Deel drie: Helsinki, Talin, Riga
Helsinki
Die avond hebben we nog lang gekletst met onze host. Hij had twee vrienden op bezoek, met wie hij gingen eten. Aardige mensen. Later aten onze stroopwafels en dronken we thee. Het werd laat maar het was gezellig en dat is ook belangrijk.
Het is opvallend dat best veel mensen het gek vinden dat ik met een vriend op vakantie ga. Alsof je met een jongen niet gewoon bevriend kunt zijn. En wat mijn vriend daarvan vind, wordt die niet jaloers? Maar hij heeft geen reden om jaloers te zijn. Als ik met een vriend op vakantie ga is dat hetzelfde als met een vriendin.
Onze host stond net als de dag ervoor rond zeven op en verdween. Blijkbaar ging hij naar zijn werk. Het is best gek als je host weg is en je weet niet waarheen of wanneer hij terug is.
We deden die ochtend rustig aan. Uiteindelijk gingen we naar de stad.
We liepen een beetje en pauzeerden in parken. Ruim op tijd vertrokken we naar de boot. De avond ervoor hadden we een boot geboekt bij onze host. Het was niet mogelijk om via het land naar Talin te gaan. Ook was liften op de boot niet mogelijk. We betaalden 19,- voor de boot. We konden ook kiezen voor de party boot van 15,-. Dat zouden we 's avonds vertrekken en een eigen cabine hebben. De volgende ochtend zou je dan uitstappen in Talin. Maar hoewel het grappig klonk zouden we toch niet gaan feesten en wellicht zou het vervelend zijn. Bovendien hebben we nu de avond nog in Talin. De boot die we namen was erg chill. Helaas trad er een duo op naast onze tafel. Hard en niet erg mooi. Uiteindelijk ben ik in een zitzak gaan liggen, waar ik lekker indommelde. De tocht was drie uur. Dat ontspannen en lezen is heel fijn.
Eenmaal in Talin liepen we door mooie straatjes, de restaurants zijn klein en goedkoper dan in Scandinavië.
We liepen door naar een restaurant die aangeraden was door onze aankomende host. Daar zou hij ook zijn voor het happy hour. Dat vond ik al een beetje vreemd klinken. Zou hij veel drinken? Zou hij met vrienden zijn? Het bleek een niet erg goed uitziende rokende Est te zijn. We wilden ergens gaan eten, maar niet daar. Het was al acht uur en we waren langs lekkere en betaalbare restaurants gelopen. Dit was echter fastfood zonder vega opties. Hij leek hier niet echt voor open te staan. Hij vond dat ik dan salade of soep moest nemen. Ik besloot later wel wat te eten, want er leek geen andere optie. Hoewel wij buiten wilden zitten vertelde hij dat hij een mooie tafel binnen had. Dus volgden we maar. Er stond een halve liter bier op tafel, af en toe ging hij naar buiten om te roken. Als zijn glas leeg was haalde hij een nieuwe. Hij was vreemd, hij zat niet met ons op één lijn. Eigenlijk wilden we meteen al weg, maar dat leek niet echt een optie. Het bleek een host zonder referenties te zijn, één moet de eerste zijn. Maar het kan ook een slecht teken zijn.
Hij had het steeds over dingen die we morgen en vanavond konden doen, met hem. Fietsen, naar het strand, bessen plukken, naar een café van een vriend, uitgaan, de weg op. Hij leek niet te luisteren naar onze afwijzing. Die avond wilden we naar zijn appartement, daar chillen en vroeg slapen. En de volgende ochtend met z'n tweeën op pad. Niks drong tot hem door met zijn mooie ideeën.
Hij had een vrouw en kinderen, wat je niet zou zeggen. Die waren met vakantie. Hij ging vaker voor langere periodes naar het buitenland om te werken. Hij vertelde over zijn grote appartement bij de zee. Het leken haast leugens. Ik was benieuwd wat er zou gebeuren, sceptisch, op mijn hoede, verontrust. Zou hij ons gaan begrijpen, wanneer gingen we ooit weg uit dat café, wanneer kon ik eindelijk eten, en slapen, en internetten, en van hem verlost zijn. Hij bedoelde het vast goed, maar we voelden ons niet op ons gemak. Hij had het ook over de mooie vrouwen van Estland en lelijke van Finland. Niet iets wat je als vrouw wil horen, al helemaal niet van een getrouwde man.
