Tijd

Over het algemeen ben ik tien minuten te vroeg op een afspraak. Ik reken de reistijd altijd ruim in en vervolgens fiets ik op goed tempo. Ik kom immers liever te vroeg dan te laat. Het valt me dan op dat de meeste mensen op de minuut er zijn, Nederlandse Pünktlichkeit. In plaats van ook te vroeg. Ik moet dus standaard tien minuten wachten, maar dat is te overzien. Minder fijn is wanneer iemand te laat is, als iemand maar tien minuten te laat is, wacht ik toch al twintig minuten. Maar ik weet van mijzelf, dat als ik de tijd niet ruim neem, ik anders net te laat kom. Want als ik mezelf meer tijd gun, neem ik vaak te veel tijd. Of raak ik opeens verdwaald. Maar als ik met iemand afspreek waarvan ik al weet dat diegene te laat gaat komen, doe ik geen moeite om zelf op tijd te zijn.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Waarom ik Amerikanen niet begrijp en ik niet in Amerika zou kunnen wonen

Airco Het is lekker weer buiten. Ik trek een jurkje aan; het minst warme kledingstuk. Dan stap ik in de bus, waar de airco op volle toeren draait. De bus is niet de enige, elke ruimte waar ik binnenkom is het koud. Niet gewoon aangenaam maar echt koud. Zelfs Amerikanen vertellen mij dat ze in hoog zomer een vest meenemen, omdat het in veel ruimtes echt koud is.  Ik ben blij dat het hier eindelijk warm is, afgelopen maand was het hier zo koud dat ik handschoenen heb moeten kopen. Ik heb nu geen zin om vervolgens binnen een trui aan te moeten vanwege de airco. Ijskoud Is restaurants krijg je gratis water met onbeperkte refill, wat erg fijn is. Maar als je water bestelt krijg je geen water, maar een glas vol ijsklontjes met een beetje water. Ze lijken hier echt verslaafd aan koud! Ik probeer dus nu steeds te onthouden water zonder ijs te vragen. Verspilling Naast bovengenoemde energieverspilling, heeft Amerika een wegwerpcultuur. In de supermarkt krijg je automatisc
Meer lezen

Koeien op de weg, alledaagse begroetingen en duurzame keuzes

Afbeelding
Vanakkam! Wanneer ik op vakantie ga, zoek ik altijd op hoe je groet in de lokale taal. Nu dus ook, in Tamil. De Indiërs die ik passeer krijgen hierdoor soms opeens een glimlach of ze kijken verbaasd op. Ik heb dan ook het gevoel dat bijna niemand van de niet-Indiërs dat doet. Langzaam leer ik ook meer woorden, zodat ik beter kan communiceren wanneer ik iets wel (of juist niet) wil kopen. Het is toch een soort blijk van interesse. Grappig is dat mensen dan soms vrolijk herhalen wat je zegt. Ik heb een keer gehad dat iemand vervolgens in het Tamil tegen me ging praten, helaas hield daar mijn kennis op.
Meer lezen