Baba Wien
Baba Wien.
Al weken was ik bezig met het pakken van mijn koffer. Ook het nemen van afscheid was al vroeg begonnen.
In vijf maanden tijd heb ik zoveel mensen leren kennen. Ieder anders uit een ander land. Engels is mj eigen geworden, en ook het Duits gaat vanzelf. I heb veel geleerd over anderen, andere landen en culturen. En daarmee veel over mijzelf, min eigen nationaliteit. Wat versterkt wordt door mijn Nederlandse vrienden hier. Ik ben veel om mijzelf geweest, alleen dingen geregeld en gereist. Ik heb vier maanden geleeft zonder mijn Nederlandse familie en vrienden te zien. Zonder ontbijtkoek en stroopwafels. Maar met vele andere mooie mensen, die ik nu achter laat. Die echter niet in Wenen blijven, maar zich verspreiden over Europa. Naar Wenen terug gaan zal anders zijn, de mensen zich weg. De inhoud is verdwenen, enkel de omvang is er nog.
Wenen de stad die ik leerde kennen in zijn intense kou, grauwheid, de dure en drukke stad. Die veranderde in de stad van de hitte, het chaotische fietsen, het rare Duits, de vele bars en clubs, de internationale stad. Mijn grote appartement, kamer en keuken, waar ik regelmatig mensen over de vloer had. De grote parken, waar je uren in kunt rondhangen. Die enorm grote stad, waar ik mijn weg makkelijk in kon vinden. Genietend van de gebouwen en de mensen.
Veel koken en dansen, films en kletsen, ontmoetingen en post, leren en ervaringen, afhankelijkheid en onafhankelijkheid.
Aan het eind merk je hoeveel spullen je hebt, en je veel niet gebruikt hebt, de koffer die niet meer dicht past. Tip: neem of koop vacuumzakken! De souverniers die per se mee moeten, te samen met al mijn ervaringen. Het verlaten van de lege kamer, waar zoveel in is gebeurt maar nu niet meer de mijne is.
Terug naar het oude leven, wat nu totaal veranderd. Ik ben veranderd, en de omgeving wellicht ook. Al schijnt dat als je terugkomt, alles hetzelfde is gebleven, wat veranderd ben ik. Ik zal de liefde die ik nu voor Wenen heb, op zoeken in Parijs, Berlijn, Kopenhagen en meer steden.
Of ik het nog een keer zou doen? Ja!
[Baba zeggen ze in Wenen bij afscheid]
Al weken was ik bezig met het pakken van mijn koffer. Ook het nemen van afscheid was al vroeg begonnen.
In vijf maanden tijd heb ik zoveel mensen leren kennen. Ieder anders uit een ander land. Engels is mj eigen geworden, en ook het Duits gaat vanzelf. I heb veel geleerd over anderen, andere landen en culturen. En daarmee veel over mijzelf, min eigen nationaliteit. Wat versterkt wordt door mijn Nederlandse vrienden hier. Ik ben veel om mijzelf geweest, alleen dingen geregeld en gereist. Ik heb vier maanden geleeft zonder mijn Nederlandse familie en vrienden te zien. Zonder ontbijtkoek en stroopwafels. Maar met vele andere mooie mensen, die ik nu achter laat. Die echter niet in Wenen blijven, maar zich verspreiden over Europa. Naar Wenen terug gaan zal anders zijn, de mensen zich weg. De inhoud is verdwenen, enkel de omvang is er nog.
Wenen de stad die ik leerde kennen in zijn intense kou, grauwheid, de dure en drukke stad. Die veranderde in de stad van de hitte, het chaotische fietsen, het rare Duits, de vele bars en clubs, de internationale stad. Mijn grote appartement, kamer en keuken, waar ik regelmatig mensen over de vloer had. De grote parken, waar je uren in kunt rondhangen. Die enorm grote stad, waar ik mijn weg makkelijk in kon vinden. Genietend van de gebouwen en de mensen.
Veel koken en dansen, films en kletsen, ontmoetingen en post, leren en ervaringen, afhankelijkheid en onafhankelijkheid.
Aan het eind merk je hoeveel spullen je hebt, en je veel niet gebruikt hebt, de koffer die niet meer dicht past. Tip: neem of koop vacuumzakken! De souverniers die per se mee moeten, te samen met al mijn ervaringen. Het verlaten van de lege kamer, waar zoveel in is gebeurt maar nu niet meer de mijne is.
Terug naar het oude leven, wat nu totaal veranderd. Ik ben veranderd, en de omgeving wellicht ook. Al schijnt dat als je terugkomt, alles hetzelfde is gebleven, wat veranderd ben ik. Ik zal de liefde die ik nu voor Wenen heb, op zoeken in Parijs, Berlijn, Kopenhagen en meer steden.
Of ik het nog een keer zou doen? Ja!
[Baba zeggen ze in Wenen bij afscheid]
Reacties
Een reactie posten