De tijd kroop voorbij. Wanneer hij ging roken, keken Bram en ik elkaar aan met een veel zeggende blik. Waar zijn we nou weer beland, wat moeten we hiermee.
Hij vroeg hoe laat we ongeveer opstonden, ik zei het vroegst wat ik kon bedenken om hem af te schrikken. Leek niet echt te helpen. We moesten maar op de computer gaan als hij nog sliep.
Toen hij zijn bier op had leek het mij een goed moment om te gaan. Maar hij bleek nog twee halve liters besteld te hebben in de happy hour, die hij dus nog wilde nuttigen. Bram hielp door een halve liter te drinken. De man had verwacht dat er meer vrienden zouden komen, die kwamen gelukkig niet.
Toen we eindelijk weg konden, gingen we naar een supermarkt waar ik eten kocht en de man drie liter bier. Hij zei, op een gegeven moment dat we moesten zitten. Ik kwam erachter dat het de bushalte was. Er kwam een vriend van hem, waarmee hij de bus instapte en vertelde dat we moesten volgen. Wat zou er gebeuren? Zou die man mee gaan? Bram vroeg bij welke halte we eruit moesten maar hij reageerde niet. Hij was druk in gesprek met zijn vriend die hij belangrijker bleek te vinden. Waar hadden ze het over?
"Er kwam alleen maar poep uit zijn mond eigenlijk" aldus Bram.
Eenmaal daar bleek hij in een flat te wonen. In een drie-kamer-appartement met een keuken vol met rommel ofwel speelgoed. De invloed van kinderen was duidelijk zichtbaar. Het zag er armoedig en viezig uit. Bram had voorgesteld om een film te kijken, dit vond ik een uitstekend idee. Het leek mij een goede gelegenheid om te gaan slapen. Met name toen ik de actiebeelden met vieze details zag.
Echt rustig ging ik niet slapen. Hopelijk zou hij ons morgen met rust laten. Gelukkig hadden we niet vooraf gevraagd of we twee nachten welkom waren.
Toen ik wakker werd wilde ik zo snel mogelijk weg. Gelukkig had Bram hem gister duidelijk verteld dat we met z'n twee de stad in zouden gaan vertelde hij. Toen we bijna klaar waren om te gaan kwam de host binnen. Hij was ook wakker. Hij vroeg of we koffie wilde en probeerde nog een keer een plan voor deze dag voor te stellen. Maar we zeiden dat we gingen. Ik denk dat hij wat eenzaam was en ons aardig vond. Helaas was het niet geheel wederzijds.
In de stad gingen we op zoek naar een plek om onze tassen achter te laten. Want de hele dag met de backpacks rondlopen was niet een heel goed idee. Eerst vroegen we het bij een hostel, maar zij vroegen twee euro per tas. We gingen verder kijken. In een café kon het wel, al leek het of het meisje het niet erg leuk vond. Maar toch stond ze het toe. Ze was niet de vrolijkste. Maar zo kijken ze hier allemaal.
We liepen rond, zaten in parken en volgden de gratis tour. Dat was erg leuk, door een tour zie je meer en krijg je ook meer achtergrond. Ze vertelde verrijkende dingen. Zo is Estland vaak veroverd, hebben ze zes munteenheden gehad, dat de vlag van een studentenvereniging is overgenomen en dat de taal niet te leren is.
Verder gaven we mijn voeten af en toe rust. Talin is een leuk gezellig stadje.
In de avond aten we in een Afrikaans restaurant. Lekker en prima prijzen. Ik at een vis-kokos soep met groeten, met reggea op de achtergrond. En ondertussen het bedenken van de landen bij de Afrikaanse vlaggen.
Daarna gingen we naar onze nieuwe host, een aardige meid. We kletsen wat, ze ging op tijd slapen. Dat was wel rustig, dat gaf ons de mogelijkheid om ook op tijd te gaan slapen. Ik sliep op een bedbank. Ze rookte helaas wel in de woonkamer waar wij sliepen. Gelukkig wel alleen onder de afzuigkap. Ze was erg blij met de stroopwafels die we haar gaven.
