Wageningen

Dinsdag was mijn eerste dag op weer een nieuwe plek.

De universiteit van Wageningen. Voor de derde keer in mijn leven had ik mijn eerste dag op een universiteit, de eerste keer zonder enkele kennismaking, het zelf maar uitzoeken. voor de derde keer kende ik er niemand en moest mijn lokalen zelf vinden en praatjes maken.

Het is gek om weer in een college zaal te zitten waarin niks vertrouwd is, geen vrolijkheid door het herkennen van mensen geen bekendheid over hoe alles eruit ziet en functioneert.

Meteen werd de zwaarte van de vakken duidelijk, elke week was er veel leeswerk van een boek dat al aangeschaft diende te worden,  tevens heb ik elke dag les van half 11 tot 17 en heb een uur reis tijd. Dus wanneer zal ik gaan sporten? Wageningen heeft daarin een voordeel, bij de campus zit een sportschool voor maar 70 euro (per jaar geloof ik). Gelukkig zijn in Wageningen meer jongens dan in bij de sociale studies in Utrecht, jongens vind ik gezellig en tevens is het diverser.

Voor de mensen die het universiteitsterrein in Utrecht ongezellig vinden; hier is het nog erger (ik vind het in Utrecht overigens wel gezellig). hier zit er geen verbondenheid tussen de gebouwen. het zijn grote blokken die ver uit elkaar staan. Maar er zijn wel mooie grasvelden waar iedereen zit wanneer de zon schijnt. Het heeft ook wel weer z’n charme om weer met nieuwe mensen in de college banken te zitten, alsof ik weer op Erasmus ben met Engelse colleges. En zo’n dagritme is ook wel duidelijk, je weet waar je aan toe bent. Ik heb echter wel last van het ik-wil-meer-doen-dan-ik-tijd-heb syndroom. Ik wil ook sporten, uitgaan, afspreken met vrienden, stedentrips maken, films kijken, lezen, tekenen, schrijven, fietsen.

Het is leuk om weer steeds meer gezichten te kennen in de collegezaal, en de weg beter te leren kennen. Ik zie alleen wel op tegen de trein en bus reis in de winter, wanneer er weer vertragingen zullen zijn.

Afgelopen week ben ik mentor geweest voor internationale studenten in Utrecht, dat was super gezellig en voelde mij weer een Erasmus-student. Het is altijd leuk om je eigen stad aan nieuwe ogen te laten zien. De diversiteit, het leren van elkaar en de uitdaging van het elkaar verstaan en begrijpen.

Oja, hebben jullie al gemerkt dat de heerlijke pepernoten weer veel te vroeg in de supermarkt liggen?