Wageningen
Dinsdag was
mijn eerste dag op weer een nieuwe plek.
De
universiteit van Wageningen. Voor de derde keer in mijn leven had ik mijn
eerste dag op een universiteit, de eerste keer zonder enkele kennismaking, het
zelf maar uitzoeken. voor de derde keer kende ik er niemand en moest mijn
lokalen zelf vinden en praatjes maken.
Het is gek
om weer in een college zaal te zitten waarin niks vertrouwd is, geen
vrolijkheid door het herkennen van mensen geen bekendheid over hoe alles eruit
ziet en functioneert.
Meteen werd
de zwaarte van de vakken duidelijk, elke week was er veel leeswerk van een boek
dat al aangeschaft diende te worden,
tevens heb ik elke dag les van half 11 tot 17 en heb een uur reis tijd. Dus wanneer zal ik gaan sporten? Wageningen heeft daarin een voordeel, bij de
campus zit een sportschool voor maar 70 euro (per jaar geloof ik). Gelukkig zijn in Wageningen meer jongens dan in bij de
sociale studies in Utrecht, jongens vind ik gezellig en tevens is het diverser.
Voor de
mensen die het universiteitsterrein in Utrecht ongezellig vinden; hier is het
nog erger (ik vind het in Utrecht overigens wel gezellig). hier zit er geen
verbondenheid tussen de gebouwen. het zijn grote blokken die ver uit elkaar
staan. Maar er zijn wel mooie grasvelden waar iedereen zit wanneer de zon
schijnt. Het heeft ook wel weer z’n charme om weer met nieuwe mensen in de
college banken te zitten, alsof ik weer op Erasmus ben met Engelse colleges. En
zo’n dagritme is ook wel duidelijk, je weet waar je aan toe bent. Ik heb echter
wel last van het ik-wil-meer-doen-dan-ik-tijd-heb syndroom. Ik wil ook sporten,
uitgaan, afspreken met vrienden, stedentrips maken, films kijken, lezen,
tekenen, schrijven, fietsen.
Het is leuk
om weer steeds meer gezichten te kennen in de collegezaal, en de weg beter te
leren kennen. Ik zie alleen wel op tegen de trein en bus reis in de winter,
wanneer er weer vertragingen zullen zijn.
Afgelopen
week ben ik mentor geweest voor internationale studenten in Utrecht, dat was
super gezellig en voelde mij weer een Erasmus-student. Het is altijd leuk om je
eigen stad aan nieuwe ogen te laten zien. De diversiteit, het leren van elkaar
en de uitdaging van het elkaar verstaan en begrijpen.
Oja, hebben
jullie al gemerkt dat de heerlijke pepernoten weer veel te vroeg in de
supermarkt liggen?
Reacties
Een reactie posten