Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Ik ben dol op handen Lange dunne vingers vind ik mooi Die aaien door je haar En kriebelen op je rug Een knuffel van een groter iemand Als bescherming om je heen Een kus die fijn kan zijn Zoals een kus in je nek Maar niet onbelangrijk is een goede klink Leuk lachen of een goed gesprek

soms wil je dingen en tegelijkertijd ook niet. soms wil je snoepen, maar zit je eigenlijk bomvol. soms wil je lezen, maar wil je je eigenlijk niet concentreren. Soms wil je slapen, maar blijf je op. soms wil je buiten zijn, maar heb je geen zin om op te staan. soms vind je iemand leuk, maar is je gevoel toch niet zo eenduidig. soms wil je alleen zijn, maar heb je behoefte aan contact. soms wil je actie ondernemen, maar durf je nog niet. soms wil je iets, maar wil je er niet naar vragen. we handelen niet naar onze behoeftes, we willen tegenstrijdige dingen. door het niet doorhakken van je wil, maak je bepaalde keuzes, de makkelijke. de passieve, degene waar je wellicht spijt van hebt. Spijt dat je toch niet voor de ander koos. gedragen én willen is niet makkelijk. precies voelen en weten evenmin.

Ovenschotel Bak krietjes, ui, prei, tomaat en balletjes. Apart of samen. Je kunt evt ook courgette bakken of wortel koken. Vul de ovenschaal met eerst ui, prei, dan tomaat, bruine bonen, dan de krieltjes en vegatarische balletjes. Bestrooi het geheel met komijn, paprikapoeder, kerrie en peper. Stop het geheel in de oven op zo'n 220 graden. Let goed op, bij mij werd het niet goed knapperig. Ik had hem bedekt met aluminiumfolie maar dat schoot niet op. Ook werd hij bij mij niet erg warm. Dus doe hem minimaal een half uur in de oven, maar houd hem in de gaten dat hij niet verbrandt.

Als je maakt, creëer je Als je creëert, vorm je Als je vormt, doe je Als je doet, leef je Als je leeft, denk je Als je denkt, ben je Als je bent, ben je gelukkig

Het is apart hoe je leven opeens kan veranderen, Natuurlijk is het niet opeens maar bouwen dingen langzaam op. Toch is er een duidelijke verandering te zien. Dat is bijzonder. Dingen gebeuren die je nooit had verwacht. Je komt in nieuwe situaties die je eerder als onmogelijk zou denken, In ieder geval niks voor jou. Toch kies je er zelf voor. Je verandert, wilt andere dingen. Het is alleen raar om terug te denken, En zien dat je opvattingen anders zijn. Puur door ervaring.

Hier een beetje inspiratie voor een lekker hapje. Kook pasta en vul tegelijkertijd en koekenpan met tomaat die je een beetje kapot laat pruttelen. Voeg ui en pesto [rosso maar basilicum kan ook] toe. Prei kan er ook prima bij. Voeg op het laatste moment stukjes mozerella toe. Zodat het een kleverig sausje wordt. Schep het over de pasta op je bord, en eet het samen met rucola. Enjoy!

De sneeuwvlokjes dwarrelen, De hele dag al Uit de lichte wit-licht blauwe lucht Ik zie het van achter het raam Ze blijven alsmaar komen Er komt geen einde aan. Ik waag me in de kou Ik stap naar buiten Ik bewonder de nieuwe sneeuw. De verse witte laag. Die er zo zacht uitziet Een fijn laagje over de harde kleuren Het maakt de wereld licht. Mensen worden sneeuwpoppen Auto’s worden iglo’s. Heuvels worden slee-hellingen. Mijn jas wordt fluweel. Binnen wordt het warmer Mutsen worden geliefd Handschoenen zijn onmisbaar. De sneeuw is zo fijn helder Het wit uit de natuur Het wit dat niet wit blijft Het wordt vies door de mensen die er doorheen gaan Het lost op van de warmte. Dat lieve witte laagje De sneeuw is niet zo erg Beter opletten buiten De kou De kille wind. Soms is wat weerstand wel fijn. Dan kom je weer binnen met mooie rode wangen Met koude vingers En drink je een warme kop chocomelk. Een beetje winter hoo

