Green Mile is echt een klassieker die je gezien moet hebben. Dit is een verfilming van het bekende boek van Stephen King. Een magische film, die tevens erg interessant om als Antropoloog te kijken. De film biedt interessante aspecten als racisme, moraliteit, gender en geeft tevens een beeldvorming van de jaren ’30 in Amerika. Tom Hanks heeft weer een zorgende, grappige en ‘lieve’ rol. Dit keer draait het echter niet om liefde, het is geen romantische comedy en het is dan ook geen voorspelbare film. Ook deze film duurt drie uur, maar ook bij deze film zal het je niet storen. Intouchables. Een vrij nieuwe film en wel een zeer populaire. Wegens succes draait hij in filmhuizen in Utrecht al minstens voor de 30 e week! Hoewel deze film een comedy is [en ja, je zult lachen!] zit er ook een laag in waarover je nog iets meer na kunt denken. En ook een soort lessen, een blik op het leven van een ‘zwarte’ en een blanke [rijke] man in een rolstoel. Over de relatie tussen de twee...
Ben ik een vrouw, omdat de wereld mij ziet als vrouw, op mij reageert als vrouw en mij dus behandeld als vrouw? Ben ik een vrouw omdat ik niet kan weten wat het is een man te zijn, omdat de omgeving mij vrouw maakt? Ben ik een vrouw als ik niet ben zoals jij? als ik anders ben dan ‘de maatschappij’ Met mijn vormloze shirt en ik mij niet stileer met mijn out-of-bed look of als ik mij niet scheer Als ik tegen grenzen trap met mijn gemillimeterde haar en verwachtingen aan mijn laars lap vind je mij dan raar? Mag ik misschien mens zijn want wat betekend vrouw zegt het iets over mij of stiekem meer over jou
Ik ben weer terug van een week lang Warschau. Ik had een week vrij, zin in vakantie, en voor een compleet georganiseerde reis door een leuke groep studenten kan ik wel een paar honderdjes missen. Toen ik echter de avond voor vertrek er achter kwam dat het er -17 was (terwijl ik het hier bij +6 al koud vond) twijfelde ik toch wel aan mijn besluit. Maar de tickets waren al geboekt, dus geen weg terug. Ik moest en zou de kou trotseren. Na een lange zaterdag in het teken van trein, bus, vliegtuig, lopen en veel wachten, waren we eindelijk in het koude Warschau. De kou bleek best mee te vallen. Met een thermolegging, muts, warme handschoenen, een dikke jas en waterdichte schoenen merkte je niks van de kou. Het verschil met binnen was wel extreem, overal waar je binnen kwam stond de verwarming op zeker vijfentwintig graden. Waardoor het buiten extra koud aanvoelde. Hoewel ik Warschau zelf niet bijzonder mooi vond, hebben we wel een aantal leuke dingen gedaan. We zijn in een mooi...
Reacties
Een reactie posten