Vertrouwen stelen

Vertrouwen. Het lijkt een groot wordt, maar eigenlijk speelt het constant een rol in je leven. Algemeen vertrouwen in je medemens kom je dagelijks tegen. Je verwacht dat mensen zo fatsoenlijk zijn om elkaar beleeft te behandelen. Dat je niet opeens uitgescholden, mishandeld of beroofd wordt.
Je bent je hier wellicht niet bewust van, maar je komt elke dag met anderen in aanraking, waarin een bepaald vertrouwen een rol speelt.
Regelmatig laat ik mijn tas op mijn stoel en mijn laptop op een tafeltje in de trein staan als ik naar het toilet ga. Dit zelfde geldt voor wanneer ik op de universiteit aan het studeren ben. Dan laat ik zelfs mijn mobiel op mijn tafel liggen. Ik verwacht dat er voldoende sociale controle is, wat mensen weerhoud van het stelen van andermans spullen. Ik wil mensen kunnen vertrouwen, het vertrouwen in anderen wil ik niet laten verpesten door verhalen van gestolen spullen.
Mijn fiets zet ik wel altijd op dubbel slot, omdat ik weet dat er velen gekken rondlopen die op fietsen azen. Mijn mobiele telefoon is ook meerdere malen uit mijn jaszak gesloten.
Maar dat soort dingen gebeuren niet vaak in half-drukken vertrouwde situaties met sociale controle. Natuurlijk is het mogelijk om daar te stelen en niemand zal het door hebben. Maar waarom zou een student van een student stelen?
Ik denk dat spullen vooral in anonieme contexten plaatsvinden, waar het of heel druk is of juist helemaal niemand.
Stelen vind ik sowieso iets raars. Ik kan me niet verplaatsen in iemand, die graag iets wil, en dat daarom van een ander afneemt. Diegene verliest dan iets waardevols, terwijl het voor de dief maar een tweedehands ding is.