Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Juli 2014: Mijn huidje is een beetje rood Ik heb te lang in de zon gezeten Gelegen, om op te drogen van het zwemmen Blijkbaar heb ik mij niet goed ingesmeerd Ik had beter moeten weten Ik heb me wel ingesmeerd Maar wellicht niet op tijd Of niet genoeg uitgesprijd Nu doet het zeer als ik lig Ook mijn T-shirt prikkelt mijn huid te veel Waarom merk je het altijd pas te laat Waarom zie je het dan nog niet Nu ben ik een kreeftje

[Juli] Boem, de deur valt in het slot. Klaar om met Rik boodschappen te doen voor zijn vakantie. Onze fietsen staan in de stalling. Ik heb geen sleutel bij me, want die heeft Rik altijd bij zich. Dus ik wacht tot hij de deur opent. Maar hij had de huissleutels net van zijn sleutelbos gehaald. Hoeveel mensen hebben dit wel niet eerder meegemaakt? Onze huisgenoten zijn op vakantie. De ramen had ik net gesloten. Even kijken, ja die zitten potdicht. Wat nu? Moeten we naar onze ouders om de sleutel op te halen? Dat is super onhandig, ik heb mijn OV kaart niet bij me. En Rik gaat zo op vakantie. Is er niet een andere manier? Alle mogelijke senarios flitsen door mijn hoofd. Uiteindelijk lukte het Rik om door een ander raam, waar we niet aan gedacht hadden, naar binnen te klauteren, die nog op een kier bleek te staan. De voordeur ging open, dat was best spannend. Opgelucht fietsten we weg met de sleutels op zak. Het scheelde niet veel. Als ik straks alleen thuis ben, zal ik er extra goed op...

Drie uur was het fietsen volgens Google maps. Natuurlijk zou het langer duren met al de bagage. Na twintig minuten vroeg ik me al af of ik het zou halen. De tas was zwaar en ik niet top fit. Toch fietsten we door, het was een mooie uitdaging. Ik wilde niet nu al opgeven. We fietsten, het was vermoeiend en zwaar. Maar ook mooi en gezellig. We stopten af en toe, dan zaten we op het gras of op een boomstronk. Op een gegeven moment begon ik mijn knieen te voelen. Me er van bewust dat ik ook nog terug zou morgen. Na vier uur waren we er eindelijk, ik kon niet meer. Maar het was er mooi. Een camping in het bos. De man die bij de receptie was erg aardig. Ik kwam erachter dat hij alles deed. De eigenaar van de camping. Een vrolijke man die ons vertelde dat de computer het niet deed dus dat we morgen terug moesten komen om ons te registreren en betalen. Het is bijzonder als mensen je zo'n vertrouwen geven, dat voelde erg fijn. In het bos zochten we een mooi plekje uit waar we de tent opzet...

Het is raar te bedenken dat er zovelen zijn miljoenen die dezelfde dingen denken, vinden, voelen Zoveel zielen die hetzelfde ervaren dezelfde fouten maken Dat mijn gevoelens zo uniek niet zijn mijn woorden, pijn en geluk Zoveel vergelijkbare formules die steeds opnieuw ontdekt moeten worden Al die individuen die elkaar niet kennen maar wel hetzelfde denken Met dezelfde verlangens En toch voel ik mij de enige

Het is goed om te missen het is niet fijn om te missen maar het is fijn dat er iemand is om te missen Het is niet leuk om te wachten maar wel goed om te wachten om te verlangen, om er naar uit te kijken. Het is fijn om samen te zijn het is goed om samen te zijn Je kunt eindeloos verlangen, dagen vullend Je kunt je alleen voelen, dagen lang Je kunt missen, zo erg. Maar je kunt je ook gelukkig voelen en uitkijken naar dat ene moment

Oma, denk ik niet te weinig aan je? Of is het genoeg? Natuurlijk denk ik aan je En mis ik je Je warmte en gezelligheid Je zorg en interesse Jouw geklets Ik heb je spullen om mij heen Dus blijf je in mijn leven Hoe was het afgelopen jaar voor jou? Was het fijn daarboven? Kun je genieten van de rust Of klets je daar ook de oren van ieders hoofd Ben je weer bij opa Is dat fijn en vetrouwd Kijk je toe op de wereld Houd je een oogje in het zicht Soms heb ik het gevoel dat je voor me zorgt Om me geeft daarboven Dag oma