Het sneeuwt. Het is zondag. Er is bijna niemand op straat. Mensen blijven warm binnen. Behalve studenten. Ondanks de barre kou, de witte fietspaden, of de sneeuw die in je ogen waait. Eenmaal mijn tocht naar de bieb doorstaan, stond het er vol met fietsen. Het is tentamentijd, maar wellicht speelt UB Gespot ook een rol. Nu binnen overal langs te zijn gelopen, Vond ik ergens achterin toevallig een vrije computer. Dicht tussen twee anderen in. Er was veel frustratie onder de studenten. Mensen die hopeloos de bieb doorstruinden, Computerplekken die bezet waren door iemand die een boek las of op zijn laptop zat. Of door iemand die er niet zat. Waar ik mij aan stoor. En ik ben niet de enige. Er ontstaan ruzies tussen mensen die iemand anders plek hebben ‘ingepikt’ Terwijl iemand een onschuldige pauze hield bij Guterberg of Ludwieg. Mijn concentratie was overigens ver te zoeken. Gister had ik geen zin om te slapen, En daar ondervond ik vandaag de conseq

De kou zit in je tenen Lekker onder de wol Warm in je bed Heerlijk zacht Met de deken over je hoofd Voel je je wangen gloeien Haal je adem via een kleine opening En val je in een diepe slaap

Een vogel die loopt Een slak die springt Een kever die kruipt Een schaap dat vliegt Een slang die zit Een vis die ligt Een worm die kauwt Een vlieg die klimt Een eekhoorn die rolt Een vlinder die zingt Een dier dat op bezoek komt, Om te praten Een dier die gewoon Een dagje wil ruilen.

Weg Je hebt het vast wel eens meegemaakt. Iets is opeens verdwenen. Meestal vind je het een paar minuten later terug en blijkt het op een 'domme' plek te liggen, zoals voor je neus, in je zak of onder je boek. Sommige dingen vind je een paar dagen later terug, of vindt iemand anders voor je. Zo gaat het meestal. Maar iets helemaal niet terugvinden? Dat iets werkelijk is verdwenen? Dat kan toch niet? Ik heb het vroeger wel een gehad met een gel-pen of andere spulletjes. Maar heel af en toe kwam het voor. Het laatste dat ik ben verloren weet ik niet. Het zal vast iets zonder echte waarde zijn. Ik let dan ook altijd goed op mijn spullen en ben nooit bestolen. Behalve van een mobieltje die ik in mijn jaszak had laten zitten die ik op de kapstok op school had gehangen. Verder niet. Nu is het mij laatst helaas overkomen. Ik raak wel vaker dingen kwijt in mijn grote chaos, maar na een paar dagen vind ik het terug of mijn moeder, zij is daar erg goed in. Maar dit keer was he

Ik had er niet meer op gehoopt, of beter gezegd ik had het niet meer verwacht. De sneeuw. Wat mij betreft was het al tijd voor lente. Ja, de zon, daar verlang ik naar. Al voelt het wel gek om lente te krijgen, zonder dat het echt winter is geweest. De sneeuw die nu valt is dus misschien wel goed. Het maakt de winter minder somber, wel kouder maar ook lichter. Ik betrap mezelf er dan ook op dat ik verheugd ben, als ik ’s ochtends uit het raam kijk en sneeuw zie. Hoewel ik dan een keuze moet maken tussen bus of fiets. Kies ik toch trouw voor de fiets, het is winter en dat moet je dan ook voelen. Wel moet ik zeggen dat ik -2 koud genoeg vind, kouder hoeft van mij echt niet, want ik bevries nu al als ik buiten kom. Bij winter hoort sneeuw, al vind ik het na een week wel weer mooi geweest en dan mag het van mij lente worden. Dus volgende week weer zon?