Ik sliep heerlijk. Alleen had nog niemand tot nu toe donkere gordijnen, waardoor ik steeds wakker word van het licht.
De volgende ochtend stonden we vroeg op om naar Riga te gaan. We namen de bus naar de hoofdweg. Voor inwoners van Talin is het OV gratis, de anderen kopen überhaupt geen kaartje. Ze controleren toch niet. Vanuit de bus zagen we een gevaarlijke manoeuvre: een auto wilde inhalen van links. Maar de bus reed rechts omdat er links een vrachtwagen reed. De auto kon net voor de bus glippen.
Bij dezelfde halte stapte een oud echtpaar uit, vervolgens begonnen ze bessen te plukken op dead vroege morgen.
We hebben ongeveer een half uur gestaan met ons bord in de zon. Toen stopte een auto met een oud koppel. Ze konden ons halverwege brengen. Ze spraken een beetje Engels.
We stelden voor om bij een tankstation langs de snelweg afgezet te worden. Maar ze stonden er op dat ze ons naar Pärnu zouden brengen, daar zou een goede plek zijn. Ze reden langs de zee en vroegen of we even naar de zee wilden. Maar we wilden dat niet, ons doel was Riga, we hadden geen behoefte aan oponthoudt. Het leek of ze daarvoor waren omgereden want uiteindelijk zette ze ons op een niet erg goede plek af.
Daar stonden we dan ook een tijdje.
Uiteindelijk nam een Rus met een zeer chique BMW ons mee. Met beige en zwart leer, veel ruimte.
Het was een eenbaansweg met een weg voor tegenliggers. Dus als er een vrachtwagen voor je zit moet je goed uitkijken voor je kunt inhalen. Hij deed dit constant en trok snel op en remde vlot. Wel een beetje riskant. Hij vertelde dat hij net was gepakt door de politie. Hij reed vijfenveertig kilometer te hard. Maar hij had met ze gepraat, want hij kon niet zonder rijbewijs. Dus hebben ze zijn rijbewijs niet afgenomen maar er een bekeuring van gemaakt. Ook hij vertelde dat je makkelijk kunt praten met de politie in Estland. Hij leek niet wat van de boete geleerd te hebben. Maar het voelde wel stoer als hij hard optrok. Zo'n auto zou handig zijn in Duitsland waar je in plaats van honderd, honderdtachtig kunt rijden. Met de muziek lekker hard.
In veel landen staat er op supermarkten en grote ketens twee getallen met een streepje ertussen: de openingstijden. Best handig.
Rond half vijf waren we bij ons slaapadresje. Het was een huis die de eigenaar open stelt voor veel mensen. Er zouden veel mensen slapen. Toen we onze tassen hadden achtergelaten liepen we naar de stad. Deze was moeilijk te vinden. We hebben erg omgelopen omdat het nergens aangegeven was, het was ook gewoon niet logisch. Bovendien zat in het centraal station geen informatiepunt. En toen ik besloot om aan mensen te vragen waar het centrum was kreeg ik geen respons. Mensen liepen door, zeiden dat ze geen Engels konden of keken me wat bang aan. Terwijl ik juist op jonge mensen mikte, waarvan je zou verwachten dat ze wel Engels spreken.
Toen besloot ik een wat alternatiever uitziend persoon aan te spreken die mij vervolgens in goed Engels uitlegde hoe we moesten lopen. Heel fijn. Bij het station waren enkel slecht uitziende mensen, armoedig, vies en met alcohol. Ik had geen grootse verwachtingen van Riga.
Toen we in het centrum aankwamen bleek Riga toch mooi te zijn. Mooie gebouwen, prima sfeer. Toch was het niet goedkoop, wat ik wel had gedacht. Wellicht door de komst van de euro. De prijzen liggen gelijk aan Nederland.
We probeerde op tijd te slapen, goed geslapen heb ik niet. De wekker ging om 4:40.
We namen de bus naar de snelweg. Ik zag de zon langzaam omhoog kruipen, hij scheen al krachtig. Er was al best wat leven op straat en in de bus. Wellicht vroege arbeiders.
Er is veel meer groen in Estland, zelfs in de stad. Bomen zijn voor de inwoners belangrijk, belangrijker dan religie.