De zomer is genieten Ik neem de warmte op ik pak de zonnestralen die ik kan Maar ik kan ze niet bewaren en wanneer de dagen zich beginnen te vullen met regen Zoek ik naar de paar stralen zon Dan vlieg ik naar buiten dan neem ik licht op voor zolang de zon schijnt langzaam begin ik mij weer bewust te worden van de tijdelijkheid van de zomer de tijdelijkheid van de warmte Ik moet weer accepteren dat de zomer zo kort is Heb ik genoeg genoten? Ben ik voldoende buiten geweest? Ik begin al te verlangen naar de volgende zomer Ik bedenk wat ik dan zal doen hoe ik nog beter kan genieten Maar voor nu Geniet ik van de zonnestralen die mijn kamer binnen glippen Buiten omarm ik ze

Soms kunnen dingen zo licht zijn zo eenvoudig In elk donker zit licht als je goed kijkt Soms zie je enkel licht er is altijd wel wat donker dat kun je zien of je kunt er aan denken maar niet te veel want je moet genieten van dat licht zo mooi zo fijn heerlijk dromen en zijn

Er was eens witte was, een wit laken en een witte handdoek. Ze gingen wel vaker zwemmen met de blauwe handdoeken. Samen spelen met het sop Nu kwam er een nieuw vriendje bij een blauwe handdoek als de rest. Er was genoeg plek voor hem Iedereen wilde hem erbij Samen zwommen ze Omdat hij nieuw was wilde hij wat geven aan de rest iets van hem Hij besloot ieder wat blauw van hem te geven Net als de vis die gouden schuppen uitdeelt En zo werden ze allemaal blauw Allemaal hetzelfde De witten waren nu zacht blauw Ze mochten hun nieuwe vriend wel De volgende keer zouden ze wel weer samen zwemmen Want blauw zijn ze nu toch

Ik werd laatst voor het eerst gecontroleerd op het station of ik mij had ingecheckt. Nog nooit heb ik dit gezien of hiervan gehoord. Is dit efficiënt? Effectiever dan een conducteur? En poortjes? Zijn poortjes überhaupt effectief? In Amsterdam loopt iedereen elkaar al voor de voeten. Zouden poortjes het niet enkel lastiger maken? Met gefrustreerde mensen die hun trein willen halen? Of niet begrijpende toeristen? Ik snap dat ze zwartrijden tegen willen gaan. Maar ik denk dat het ze meer kost dan dat ze ermee mislopen. Maar wellicht hebben ze andere goede redenen als werkgelegenheid.

Zwemmen is fijn Om alleen in de natuur te zijn Omringt door het water Dat rustig golft En het licht weerkaatst Met het uitzicht op de bomen Roerloos aan de waterkant Mijn armen strekken zich voor me uit En verplaatsen zich naar de zijkant Mijn vingers door het zachte water Ontspannen met niks aan mijn hoofd Al maar zwemmen Eindeloos ga ik door Het geeft een gelukkig gevoel

Het is bijzonder, hoe snel je een lach op mijn gezicht tovert. Hoe weinig je hoeft te doen, om mij te laten stralen. Een paar woorden, een blik. Alleen al als ik aan je denk, dan voel ik mij gelukkig. Mijn trein rijd niet verder, iedereen moet uitstappen en wachten op de volgende trein. Maar ik voel me zo vrolijk, zo gelukkig. Dat kan een vertraging niet verpesten, zo sterk voelt de liefde. Als een panser, van een roze wolk.

