Nee-Nee, of misschien Ja-Ja?

Toen ik – in een ver verleden – een folderwijk had, was ik altijd verbaasd over de hoeveelheid reclame die ik moest verspreiden. Verpakt in plastic. Zelf hadden we een Nee-Nee sticker, ik kende het fenomeen reclamefolders dus niet zo goed. Nieuwsgierig bladerde ik de folders door. Het sprak me echter niet aan, het was elke week hetzelfde. Reclames voor stoelen en banken, Blokker, Zeeman, winkels waar ik nooit van gehoord had en wat er in de bonus was bij de AH. Niet echt mijn interesse. Ik leerde dan ook snel dat de Nee – Nee sticker je een hoop rotzooi bespaard. Een sticker die je zelf kan maken, maar ook gratis op kan halen bij de gemeente. Een goeie uitvinding.

Nu zie ik nog regelmatig scholieren langs lopen met reclamefolders; soms wagen ze het om ze bij ons in de bus te gooien. Reclame voor pizzeria’s en feestjes wordt blijkbaar door de promotiemedewerkers niet als reclame gezien, maar als een toevoeging aan ieders leven. Daarnaast adresseren de Postcodeloterij en de Ikea de reclame, waardoor het bijna onmogelijk is om er vanaf te komen. De Nee – Nee sticker levert helaas niet de garantie waar je op hoopt.

Digitaal versus analoog
Toen ik net in mijn appartementje trok kreeg ik reclame voor bewoners die er al jaren niet meer woonden. Zij hadden dit blijkbaar voor lief genomen, en liepen gewoon wat vaker met het oud papier. Ik had hier geen zin in en heb op alle brieven van de VVD, Postcodeloterij en Douglas groot ‘retour afzender verhuisd’ geschreven en teruggestuurd. Ook dit blijkt tegenwoordig niet meer te helpen, je moet je digitaal afmelden.

Waarom krijgen we überhaupt nog reclame per post? Ik hoef geen reclame van mijn bank, de NS of brieven van de gemeente. Liever zou ik de reclames per mail ontvangen, je kunt je dan zelf af of aanmelden of de mail simpelweg verwijderen. Voor bedrijven is dit ook eenvoudiger en goedkoper. Zo bereiken ze hun doelgroep beter en hebben ze inzicht in statistieken. Bovendien, als ik wil weten wat er in de aanbieding is, dan zoek ik het wel op.

Fietsreclame
Iets anders dat ik ook vervelend vind, is de fietsreclame. Wanneer ik mijn fiets op de universiteit stal, tref ik deze regelmatig aan met aangehechte reclame. Ongevraagd worden er flyers van feestjes aan je fiets gehangen. Tot mijn verbazing hing er laatst ook wat van de UU zelf aan! Iedereen vindt het irritant en het eindigt dan ook altijd op de grond. Ik overweeg om een nee-nee sticker op mijn fiets te plakken. Maar dat zal ook wel geen garantie bieden. Kan ik me afmelden per mail misschien?

Ja-Ja
Zou het niet beter zijn om met Ja – Ja stickers te werken? Op die manier verander je wat de norm is. Wil jij reclame, plak dan een Ja – Ja sticker op je brievenbus; wil je geen reclame, plak dan niks. Dit geeft een positievere boodschap, je kiest ergens bewust voor. Voor reclamebezorgers is het dan duidelijker of iemand wel of geen reclame wil. Dit zal een hoop reclame besparen, ik verwacht dat een stuk minder mensen voor reclame zullen kiezen.

De reclamewereld doet er alles aan om je hun reclame te laten zien, in de hoop je te verleiden tot nieuwe aankopen. Het is echter heel belangrijk om je doelgroep te kennen: ik ben hun doelgroep niet. Duurzame merken flyeren niet, omdat dit niet duurzaam is. Duurzame reclame is mond-op-mond en digitaal, waar duurzaam-minded-mensen dan ook goed in zijn. Een goed product verkoopt zichzelf door de loyaliteit van klanten. Daar heb je geen ongewenste post voor nodig.

Deze column is geplaatst op: http://www.duurzamestudent.nl/2016/03/22/column-nee-nee-of-misschien-ja-ja/


Reacties

Populaire posts van deze blog

Waarom ik Amerikanen niet begrijp en ik niet in Amerika zou kunnen wonen

Gele schoonmaakhandschoenen

Chill