Deel twee: Liften Lund, Stockholm, Helsinki

Kopenhagen dag 2

In de ochtend ontbeten we met het meisje en haar vriend. We aten muesli met yoghurt. Maar toen ik een pak yoghurt openmaakte dat erg bol stond, hoorde je het ontsnappen van lucht. Hij was een dag over datum. Het leek onbeleefd om de dop er op te doen. Dus schonk ik wat in, maar ik vind het zo vies dat ik het vertelde en een nieuw bakje kreeg. Nog beschamender. 

De ochtend van dag vier vertrokken we naar Lund. We zouden in eerste instantie naar Malmö en Lund gaan. Maar we besloten Malmö toch over te slaan. Lund zou leuker zijn.

Bij het vliegveld kregen we na een half uur een lift. De man, fanatieke bridger met Nederlandse vrienden, zou ons voor Lund afzetten. Maar onderweg besloot hij ons naar de stad te brengen. Lund is een fijn studentenstadje, maar omdat het vakantie is, zijn er weinig studenten te bekennen. Een schone stad, alles op loopafstand. We hadden een rustige dag, wat fijn was.

Die nacht sliep ik op de bank, echt fijn slaapt dat niet. Omdat je weinig kunt draaien en je niet geheel languit kunt liggen. Maar omdat de dagen best vermoeiend zijn; het staan, lopen, wachten, socializen, de zon, slaap je wel dieper. Toch word ik nog best vaak wakker 's nachts. De wekker ging ook weer vroeg en om acht uur liepen we al naar het liftpunt. Halverwege hielden we een stop bij de supermarkt om even te ontbijten. Daarna konden we verder. Vrij snel stopte een vrachtwagen. Een Rus die ons een stuk verderop kon brengen. Als het bij een tankstation is, is het al een grote hulp. Dat was een prima begin. Hij was aardig, maar wel had hij op zij laptop een film aanstaan. Maar hij reed prima. Hij bracht ons naar een tankstation, daar vroeg hij of we bier mee wilden. Beleefd sloegen wij het aanbod af. Toch stond hij erop en gaf er ons twee. En vroeg of we er niet meer wilden. Maar dat hoefde niet.

Op dat tankstation hebben we zeker een half uur gestaan. De auto's zaten vol, gingen de andere kant op of wilden er niks van weten.

Uiteindelijk was er een Nederlands koppel die ons een stuk verderop kon brengen. Ze zouden dicht naar onze eindbestemming gaan maar pas later, ze zouden nog naar vrienden gaan. Dus zetten ze ons daarvoor af. Dat was niet heel erg, want de auto was niet meer in topvorm. 

Bij de Mac vulden we onze flesjes en hielden we een plaspauze. Daarna gingen we op zoek naar een volgende lift. Ik ging bij de uitrit staan met het bordje Stockholm.

Even later stopte er een oude man. Maar hij was een beetje vaag; een beetje langzaam, duidelijk ouderdom. Hij zou onze richting op gaan maar hij wist niet of het handig was. Toen reed hij weg.

Gelijk daarachter kwam een volle auto die stopte, hierin zaten twee jongemannen. Er was plaats voor één. Toch wilden ze het wel proberen, en waar een wil is is een weg. En zo pasten wij er met de backpacks in. Ze gingen rechtstreeks naar Stockholm, een rit van zo'n 600 kilometer. Super fijn! Het zijn aardige jongens die voor werk in Frankrijk waren. Nu wilden ze op tijd zijn voor een surprise-party. Daarom reden ze flink door. We waren er daarom vrij snel, veel eerder dan verwacht. De tent hadden we dus niet nodig.

Ondanks dat we vrij vroeg in Stockholm waren, waren we veel tijd kwijt met het vinden van een slaapplek. Dit kwam omdat degene die ons zou hosten niet meer van zich liet horen en onze back up ook niet meer kon. Dus de daarop volgende uren waren we bezig met het vinden van een slaapplek. Gelukkig vonden we snel een wifi-hotspot, wat het zoeken makkelijker maakte. We stuurden veel berichtjes en gingen uiteindelijk naar de Burger King om Bram´s mobiel op te laden.

Gelukkig kregen we een berichtje van iemand in een villa. Benieuwd wat we ons daarvan voor moeten stellen. Zwembad? Grote kamers? 

Of juist helemaal niet? We konden hier echter pas rond half twaalf terecht, dus we zouden tot die tijd moeten survivallen en niet in slaap vallen. Ik was immers erg moe.

Wie weet zouden er meer mensen reageren op ons overnachtingsverzoek.

Ondertussen hebben we en beetje door de stad gelopen. Deze wordt doorsneden door brede mooie kanalen. Het heeft wat weg van Venetië: een doolhof aan straten en met heuvels. Maar Venetië vind ik wel mooier. Wat idyllischer met de kleine kanalen.

Zwervers heb ik niet echt gezien, wel gypsies. 

In Scandinavië lijk je prima te kunnen overleven, de supermarkten zijn best betaalbaar. In tegenstelling tot wat we dachten, we hadden verwacht dat de prijzen erg hoog zouden liggen. Het hangt er natuurlijk ook vanaf wat je koopt. Maar wij hielden het vrij basic.

We hebben een nieuw bericht ontvangen, een klein kamertje op vijf minuten afstand. Toch daar maar eens even kijken. Het bleek een ruim appartement te zijn, zeker niet klein zoals hij aangaf. Onze host is een aardige Fransman. Zo bood hij ons meteen rode wijn aan, maar gezien we dan meteen in slaap zouden vallen, leek ons dat geen goed idee. We hadden een leuke conversatie, waardoor we relatief laat gingen slapen.

