Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Vrijdag ochtend had ik eerst een toets, al voor 7 stond ik op. Ik besefte me hoe donker het 's ochtends al/nog is. Om 10u had ik het tentamen klaar, reisde terug naar Utrecht  daar Bram (een vriend van me) twee treffen. Vervolgens namen we de trein naar Eindhoven. Inmiddels was het al half 12. We nuttigden onze laatste krentenbollen en pakten de bus tot een punt wat dicht lag bij een tankstation richting de snelweg. We liepen naar het tankstation en begonnen aan onze lift reis door België. Na een tijdje stopte een Franse auto, ik wist dat het geluk dichtbij was. Er stapte een lieve Franse vrouw uit, die ons wel België in wou brengen. Eerst wilde ze nog bloem kopen, dus liepen we met het rond door een soort Intratuin. We volgenden onze reis naar België, het was een fijne reis en ze besloot ons naar Leuven te brengen. Voor 3 waren al in Leuven, ze vond het er zo leuk uit zien dat ze besloot met ons mee een kerkje te gaan bekijken. Daarna ging ze verder naar Frankrijk. Om 3u ware

Door een grapje die ik maakte tegen een vriend van me; ik vond dat hij zijn facebook naam moest veranderen in een ‘grappige’ verandering. Zijn antwoord luidde: alleen als jij je naam veranderd in Nina. En dat deed ik. Dit zette mij aan het denken. Ben ik Nienke? Voel ik mij Nienke? Welke naam past eigenlijk bij mij? Ik vond Nina eigenlijk een leukere naam, en kreeg ook leuke reacties van mensen. Na hier goed over na gedacht te hebben, besloot ik eigenlijk Níne mooier te vinden. Ik heb het wel eens gehoord en vond het altijd al mooi. Een mooie variant tussen Nienke en Nina. En ja, ik voel mij Níne.   Namen is een interessant fenomeen, je krijg het bij je geboorte. Maar past het bij je? En hoe kan een naam bij je passen? Blijkbaar hechten wij een symbolische betekenis aan een woord, een woord waardoor mensen je makkelijk kunnen aanspreken. Een woord dat jou onderscheid van de rest. Een woord waarmee je je identificeert. Sommige mensen zijn niet zo bezig met hun naam, ze hebben die gek

Ik roep al een lange tijd (dat wil zeggen een paar jaar) dat ik mijn Frans wil verbeteren, ofwel herinneren. Gezien ik toen ik veertien jaar was, best goed was. Echter vond ik steeds niet de motivatie om mijn Frans weer op te pakken, ik kan ook zeggen dat ik de tijd niet had, maar dat klopt niet want als je motivatie hebt heb je ook de tijd. Toen Franse vrienden bij mij waren hebben ze een nieuwe internet versie op mijn laptop gezet; in het Frans weliswaar. Wat mij op het idee bracht om ook mijn facebook en mobiel in het Frans in te stellen. Zo kun je er niet omheen en leer je heel praktisch de woorden die je veel gebruikt als coller voor plakken en fenêtre voor venster. Je weet waar de woorden in het Nederlands stonden, zodoende weet je wat de Franse woorden betekenen. Nu herinner ik mij steeds meer woorden. Ik kijk ook vaker films in het Frans en luister Franse muziek. Gister was ik bij mijn ouders en besloot ik wat Franse boekjes mee te nemen, waaronder ‘Le petit prince’, waarin

Volgens mij begin ik mijn draai, dat wil zeggen een ritme, te vinden. De tentamens komen er weer aan en daarmee een studie ritme, tevens heb ik een nieuwe fijne kamer en zie mijn vrienden dagelijks. Ik weet wat ik belangrijk vind en maak daar ook meer ruimte voor. Binnenkort moet ik maar weer eens gaan rennen. Het leren lukt alleen niet zo goed, de motivatie is wat ver van me weg en de verveling ondertussen te dichtbij. Maar ik heb dan ook (te) veel tijd om te leren, onder tijdsdruk lijkt het altijd makkelijker. Ik besloot weer eens een paar dagen naar mijn ouders te gaan. Hoewel ze nauwelijks thuis waren, was het fijn. Het is altijd prettig om je in een grote ruimte te begeven. Ik heb de muziek lekker hard gezet, meegezongen, films gekeken op de bank, dingen die ik op kamers niet doe of kan. Hoewel ik eigenlijk was gekomen om mij beter te concentreren op het leren. Maar dit was ook weer even fijn. Ook ben ik nog even langs oma geweest, waar ik heel lief haar horloge kreeg. Deze z

