Blog over dingen die fout gaan en frustrerend zijn maar eigenlijk toch niet zo erg zijn.

We gingen op vakantie, en als ik er zo op terugkijk, vonden we best veel frustrerend. Zoals de Tour de France die het ons onmogelijk maakte om de stad uit te komen, na ruim een uur alle opties geprobeerd te hebben om met de fiets (en backpack) bij het station te komen in de brandende zon, (hoewel de tour om fietsen draait, was het onmogelijk om te fietsen door afgezette wegen en hordes mensen) besloten we de fiets terug naar huis te brengen en te voet naar het station te gaan. Vervolgens moesten we beiden vijf euro extra betalen om bij Brussel Airport uit te mogen stappen (volgens een bepaald corrupt systeem moet iedereen die daar uitstapt geld betalen voor een tunnel die al lang afbetaald is). Het stoten van mijn teen aan een verstopte boomwortel die nog steeds pijn doet. Drie uur in de rij staan bij een festival waarna bleek dat we in de verkeerde rij stonden (op een bordje stond in het Frans dat de rij was voor de vrijwilligers, wat aan het begin niet te zien was en we bovendien niet wisten wat er stond); toen we het terrein op waren was de camping al zo goed als vol, terwijl we een van de eersten hadden kunnen zijn. Maar zoals de titel al verklapt, was het allemaal niet zo erg. Erover opwinden had geen zin, dat wisten we al. We zijn beiden geen pessimisten en susten elkaars frustraties weg. Je weet van te voren dat de frustratie weg gaat, dus laat je het zo snel mogelijk los. Vakanties zijn soms heel hectisch, maar je moet maar zo denken: je bent weg om te onthaasten en bovendien, je maakt nog eens wat mee. Echte avonturen.