De volgend ochtend werd ik vroeg wakker, ik was erg moe maar slapen lukte niet. Omdat onze host nog sliep besloten we te wachten met opstaan. Pas tegen tien uur gingen we de stad in. We bekeken de stad, de mooie kanalen en grootse gebouwen. We liepen veel. Het is een stad met mooie plekken, maar een gezellig centrum heb ik niet gevonden.

We bedachten dat we onze plannen wilden wijzigen. In eerste instantie zouden we verder Zweden en Denemarken verkennen. Maar nu besloten we toch de andere kant op te gaan: Finland, Estland, Letland, Polen. Aangezien de kortste route naar Helsinki via de ferry is en het niet mogelijk bleek om te liften op de boot, gingen we op zoek naar een boot naar Helsinki. Het office bleek een end verderop te zijn, zo'n veertig minuten lopen. Eenmaal daar vroegen we om de prijs; ongeveer 18,- naar Turku en 50,- naar Helsinki. Turku leek ons het beste, vanaf daar zou je prima kunnen liften naar Helsinki. Maar als je het ticket bij het office kocht moest je servicekosten betalen, het kon ook op internet. Dat zouden we dan wel doen als we bij onze host waren. Toen we al richting de stad waren bedachten we dat het toch makkelijker zou zijn om het bij zo'n office te bestellen, we hadden immers geen creditcard en snel boeken zou ook fijner zijn. Bij het station zou er ook een zijn. Zo'n veertig minuten later kwamen we daar aan.  De vrouw achter de balie vertelde ons dat het 28,- was naar Turku. Dat frustreerde ons; hoe kan dat? Door onze gemengde gevoelens van verontwaardigdheid, boosheid en onbegrip besloten we het ticket dan toch maar te kopen. Voordat het nog duurder zou worden. De duurste uitgave van de vakantie, tot nu toe.

We hadden het anders moeten doen, daar waren we het over eens. Meteen het ticket kopen en niet het laten schieten voor vijf euro servicekosten. Want prijzen kunnen erg snel stijgen en het scheelt een hoop moeite.

Hoewel er regen was voorspeld was het een zonnige dag. 

Het is grappig om te zien dat supermarkten hier vol staan met knäckebröd. Veel mega verpakkingen en ook grote ronde. Deze zien er uit als grote kazen.

We hebben alvast eten ingeslagen voor op de boot. Hij vertrekt immers voor acht uur in de morgen en komt pas tegen acht in de avond aan. Dus alle maaltijden.

We gingen koken voor onze host, waardoor we extreem omliepen voor een supermarkt die hij ons aangeraden had. Helemaal moe hebben we voor hem gekookt. En lekker gegeten, dat was gezellig en voedzaam. Zo'n maaltijd hebben we de afgelopen dagen niet gehad. Restaurants zijn erg prijzig.

Hij vertelde dat op zijn werk af en toe een masseuse komt, die ieder een half uur gratis masseert.

Hij ging die avond de stad in. Wij bleven in zijn appartement om slaapplekken voor komende dagen te regelen en op tijd te slapen.

Zondag ging de wekker om 5:45. Erg energiek stond ik niet op. We liepen veertig minuten naar de boot. Mijn voeten deden erg zeer. Dus gelukkig hoeven we de hele dag enkel te zitten.

Op het dek zaten we in de zon, maar de wind maakte het koud. Ik heb even geslapen op een stuk kunstgras, dat lag lekker. Uiteindelijk toen het echt hard waaide gingen we naar binnen. 

Later kwamen we er achter dat er, weliswaar sloom, Wifi bleek te zijn. Dat was prettig. Ook had ik een boek bij me wat de reis een stuk korter maakt. 

Ik raakte lichtelijk in paniek toen ik mijn mobiel op wilde laadden maar hij het bij geen stopcontact bleek te doen. Uiteindelijk bleek het alleen bij de toilet te werken. Vreemd want anderen laden hun elektronica wel gewoon op.

Het uitzicht was mooi, constant zagen we kleine eilandjes. Bovendien kan een dag rusten geen kwaad. 

Tien minuten voor we aankwamen bleef er een koppel bij ons staan. Die zeiden dat ze richting Helsinki gingen. We hadden een kartonnen bord met Helsinki erop naast ons staan. En zo kregen we een lift. Ze waren van het Zweedse gedeelte van Finland. Fins is een lastige taal, heel anders dan Zweeds. Ze brachten ons over de helft, bij een ruime plek van tankstation en winkels. Eigenlijk meteen was er een man die Helsinki in ging. Vanaf het punt waar hij ons heen zou brengen zou het een half uur lopen zijn. Maar je weet niet hoe lang je anders vast zou zitten op het tankstation. Het was al tegen negen uur. Toen we net besloten de lift aan te nemen riep hij dat we moesten komen. Hij zou ons naar het adres brengen, hij vond het leuk om ons mee te nemen en het was maar een stukje om. Het was een piloot en vader, een Finn. 

Toen we bij het adres waren, was onze host niet thuis. Hij zou over tien minuten komen. Ook dit was een aardige dertiger.  

Het was de eerste keer dat ik op mijn matje moest slapen, hoewel ik diep sliep merkte ik in de ochtend dat mijn rug het minder fijn vond.

Mijn voeten deden nog erg pijn, dat maakt het lopen een stuk minder prettig.

We gingen naar een mooi eilandje. Met forten, kanonnen, rotsstrand en parkjes. Het was ontspannen om daar te zijn. Het is super warm, waardoor ik steeds ook wat hoofdpijn heb. Ik merk ook dat mijn lichaam moe is van een week liften, lopen en kort slapen. Stiekem verlang ik er wel naar om weer thuis in mijn eigen zachte bed te slapen.