Die avond hebben we nog lang gekletst met onze host. Hij had twee vrienden op bezoek, met wie hij gingen eten. Aardige mensen. Later aten onze stroopwafels en dronken we thee. Het werd laat maar het was gezellig en dat is ook belangrijk.
Het is opvallend dat best veel mensen het gek vinden dat ik met een vriend op vakantie ga. Alsof je met een jongen niet gewoon bevriend kunt zijn. En wat mijn vriend daarvan vind, wordt die niet jaloers? Maar hij heeft geen reden om jaloers te zijn. Als ik met een vriend op vakantie ga is dat hetzelfde als met een vriendin.
Onze host stond net als de dag ervoor rond zeven op en verdween. Blijkbaar ging hij naar zijn werk. Het is best gek als je host weg is en je weet niet waarheen of wanneer hij terug is.
We deden die ochtend rustig aan. Uiteindelijk gingen we naar de stad.
We liepen een beetje en pauzeerden in parken. Ruim op tijd vertrokken we naar de boot. De avond ervoor hadden we een boot geboekt bij onze host. Het was niet mogelijk om via het land naar Talin te gaan. Ook was liften op de boot niet mogelijk. We betaalden 19,- voor de boot. We konden ook kiezen voor de party boot van 15,-. Dat zouden we 's avonds vertrekken en een eigen cabine hebben. De volgende ochtend zou je dan uitstappen in Talin. Maar hoewel het grappig klonk zouden we toch niet gaan feesten en wellicht zou het vervelend zijn. Bovendien hebben we nu de avond nog in Talin. De boot die we namen was erg chill. Helaas trad er een duo op naast onze tafel. Hard en niet erg mooi. Uiteindelijk ben ik in een zitzak gaan liggen, waar ik lekker indommelde. De tocht was drie uur. Dat ontspannen en lezen is heel fijn.
Eenmaal in Talin liepen we door mooie straatjes, de restaurants zijn klein en goedkoper dan in Scandinavië.
We liepen door naar een restaurant die aangeraden was door onze aankomende host. Daar zou hij ook zijn voor het happy hour. Dat vond ik al een beetje vreemd klinken. Zou hij veel drinken? Zou hij met vrienden zijn? Het bleek een niet erg goed uitziende rokende Est te zijn. We wilden ergens gaan eten, maar niet daar. Het was al acht uur en we waren langs lekkere en betaalbare restaurants gelopen. Dit was echter fastfood zonder vega opties. Hij leek hier niet echt voor open te staan. Hij vond dat ik dan salade of soep moest nemen. Ik besloot later wel wat te eten, want er leek geen andere optie. Hoewel wij buiten wilden zitten vertelde hij dat hij een mooie tafel binnen had. Dus volgden we maar. Er stond een halve liter bier op tafel, af en toe ging hij naar buiten om te roken. Als zijn glas leeg was haalde hij een nieuwe. Hij was vreemd, hij zat niet met ons op één lijn. Eigenlijk wilden we meteen al weg, maar dat leek niet echt een optie. Het bleek een host zonder referenties te zijn, één moet de eerste zijn. Maar het kan ook een slecht teken zijn.
Hij had het steeds over dingen die we morgen en vanavond konden doen, met hem. Fietsen, naar het strand, bessen plukken, naar een café van een vriend, uitgaan, de weg op. Hij leek niet te luisteren naar onze afwijzing. Die avond wilden we naar zijn appartement, daar chillen en vroeg slapen. En de volgende ochtend met z'n tweeën op pad. Niks drong tot hem door met zijn mooie ideeën.
Hij had een vrouw en kinderen, wat je niet zou zeggen. Die waren met vakantie. Hij ging vaker voor langere periodes naar het buitenland om te werken. Hij vertelde over zijn grote appartement bij de zee. Het leken haast leugens. Ik was benieuwd wat er zou gebeuren, sceptisch, op mijn hoede, verontrust. Zou hij ons gaan begrijpen, wanneer gingen we ooit weg uit dat café, wanneer kon ik eindelijk eten, en slapen, en internetten, en van hem verlost zijn. Hij bedoelde het vast goed, maar we voelden ons niet op ons gemak. Hij had het ook over de mooie vrouwen van Estland en lelijke van Finland. Niet iets wat je als vrouw wil horen, al helemaal niet van een getrouwde man.