Ik was in Amsterdam. Op bezoek bij tante. Vanuit de trein zag ik de smalle lange huisjes, scheef tegen elkaar gedrukt. Sfeervol en vreemd, iets wat ik alleen in Amsterdam zie. We liepen door de drukte. De mensen massa's. Mensen uit landen waar ik nooit geweest ben. Allemaal anders, ze omringden mij met hun vreemde talen. Ze liepen langzaam voor mijn voeten. Het voelde aan als buitenland, het buitenland van Nederland. We liepen langs de grachten, zoals alleen Amsterdam die heeft. We gingen met de veerpont naar het IJ. Het enige niet toeristische, hetgeen gratis is. We deden boodschappen bij de Albert Heijn, zoals alleen Amsterdam die kent. Met grote bakken stroopwafels zodat toeristen niet hoeven te zoeken. De hoeveelheid mensen met Amsterdam op hun shirt, gekocht in een van de vele toeristische winkels. Toen waren we bij mijn tante, er was weer rust. Nederlandse vetrouwdheid. Maar bij de eerste stap naar buiten is de rust al weg. Ik vind het leuk in Amsterdam, maar wel voor eve...

De nacht is niet altijd donker Net als de avond licht kan zijn En de ochtend donker Er kan licht komen Onverwacht Dat de zon opkomt Nog voor je het had gedacht Dat de zon nog niet ondergaat Omdat het nog niet genoeg licht heeft gebracht Wanneer je op bed ligt En wacht op de nacht Wanneer die maar niet komt Omdat je dacht dat de nacht anders was Dat je niet had gedacht dat er ook licht zou zijn Maar er is licht ook in de nacht De maan de schijnt en de zon die komt Nog voor de ochtend er kan zijn Er is minder donker dan je dacht

Ik lig op bed en denk aan jou Ik bedenk hoe leuk ik je vind, hoe dol ik op je ben Ik hoor de wind, het onstuimige weer Het bewegen van mijn gordijn Ik bedenk hoe fijn mijn bed ligt, alleen jij mist Jouw arm om me heen maakt het compleet mij compleet, ons Ik blijf aan je denken Ik kan er niks aan doen Tot ik je weer kan knuffelen Heel lang Daar kijk ik naar uit Daarvan word ik rustig En kan ik slapen Alsof je naast me ligt

Ik wil te veel Of misschien wel genoeg Ik doe genoeg Wanneer de dag plots voorbij is En ik weer een nieuwe dag vul Mijn buik vul Mijn hoofd leeg mijn lichaam beweeg En niet verveel Genoeg veel

Liefde is daar waar geen schaamte is Daar waar alles kan Daar waar dingen niet zwaar maar luchtig zijn Waar veel ruimte is Ik tel de dagen, ik streep ze weg Ik zie voor me dat je thuis komt Dan voel ik de spanning, opluchting, geluk, blijdschap, liefde Waarmee ik je omhels Knuffel en zoen Steeds zie ik het voor me Ik verlang naar je Ik kan niet wachten tot dat moment Dat ik je omhelzen kan

Hoe komen dingen zoals ze zijn. Het ene groot, het ander klein. Ronde vormen, grote hoeken Vol kleur en levendig zwaaiend Maar niet te veel draaiend Waarom is de soep zo heet en het water zo koud Waarom krijg je soms opeens kippenvel

In de jaren heb ik veel verzamelt, spullen, dingen. Dozen vol, een kamer vol. Stap voor stap  is het erin gekomen en stap voor stap gaat het eruit. Verzamelingen, collecties, vroeger was het mijn rijkdom, nu is het mij enkel tot last. Het liefst zou ik alles in een container gooien maar zo makkelijk kom ik er niet vanaf. Ik ben gehecht aan dingen, waarvan ik niet van hun bestaan afwist. Al heb ik het nooit gemist. Ik kan nog niet alles weggooien, het gaat doos voor doos. Stap voor stap. Elke doos die ik bij het oud papier zet, die ik naar de kringloopwinkel breng, lucht op. Een doos lichter, als een last van mijn schouders. Maar het gaat in stapjes, alles op zijn tijd. Morgen zal ik weer een doos met troep vullen, en zo komt mijn kamer een keer leeg. Ooit.

