Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

De universiteit. Overal staan fietsen, hoe kan het dat de bus nog vol zit?

Wachten op de trein, kan heel mooi zijn.

Vertrouwen. Het lijkt een groot wordt, maar eigenlijk speelt het constant een rol in je leven. Algemeen vertrouwen in je medemens kom je dagelijks tegen. Je verwacht dat mensen zo fatsoenlijk zijn om elkaar beleeft te behandelen. Dat je niet opeens uitgescholden, mishandeld of beroofd wordt. Je bent je hier wellicht niet bewust van, maar je komt elke dag met anderen in aanraking, waarin een bepaald vertrouwen een rol speelt. Regelmatig laat ik mijn tas op mijn stoel en mijn laptop op een tafeltje in de trein staan als ik naar het toilet ga. Dit zelfde geldt voor wanneer ik op de universiteit aan het studeren ben. Dan laat ik zelfs mijn mobiel op mijn tafel liggen. Ik verwacht dat er voldoende sociale controle is, wat mensen weerhoud van het stelen van andermans spullen. Ik wil mensen kunnen vertrouwen, het vertrouwen in anderen wil ik niet laten verpesten door verhalen van gestolen spullen. Mijn fiets zet ik wel altijd op dubbel slot, omdat ik weet dat er velen gekken rondlopen die ...

 Overdag studeren terwijl de zon schijnt    Studeren tot het donker wordt en buiten met binnen samenvalt. 

Mijn hart ging te keer toen ik gister in de stoel bij de kaakchirurg zat. Een ding was zeker, het zou niet voelen als veertjes. Ik had diverse verhalen van vrienden gehoord, de een neutraal de ander gruwelijk. Nu was het mijn beurt. Mijn verstandskies zou binnen een half uur weg zijn. Mijn vingers tintelden. Hoewel ik mijzelf vertelde dat ik moest kalmeren, was ik onrustig. De assistente vroeg me allerlei dingen over mijn studie en mijn huis, om mij te laten ontspannen. Er werd van alles gedaan om de tand uit mijn mond te krijgen. Er werd geslepen, geprikt, getrokken, gebroken en uiteindelijk gehecht. Ruim een half uur later stond ik buiten, een man lachte vriendelijk naar me, maar ik lachte terug als een boer met kiespijn. Ik heb die dag op bed doorgebracht met een boek. Ik heb het overleeft, maar fijn is anders.

Mensen complimenteren elkaar wel eens met dat ze mooie ogen hebben. Als dat mij overkomt, dan merk ik dat ik daardoor een beetje verwart raak. Ik kijk nooit zo oplettend naar ogen. Ik zie ogen als een plek waar de persoonlijkheid achter schuilt. Niet als een ding op zich om naar te kijken.

Zo ziet de zondag eruit. 

Wat is nou eigenlijk mooi? Dat vraag ik mij vaak af. Ik ben mij ervan bewust dat er een algemene beoordeling is over wat mooi is. Aan welke punten iets of iemand moet voldoen om mooi te zijn. Dit is deels cultureel en deels internationaal bepaald denk ik. Door je eigen omgeving krijg je bepaalde normen en waarden mee, en door internationale bedrijven die je opleggen wat er door hen mooi gevonden wordt. Waarom vind ik bruine ogen met bruin haar mooi? Omdat iedereen dat vindt. Waarom worden vrouwen met blonde haren en blauwe ogen mooi gevonden? Omdat zij vaak in bladen staan, en een beeld van een mooie vrouw schetsen. Zo heb ik lang gedacht, dat vrouwen slank moesten zijn om mooi te zijn. Slanke vrouwen zijn de enige vrouwen die je ziet in de media. Als presentatrice, in reclames, in tijdschriften, overal. Nu ben ik zelf meer curvy, en kwam in dubio met wat ik mooi vind. Want ik ben nou eenmaal zo, dus ik zou het moeten accepteren. Maar toen hoorde ik uit betrouwbare bron, dat curvy vrou...

Dit was een mistige zondag

Dag en dauw. Goedemorgen.

Zomerfoto's van de wegwerpcamera van een vriendin, ik vind foto's leuk, vooral als je van te voren niet weet hoe ze gaan worden en dan leuke herinneringen hebt. Foto's die herinneringen vastleggen en zorgen dat ze niet vergeten worden. Hier wachtte ik op de film van het filmfestival. 

De keer dat ik in mijn vinger sneed.

Vandaag reed ik met een vriend naar de Oostvaardersplassen. Normaal gingen we liften, vandaag voor het eerst met de auto. Voor het eerst naar Flevoland. Daar kwamen we er al snel achter dat zelf rijden niet sneller hoeft te zijn. De weg die we moesten hebben was afgesloten. En Flevoland heeft een tekort aan alternatieve wegen. Zodoende reden we ruim een half uur om. Om uiteindelijk de weg vanaf de andere kant in te rijden. Na een lange rit kwamen we eindelijk bij de plassen. We verwachtte iets moois, maar wisten er eigenlijk weinig van. Al snel bleek het weinig voor te stellen. We waren het erover eens dat er mooiere plekken dichterbij waren. Maar we liepen en de zon scheen. We zagen wilden paarden, omringt door velen mensen met grote camera's. We liepen naar uitkijktorens, die vol zaten met mensen met camera's en verrekijkers. Wij waren zelf niet geïnteresseerd in vogels, dus liepen we door. Bij een rustig watertje hebben we gezeten. Het bleek een klein gebied te zijn, dus we...