De tijd kroop voorbij. Wanneer hij ging roken, keken Bram en ik elkaar aan met een veel zeggende blik. Waar zijn we nou weer beland, wat moeten we hiermee.
Hij vroeg hoe laat we ongeveer opstonden, ik zei het vroegst wat ik kon bedenken om hem af te schrikken. Leek niet echt te helpen. We moesten maar op de computer gaan als hij nog sliep.
Toen hij zijn bier op had leek het mij een goed moment om te gaan. Maar hij bleek nog twee halve liters besteld te hebben in de happy hour, die hij dus nog wilde nuttigen. Bram hielp door een halve liter te drinken. De man had verwacht dat er meer vrienden zouden komen, die kwamen gelukkig niet.
Toen we eindelijk weg konden, gingen we naar een supermarkt waar ik eten kocht en de man drie liter bier. Hij zei, op een gegeven moment dat we moesten zitten. Ik kwam erachter dat het de bushalte was. Er kwam een vriend van hem, waarmee hij de bus instapte en vertelde dat we moesten volgen. Wat zou er gebeuren? Zou die man mee gaan? Bram vroeg bij welke halte we eruit moesten maar hij reageerde niet. Hij was druk in gesprek met zijn vriend die hij belangrijker bleek te vinden. Waar hadden ze het over?
"Er kwam alleen maar poep uit zijn mond eigenlijk" aldus Bram.
Eenmaal daar bleek hij in een flat te wonen. In een drie-kamer-appartement met een keuken vol met rommel ofwel speelgoed. De invloed van kinderen was duidelijk zichtbaar. Het zag er armoedig en viezig uit. Bram had voorgesteld om een film te kijken, dit vond ik een uitstekend idee. Het leek mij een goede gelegenheid om te gaan slapen. Met name toen ik de actiebeelden met vieze details zag.
Echt rustig ging ik niet slapen. Hopelijk zou hij ons morgen met rust laten. Gelukkig hadden we niet vooraf gevraagd of we twee nachten welkom waren.
Toen ik wakker werd wilde ik zo snel mogelijk weg. Gelukkig had Bram hem gister duidelijk verteld dat we met z'n twee de stad in zouden gaan vertelde hij. Toen we bijna klaar waren om te gaan kwam de host binnen. Hij was ook wakker. Hij vroeg of we koffie wilde en probeerde nog een keer een plan voor deze dag voor te stellen. Maar we zeiden dat we gingen. Ik denk dat hij wat eenzaam was en ons aardig vond. Helaas was het niet geheel wederzijds.
In de stad gingen we op zoek naar een plek om onze tassen achter te laten. Want de hele dag met de backpacks rondlopen was niet een heel goed idee. Eerst vroegen we het bij een hostel, maar zij vroegen twee euro per tas. We gingen verder kijken. In een café kon het wel, al leek het of het meisje het niet erg leuk vond. Maar toch stond ze het toe. Ze was niet de vrolijkste. Maar zo kijken ze hier allemaal.
We liepen rond, zaten in parken en volgden de gratis tour. Dat was erg leuk, door een tour zie je meer en krijg je ook meer achtergrond. Ze vertelde verrijkende dingen. Zo is Estland vaak veroverd, hebben ze zes munteenheden gehad, dat de vlag van een studentenvereniging is overgenomen en dat de taal niet te leren is.
Verder gaven we mijn voeten af en toe rust. Talin is een leuk gezellig stadje.
In de avond aten we in een Afrikaans restaurant. Lekker en prima prijzen. Ik at een vis-kokos soep met groeten, met reggea op de achtergrond. En ondertussen het bedenken van de landen bij de Afrikaanse vlaggen.
Daarna gingen we naar onze nieuwe host, een aardige meid. We kletsen wat, ze ging op tijd slapen. Dat was wel rustig, dat gaf ons de mogelijkheid om ook op tijd te gaan slapen. Ik sliep op een bedbank. Ze rookte helaas wel in de woonkamer waar wij sliepen. Gelukkig wel alleen onder de afzuigkap. Ze was erg blij met de stroopwafels die we haar gaven.