http://www.studenten.net/lifestyle/lifestyle/21538/recept_de_kou_eruit_stampen_met_stamppot

http://www.studenten.net/lifestyle/koken/21501/studenten_net_test_pindakaas

Ondanks dat ik raar droomde, over een inbreker en allerlei vaagheden, werd ik vrolijk wakker. Vandaag ga ik chill op bed zitten, wat voor de studie doen en verder dingen waar ik behoefte aan heb, zoals aan schrijven. Elke dag heeft plus en minpunten. Hoewel ik het gevoel heb dat mijn tenen er af vriezen, luister ik fijner muziek, zit ik lekker en voel me creatief. Ik heb vrolijkheid in mijn hoofd. Ik ben aan het dromen over Wenen, wat ik daar zal doen en wat nog voor die tijd. Het komt dichterbij, dus ga ik erover na denken. Ik ben bezig met van alles regelen, zoals nog steeds een kamer, maar nu ook wat ik daar kan doen. Ik zoek nog eens de vakken op, ik kijk voor leuke activiteiten en vind het leuk om met mensen te praten die al in Wenen zijn geweest. Ik heb de neiging om nu mijn spullen al te pakken, mijn kamer hier leeg te verhuizen, maar dat is nog wat vroeg. Ik heb er zin in! Vandaag heb ik ook mijn vliegticket geboekt. Ik heb zin om weer van alles opnieuw te beginnen, nieuwe din

Ik heb weer een volgend punt bereikt in mijn thuissituatie. Ik ben nu zoveel in Utrecht, dat ik af en toe weer de behoefte krijg om naar mijn ouders te gaan. Om daar even te niksen, bij te kletsen en lekker te eten. Ik heb mijn frustraties over de veranderingen die allemaal dicht op elkaar plaatsvonden, losgelaten. Alleen de keuken vind ik nog erg raar, toch heb ik geaccepteerd dat dat thuis is. En het is dan fijn om weer lekker op de bank te zitten en een film te kijken, thee te drinken met mijn moeder of ’s avonds in mijn vertrouwde bed te liggen. Thuis kan dus ook fijn zijn, juist omdat je er niet vaak bent, het is speciaal, al verandert het evenals je beleving ervan.

Dingen om vrolijk van te worden: Een zonnestraal [heb geduld of wacht lang genoeg buiten] Muziek Uitgaan Dansen Aandacht In huiskleding op de bank Kaarsjes aan Mooie film Flirten Complimentjes Cadeautjes Schrijven Creëren [koken, tekenen, knutselen, kleien] Uitslapen Een knuffel Lekker eten Leuke dingen. Besteed er elke dag tijd aan.

Ik schrijf veel over mijn eigen worstelingen, hoe ik nu in het leven sta en hoe ik met dingen om ga. Dat kan heel oninteressant en persoonlijk lijken. Maar waarom ik het schrijf is om jou na te laten denken over hoe jij in het leven staat, hoe jij het begin van dit nieuwe jaar ervaart. Ik moet weer in het ritme komen en veel dingen regelen. Daarnaast heb ik behoefte aan niksen, met leuke mensen om mij heen. Leuke mensen geven mij altijd nog de meeste voldoening. Ik ben nu ook veel bezig met Wenen regelen, en de maand vrij die ik heb van 25 Januari tot 20 Februari, hoe zal ik die eens gaan invullen? Het is raar om zo te denken. Raar om te denken wat je allemaal wil doen nog in Nederland, zoveel mogelijk zodat ik een half jaar niet meer naar Nederland hoef te komen. Vanavond zal ik weer eens gaan zitten voor mijn blogs, kijken of ik nog leuke dingen heb meegemaakt waarover ik kan schrijven.

Vanaf nu ga ik leven volgens YOLO. Maar dan wel naar mijn betekenis. Ik ga doen wat ik wil, ik streef mijn doelen na en ik ben niet bang om fouten te maken. Ik ga de uitdaging aan om mijn dromen te verwezenlijken, tegenslagen zal ik krijgen, maar ik zal ervan leren. Ik heb behoefte aan actie, spanning, ik ga niet meer makkelijk de veilige weg. Ik maak me geen zorgen, ik ben wie ik ben en ik doe wat ik wil. Bij deze ga ik dus genieten en vooral doen.