Wat is het toch fijn om weer in Nederland te zijn! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Door een langere tijd weg te gaan, ben ik gaan beseffen hoe erg ik gehecht ben aan mijn thuis. Ik fiets nog graag langs de grachten. Het is leuk om oude bekenden tegen te komen en om met je goede vrienden uit te gaan. Nu in mijn nieuwe huisje, nodig ik ook elke dag mensen uit. Nu meer dan voor Wenen, in Wenen had ik veel ruimte en kookte graag voor mijn vrienden. Nu ga ik daar mee door. Ik geniet nog steeds van het Nederlandse eten en mijn lieve familie. Wel ga ik veel om met internationale studenten en deel ik iets met degenen die ook op Erasmus-uitwisseling zijn geweest. Het spreken in andere talen en het delen van ervaringen is toch wel fijn. Ook heb ik nog steeds kriebels om te reizen, nieuwe plekken op te zoeken. Dus hoewel ik het hier fijn vind, zoek ik het buitenlandse toch steeds weer op.

lieve oma threes, ik kan je niet mailen, en toch doe ik het. want ik kan je niet bellen, want opnemen zal je niet en als ik je schrijf, krijg ik mijn brief terug. maar als ik mail, wordt hij in ieder geval verzonden en hoop ik hem niet terug te vinden maar naar jou te sturen als verwacht ik niet dat de mail je zal bereiken als je deze mail leest kun je misschien ook wel mijn gedachten lezen horen dat ik aan je denk voelen dat ik je mis kon ik nog maar op bezoek komen en genieten van jouw lekkere soepje konijn en wafels jouw gastvrijheid en gezelligheid jouw aanwezigheid het vertrouwen dat het goed gaat dat je er bent ook al zag ik je niet vaak ik wist dat ik je zou zien nu weet ik dat niks meer zin heeft maar ik wil het niet geloven ik bevat het gewoon niet het blijft knagen  en pijn doen ik voel me verwart maar er is niks om me mee te troosten waarom vertelde je me het niet waarom geen laatste woorden waarom zo opeens onaf

Iedereen maakt keuzes, en heft het gevoel verkeerde keuzes te maken. Maar kunnen keuzes verkeerd zijn? Want alles kan uiteindelijk anders uitpakken en leerzaam zijn. Ongeacht welke keuze je maakt er is altijd een gevolg. En hoe het anders zou zijn gelopen weet je nooit. Neem nou de liefde. Hoe vind je de goede partner? Met wie moet je je inlaten? Van te voren is het niet te overzien. Achteraf waren het niet de goede die je koos, maar wie waren dan wel de goede? Je weet het niet. Dus misschien was het ook wel niet zo erg. Toch leidt het tot vele frustraties, onzekerheden en spijt gevoelens.   De onzekerheid die we hebben maakt alles moeilijk en zwaarder. Als we zeker waren en gewoon deden, zonder te veel zwaarte te leggen op de keuzes die je maakt. Dan zou het zich allemaal wellicht makkelijker voordoen, en maakten we geen verkeerde keuzes. Want de keuzes waren goed, alleen de uitkomst niet zoals verwacht.

Eindelijk heb ik een oven, in mijn vorige huis hadden we die namelijk niet. Nu hebben we een combimagnetron. En ik wilde er meteen maar gebruik van maken door broodjes af te bakken. Het is een raar ding, waarvan het beeldschermpje het niet meer doet. Dus ik nam aan dat het wel goed zou zijn. Onder tussen ontfermde ik mij over de afwas. Ik rook de lucht van geroosterd brood, dus dacht dat gaat wel goed. Tot ik mij omdraai en grote rook wolken uit de oven zie komen. Ik doe hem open en zie het broodje in de fik staan. Ik schrik me rot en weet niet wat ik moest doen. Ik besluit met een pollepel het broodje op de grond de gooien en vervolgens het raam uit. Het heeft een paar dagen geduurd voor de rook lucht uit de keuken was. Oeps.

Eindelijk heb ik een nieuwe kamer gevonden. En wel in een studentenhuis! Tot nu toe lijkt het de ideale vorm voor mij, want hoewel het een studentenhuis heet, doet iedereen zijn afwas en huistaak. Ook lig ik ’s nachts niet wakker van lawaai. Het is een gezellig huis, ik deel de keuken en badkamer met drie jongens en twee meiden. Allen erg gezellig, we maken wel vaker een praatje of eten samen. Er is een fijne sfeer en ook zij hebben een gezonde en bewuste levensstijl. Ik ben het tot nu toe die elke dag mensen over de vloer heeft en voor ‘drukte’ in huis zorgt. Je woonplek blijkt toch altijd weer belangrijk te zijn, als je je er niet fijn voelt dan wordt het geen thuis. En als je je er fijn voelt, ervaar je veel meer vrijheid en gezelligheid. Dus, ik voel me echt thuis.