Zulke dingen doe ik als ik een film ga kijken.

Wat zijn vrienden? Op Facebook heb ik er achthonderd Met twintig spreek ik regelmatig af Aan een paar vertel ik alles Sommigen ken ik al lang Sommigen ken ik pas sinds kort Mijn oma zei eens dat je vrienden op een hand te tellen zijn, de rest zijn kennissen Toch weet ik niet of ik het daarmee eens ben Want als je iemand aardig vindt En daarmee afspreekt Noem ik diegene gerust een vriend Als het contact stopt, is het geen vriend meer Vrienden die ik regelmatig zie, voelen het meest vriend Er zijn gradaties vriendschappen verschillende soorten Het is vreemd hoe vriendschap ontstaat Hoe het begint en waar het vandaan komt Waarom je met sommigen niet bevriend bent en dat het soms opeens over is Vroeger had ik altijd een hartsvriendin Iemand die ik elke dag zag en met wie ik speelde Nu is dat anders Nu heb je diverse vrienden, meestal kook ik met ze of ondernemen we iets Alles blijft veranderen later zal ik vrienden hebben met kinderen die je af en toe ziet als d...

Ik heb een agenda op mijn mobiel en geen papieren. Dit omdat ik altijd mijn mobiel bij mij heb en geen zin heb om met een boekwerk te sjouwen. Bovendien is het mobiel erg overzichtelijk, je kunt alles makkelijk bijwerken, zoeken en je krijgt meldingen van je afspraken. Hoewel ik in een studentenflat woon in een studentenwijk, is er weinig overlast. Ik slaap dan ook vaak best goed. Er zijn echter weken waarop de buren de smaak van het feesten te pakken hebben en graag aan iedereen laten horen welke muziek ze draaien. Ook vinden ze het dan fijn om buiten met elkaar op een hard niveau een conversatie te beginnen. Dit kan vervelend zijn als dit om 3:00 gebeurt en uit je slaap trekt. Ja, ik woon in een studentenwijk, maar een beetje rekening met elkaar houden mag van mij wel. Sommige huizen draaien ook overdag harde muziek, wat eigenlijk ook niet erg prettig is als je wilt lezen. Veel artikelen lees ik op de computer, dit scheelt printen en is dus beter voor het milieu. Bovendien kun je...

Vanaf dat moment denk ik terug aan afgelopen week, langzaam zie ik beelden langskomen. Ik kom net terug van het filmhuis. Daar zag ik meerdere korte films achter elkaar door het filmfestival. Indrukwekkende films, films waarover je blijft denken. Fragmenten die ik voor mij zie. Ik wil al de films overdenken, overpeinzen, nabeschouwen. Toch laten ze me niet heel vrolijk achter, hoewel ze pogen positief te eindigen, zit er toch een eenzaamheid in de films. Dat komt overeen met wat ik voel bij het vak dat ik volg. Het gaat over oorlog, conflicten en trauma's. Het maakt mij in de war, het klutst mijn hoofd. Hoe vanzelfsprekend zijn dingen. Ik wil niet denken over nare dingen, ik wil leven in een roes. Ik wil het op afstand houden, zo ver mogelijk. Ik leef mee en denk er over na. Ik vind het afschuwelijk en snap de wereld niet. Ik ben me bewust van de kleine dingen waar wij ons druk om maken, waarover wij verdriet hebben. Zijn er gradaties van verdriet en pijn, kun je het met elkaar ver...

Ik zit op de fiets, ik fiets, het gaat automatisch. Mijn gedachten zijn niet bij het fietsen. Zachtjes voel ik druppels op mijn neus, het miezert. Het is al donker, maar niet laat. De straatlantaarns geven alles een zachte gele gloed. Ik kijk om mij heen en steek het kruispunt over. Even later draai ik de sleutel om en sta ik in mijn kamer. Ik doe de kerstlampjes aan die mijn kamer verlichten met hun warme gele gloed. Meteen open ik het raam en sluit de gordijnen. Ik ben thuis. Mijn trui en jas doe ik uit, ik heb het warm, zoals altijd na het fietsen. Ik loop naar de WC, zoals meestal als ik thuiskom. Daar zie een spin, een grote dikke. Stil staat hij naast de voordeur. Oh ja, het is weer koud en de spinnen kruipen huizen binnen. Fijn idee zo 's avonds. Maar, ik wil me ook niet laten beïnvloeden door ons aangeleerde idee dat spinnen eng zijn. Toch sluit ik meteen mijn kamerdeur, die ik normaal open laat. In mijn kamer. Ik schuif de foto's van mijn computer af en ga zitten. Mijn...