Zoals elk jaar ervaar ik ook dit jaar de januari-winter dip. Mijn energie raakt op, ik heb behoefte aan zon en warmte. Van zon word ik vrolijk, in de zomer ben ik dan ook het gelukkigst. Hoe graag ik ook mijn truien draag. Het liefst blijf ik nu de hele dag op bed. En hoewel ik van actief doen energie krijg, vind ik het daar te koud voor. Ik word er somber van. Wandelen buiten vind ik nu wel lekker, lekker in de frisse lucht. Maar toch merk ik dat ik geen voldoening krijg uit dingen. Ik geniet niet meer zo intens. Ik ben moe, staar voor me uit. Ik voel me saai, ik snap mezelf niet meer. Bij deze wil ik de uitdaging aangaan om ook zonder zon mijn energie weer terug te krijgen. Ik neem mij voor weer vrolijk en enthousiast te zijn. En niet mee te gaan in de sleur. Ik ga zelf weer stralen, met of zonder zon! Dus, ik laat het optimisme weer terugkeren. Elke dag zal ik dit tegen mijzelf herhalen. En wie weet ben ik dan weer helemaal hersteld.

De eerste dag van de studie. De dag die al vermoeid begint door slecht te slapen en buikpijn, vervolgens loop ik hopeloos door de bieb op zoek naar een computer, ik dan maar staand voor de computer de opdrachten bijwerk, moet vechten met de printers die weigeren te printen, op 't nippertje mijn documenten online inlever omdat internet ontzettend langzaam is. De dag die voorbij vliegt, sneller dan ik vliegen kan. Ik ren om alles gedaan te krijgen. Ik heb veel gedaan. Opdrachten bij werken, mailtjes voor Wenen versturen, band oppompen, vergaderen, oh dat valt best mee. Wellicht is Face-book de boosdoener, en ik zie nu dat ik eigenlijk nog veel moet doen. Maar dat doe ik morgen dan wel weer. Maar je moet natuurlijk niet te fanatiek beginnen, want dan raak je meteen al vermoeid. Morgen moet ik beginnen met allles bijlezen en bijwerken. Er moet weer even vaart achter, want over drie weken begint mijn vakantie. Van maar liefst 5 weken, omdat ik daarna naar Wenen ga. Ik moet alles nog re

Ik voel me raar. Sinds de vakantie voel ik me diep moe. Vermoeid. Terwijl ik nou ook weer niet zo hard heb gewerkt. Ik heb geen concentratie of discipline meer. Ik moet er niet aan denken om weer te leren en opdrachten in te leveren. In de vakantie heb ik dan ook niks ‘nuttigs’ gedaan. Tekenen, makkelijke boekjes lezen en familie en vrienden opzoeken. Toch kon ik overal niet zó van genieten als eerst. Waar is mijn optimisme, mijn voortdurende vrolijkheid heen? Is het omdat ik steeds mijn dag zelf in moet vullen? Had ik beter een paar dagen bij mijn ouder kunnen zijn om daar lekker uit te rusten? Misschien volgend weekend weer? Ik snap niks van mijzelf. Ik heb nergens zin in en blijf zo de hele dag in bed liggen zonder wat te doen. Mis ik de structuur en de invulling? Ik denk het. Ik vind het fijn om een duidelijke dag besteding te hebben. Misschien ben ik toe aan vakantie, aan op vakantie gaan. Ik ga weliswaar al bijna naar Wenen toe. Maar dat begint nu wel eng dichtbij te komen. Ik

Joodse wijsheden. Van mijn oma heb ik een boekje gekregen waarin korte spreuken staan. Ik heb dit boekje doorgelezen, het valt me op dat de man-vrouw verhoudingen best gelijk zijn. Wellicht omdat het een vrij nieuwe uitgave is. Er staat zelfs ‘elke vrouw heeft haar eigen opvattingen’ en ‘De Bijbel is het enige boek in de gehele wereld, ook in onze eigen tijd, waarin vrouwen worden beschouwd als menselijk wezens, niet beter en niet slechter dan mannen’. Verder staat er veel typische Joodse dingen in [belang van leren], opvattingen over God, een aantal uitspraken waarvan je de betekenis moet weten eer je ze zou kunnen begrijpen en een aantal waarbij ik mij goed kan vinden, een aantal die ik mooi vind. Een voorbeeld van een vage, waar je overigens lang en diep over na kunt denken [en dus leuk is]: ‘De berg heeft een muis gebaard’. Een mooie vind ik ‘Door jouw oordeel over anderen, weten we hoe je over jezelf denkt.’ Wat mij vroeger altijd stoorde aan films en verhalen is dat de ‘