Elke ochtend stipt om negen Gaat de wekker van mijn huisgenoot Hij is op vakantie voor twee weken Maar zijn wekker blijft thuis Wanhopig doet hij elke ochtend zijn plicht Maar niemand zet hem uit Niemand lijkt te luisteren wanneer hij steeds driftiger en harder piept Ik luister wel maar dat weet hij niet

Vol vakantie Vol ruimte Vol rust Leeg hoofd Leeg huis Leeg maar vol Ik vul de leegte En leeg de volte

Ik zit in de auto van mijn ouders Een stationcar Voor het eerst in een andere auto Sinds het rijexamen heb ik niet meer gereden Voor het eerst in een grote auto, Voor het eerst in een automaat Mijn ouders zitten ook in de auto Het gaat best makkelijk Op de grootte van de auto na Een automaat is wel ontspannen Je moet vooral op de weg letten Maar mijn ouders kijken nauwlettend mee Hier buigt de weg naar links en daar komt een drempel Als echte ouders Zorgzaam Maar ik ben al een grote meid En kan het zelf Maar ik rijd wel pittig Aldus mijn vader

Voeten Die overal willen zijn, overal willen lopen. In het gras, in het water. Door de trein, door de regen. Ze willen rusten in de zon en lopen naar huis. Ze skaten vol geluk, ze zijn verliefd. Op dat ene paar, die grote voeten met lange tenen. Daar zijn ze graag. Vertrouwd als ze slapen.

Ik lig weer vertrouwd onder de sterrenhemel Van mijn kamer bij mijn ouders Ik zie alleen de lichte sterren Verder is het donker Ik kijk naar de sterren Wat heb ik die gemist soms betrap ik mij erop dat ik thuis naar het plafond staar Maar niks zie Nu word ik rustig En kan ik tevreden mijn ogen sluiten Morgenavond zie ik ze weer

De tijd staat stil En gaat toch snel Je kent het vast Je wordt er plots door verrast Het is zo fijn Om zo samen te zijn Dan ben je de tijd kwijt En dan vind je hem weer

Een beetje slapen Het liefst een beetje lang De zon die ondergaat en opkomt Onderbroken door sterren en wolken Afgeschermd door bomen,  gordijnen en dromen Ik en mijn kussen Al het zachte om mij heen alle warmte in mij Heerlijk weg Terwijl mensen buiten zijn, op straat Er rijden auto's, treinen en fietsen Mensen drinken, mensen zijn Terwijl ik ben, in slaap ben Met alle warmte

Ik steek de sleutel in het sleutelgat en open de deur ik wil 'hoi' roepen Maar er is niemand niemand die het horen zal Niemand die reageert Ik word omringd door ruimte Alleen ik vul de leegte Ik, mijn eten en mijn afwas de afwasteiltjes staan er eenzaam bij de deuren hoef ik niet zacht te sluiten De muziek kan hard Mijn deur houd ik open Niemand loopt langs voor een praatje Maar ik kan languit, lang uitslapen en zoveel rust nemen als ik wil Straks is iedereen er weer En is het huis weer warm

Ik wou dat ik gevoeld word, bedoeld word door alles wat gevoeld wordt. Door lange kloven en brede oceanen. Waar mensen niet langer zwemmen in banen. Waar mensen dromen in vormen. Begrijpen zonder woorden. Verwonderen en verbazen. Met een open blik als dwazen. Door de dagen zonder vragen. Op sandalen in de zon. De wereld rond.

Er zit een jongen langs de waterkant. Zijn blote bast wordt verlicht door de zon. Hij zit met zijn voeten in het water. Hij kijkt naar mij. Links en rechts van hem is riet. Voor hem zwemmen twee eenden. Hij kijkt naar het water. Ik zwem achteruit. Ik zwem steeds verder bij hem vandaan. Hij wordt steeds kleiner. Ik draai me om en zwem naar de bomen aan de overkant. Halverwege draai ik me om. Hij staat nu met zijn voeten in het water. Een paar seconden later zwemt hij. Naar mij toe. Ik zwem nu ook naar hem toe. De afstand tussen ons wordt kleiner. We komen steeds dichterbij. Ik krijg een kus. Samen zwemmen we terug.

Als je terugkomt Neem je dan een kusje voor me mee Zodat ik weet dat als je weg bent Je wat liefs voor mij meebrengt Zodat ik kan verlangen naar dat kusje Wanneer ik je weer zie En ik een kusje kan bewaren Speciaal voor jou