnemen van interviews kom ik erachter dat je je veel vragen nog nooit hebt gesteld Sommige dingen nooit hebt afgevraagd Sommige onderwerpen nooit hebt besproken Waar voel jij je thuis? En hoe zit dat voor je geliefde, of voor je zus? Op welke manier is eten voor jou belangrijk, welk eten, welke momenten roept dat op? En hoe ervaren je ouders dat? Waar voelen zij zich thuis, en welke eten zorgt daarvoor? Nu is dit mijn onderwerp, dus heb ik hier al vaker over nagedacht. Maar veel onderwerpen zijn niet mijn onderwerp. En dus nog niet uitgedacht in mijn hoofd. Zoals.. Deze vragen die ik vond op de website van Ted: What are you grateful for? What are you proudest of? What’s been the happiest moment of your life so far? What’s been the hardest moment of your life, and how did you get through it? What are the most important lessons you’ve learned in life? How would you describe yourself as a child? Were you happy? Who has been kindest to you? How do you want to be r

Ik heb vieze voeten Want ze zijn steeds bloot Alleen in huis Maar daar ben ik best veel Ik slaap veel Dan kom je de tijd makkelijk door Je hebt het mij wellicht vaak horen zeggen Maar buitenland is niet alleen maar feest Ja het is veel zonneschijn Maar dat maakt het nog geen feest Want weet je Ze hebben hier geen grachten, die vol geparkeerd staan met fietsen En waar zijn mijn lieve en vertrouwde mensen Buitenland is spannend en leuk Maar niet voor lang Nu ben ik heel realistisch en ervaar ik een harde waarheid Er zijn altijd mensen die wel in een droom kunnen blijven Maar ik niet Als een huismus vlieg ik straks naar huis En dan hoef ik helemaal nergens heen Dan maak ik thuis mijn voeten vies Want dat kan ook

Ik loop over het voetpad, ik probeer om me heen te kijken maar let ook goed op de grond. Het voetpad bestaat hier uit tegen elkaar gelegde tegels met bomen langs de kant. Deze bomen hebben krachtige wortels en duwen op veel plekken de stoep omhoog. Soms creëert het gaten maar ook spitse heuvels. Toch kijk ik dus om mij heen. Naar de grote bomen die de straat van het voetpad scheiden, ik zie eekhoorntjes voorbij hupsen en de boom in rennen. Ik bestuur de huizen die veelal vrijstaand zijn en ieder een eigen kleur over het hout geschilderd hebben. Roze huizen, groene huizen. Op de stoep voor diverse huizen ligt een krant in een plastic tas. Die zullen wel zo bezorgd worden, net als je ziet in films. Een enkele fietser komt voorbij. Het is best mooi en vredig hier, het ziet eruit als vakantie. Soms vergeet ik dat ik in Amerika zit. Toch ontkom je er niet aan, grote auto’s zijn overal. Echt dikke mensen zijn hier ook geen uitzondering. Hoewel het in mindere mate zal zijn dan in de rest va