Soms zitten dingen tegen. Ze gaan niet zoals je hoopt. Je staat op het punt je te irriteren, af te vragen ‘waarom?’ boos te worden, verdrietig, gefrustreerd. Dan denk ik bij mijzelf, ‘Nienke je bent te optimistisch voor dit, laat het je niet beïnvloeden, wat is er positief in deze situatie?’. Het is lastig. Maar het maakt het een stuk minder zwaar. Toch snap ik dingen soms niet. Toch dwing ik mezelf het maar gewoon los te laten. Niet alles heb je in de hand. Het blijven herhalen in je hoofd hoe naar het is, helpt niet. Tenzij je een oplossing kunt bedenken, maar dat kan ik meestal niet. Het gaat meestal om dingen die je niet in de hand hebt, en waarbij je het niet meer lijkt te kunnen veranderen. Je hebt een onmacht. En als ik ergens niet tegen kan… Maar ik bekijk het positief. Ik lach, omdat het ook weer niet zó erg is. Ik lach, omdat ik denk, hier leer je vast van. Volgende keer beter kijken, nadenken, of van het pech hebben zelf. Je leert dat dingen niet altijd goed gaan, waardoor

Voor ik mid-februari naar Wenen vertrek om daar te gaan studeren, wil ik er nog een mooi feestje van maken in Utrecht. Een mooie tijd beleven, dingen meemaken, zien, ervaren, onthouden. Genieten. Hoewel ik dan Utrecht zal missen, denk ik altijd beter missen dan niet ervaren. Missen is een goed teken, missen betekend dat je ergens van houd. En tevens dat je niet altijd kunt hebben wat je verlangt. Ik wil nog meer van Nederland zien, zodat ik er daar beter over kan vertellen. Ik wil al mijn vrienden nog vaak zien, zodat ik ze kan horen lachen als ik in Wenen ben. Zodat ik ook hen kan missen. En dat ik vele bezoekjes mag krijgen. Ik wil reisjes maken naar België, Scandinavië, Denemarken, Berlijn, Praag, Budapest, Italië, Barcelona, wie weet Portugal en Griekenland.   Ik wil mijn boeken kennis gaan verbreden evenals mijn muziek en veel kennis bij blijven werken. Ik wil creatief blijven en vooral actief blijven op mijn blog. Ik wil liefde blijven geven aan lieve mensen, wie weet briev

Het idee van een jaar in twee jaar opsplitsen is best handig. Ik bedacht me dat je naast de officiële jaarwisseling, die voor iedereen gelijk is, [op de Chinezen na] je ook de persoonlijke jaarwisseling hebt. Waarbij er een jaar voorbij gaat na het passeren van je geboorte dag. En dan reflecteer ik wel op het afgelopen levensjaar. Nou ben ik heel toevallig aan het begin van de zomervakantie jarig, waardoor mijn idee van het jaar opsplitsen zeer goed uitkomt en logisch is.

2012. Het jaar van de ondergang. 2013 Het vervolg. Maar het klinkt niet. 1-1-13, ik weet niet. Ik heb nooit een sterke affectie gehad met het getal 13 gehad. Ik kan me voorstellen dat de Maya's dachten dat het voor dit jaar gedaan zou zijn.. Toch zullen we er maar een goed jaar van maken, want schijn bedriegt zoals ze zeggen. Bovendien moet je niet kijken naar het uiterlijk, maar naar het innerlijk!   Ik vond oudjaars dag raar, er hing een vreemde sfeer in de stad, de mensen droegen een soort norsheid om zich heen. Ze waren onoplettend en geïrriteerd. Zo vertelde een vriendin dat zelf klanten bij haar winkel zelf scholden! Mensen waren dus zelfs onbeschoft! Hoe komt dat? Voor kerst zijn mensen ook gespannen en warrig maar wel aardig. De lampjes overal, je voelt de spanning en hebt zelf ook zin in die fijne avond. Maar dat ontbrak deze dag. Zien mensen al op tegen het weer gaan werken, verplichtingen, het houden aan de voornemens, het afvallen? Zien ze op tegen de kater