Ik sliep heerlijk. Alleen had nog niemand tot nu toe donkere gordijnen, waardoor ik steeds wakker word van het licht.
De volgende ochtend stonden we vroeg op om naar Riga te gaan. We namen de bus naar de hoofdweg. Voor inwoners van Talin is het OV gratis, de anderen kopen überhaupt geen kaartje. Ze controleren toch niet. Vanuit de bus zagen we een gevaarlijke manoeuvre: een auto wilde inhalen van links. Maar de bus reed rechts omdat er links een vrachtwagen reed. De auto kon net voor de bus glippen.
Bij dezelfde halte stapte een oud echtpaar uit, vervolgens begonnen ze bessen te plukken op dead vroege morgen.
We hebben ongeveer een half uur gestaan met ons bord in de zon. Toen stopte een auto met een oud koppel. Ze konden ons halverwege brengen. Ze spraken een beetje Engels.
We stelden voor om bij een tankstation langs de snelweg afgezet te worden. Maar ze stonden er op dat ze ons naar Pärnu zouden brengen, daar zou een goede plek zijn. Ze reden langs de zee en vroegen of we even naar de zee wilden. Maar we wilden dat niet, ons doel was Riga, we hadden geen behoefte aan oponthoudt. Het leek of ze daarvoor waren omgereden want uiteindelijk zette ze ons op een niet erg goede plek af.
Daar stonden we dan ook een tijdje.
Uiteindelijk nam een Rus met een zeer chique BMW ons mee. Met beige en zwart leer, veel ruimte.
Het was een eenbaansweg met een weg voor tegenliggers. Dus als er een vrachtwagen voor je zit moet je goed uitkijken voor je kunt inhalen. Hij deed dit constant en trok snel op en remde vlot. Wel een beetje riskant. Hij vertelde dat hij net was gepakt door de politie. Hij reed vijfenveertig kilometer te hard. Maar hij had met ze gepraat, want hij kon niet zonder rijbewijs. Dus hebben ze zijn rijbewijs niet afgenomen maar er een bekeuring van gemaakt. Ook hij vertelde dat je makkelijk kunt praten met de politie in Estland. Hij leek niet wat van de boete geleerd te hebben. Maar het voelde wel stoer als hij hard optrok. Zo'n auto zou handig zijn in Duitsland waar je in plaats van honderd, honderdtachtig kunt rijden. Met de muziek lekker hard.
In veel landen staat er op supermarkten en grote ketens twee getallen met een streepje ertussen: de openingstijden. Best handig.
Rond half vijf waren we bij ons slaapadresje. Het was een huis die de eigenaar open stelt voor veel mensen. Er zouden veel mensen slapen. Toen we onze tassen hadden achtergelaten liepen we naar de stad. Deze was moeilijk te vinden. We hebben erg omgelopen omdat het nergens aangegeven was, het was ook gewoon niet logisch. Bovendien zat in het centraal station geen informatiepunt. En toen ik besloot om aan mensen te vragen waar het centrum was kreeg ik geen respons. Mensen liepen door, zeiden dat ze geen Engels konden of keken me wat bang aan. Terwijl ik juist op jonge mensen mikte, waarvan je zou verwachten dat ze wel Engels spreken.
Toen besloot ik een wat alternatiever uitziend persoon aan te spreken die mij vervolgens in goed Engels uitlegde hoe we moesten lopen. Heel fijn. Bij het station waren enkel slecht uitziende mensen, armoedig, vies en met alcohol. Ik had geen grootse verwachtingen van Riga.
Toen we in het centrum aankwamen bleek Riga toch mooi te zijn. Mooie gebouwen, prima sfeer. Toch was het niet goedkoop, wat ik wel had gedacht. Wellicht door de komst van de euro. De prijzen liggen gelijk aan Nederland.
We probeerde op tijd te slapen, goed geslapen heb ik niet. De wekker ging om 4:40.
We namen de bus naar de snelweg. Ik zag de zon langzaam omhoog kruipen, hij scheen al krachtig. Er was al best wat leven op straat en in de bus. Wellicht vroege arbeiders.
Er is veel meer groen in Estland, zelfs in de stad. Bomen zijn voor de inwoners belangrijk, belangrijker dan religie.
Reacties
Een reactie posten