Verhuizen - verder huizen

Recentelijk ben ik verhuisd. Ver-huizen: ver-plaatsing tussen-huizen, even heb je er twee, en dan wisselen ze om. Jouw spullen komen in de nieuwe ruimte, ver wordt dichtbij. Mijn verhuizingen tekenen de fases van mijn studententijd, hoe ik als eerstejaars eindelijk een kamer van 9 m² vond bij een hospita, vervolgens op 12 m² en na een half jaar in Wenen gewoond te hebben een kamer in een studentenhuis bemachtigde. Nu, tegen het einde van mijn vierde jaar, woon ik samen in een appartement. De groei in kamers naarmate je ouder wordt. Het is een proces dat je moet doorgaan. Elke stap is eng, je weet niet of de nieuwe plek beter is dan die je had. Maar als je nooit stappen had gezet, woonde je nog steeds bij je ouders. Zo besloot ik ook deze te wagen, op mezelf wonen. Geen huisgenoten over wie je kunt zeuren en met wie je kunt kletsen. Geen troep die niet je eigen schuld is. Dus nu was ik braaf elke dag af en maak ik alle randjes en hoekjes schoon, eigenlijk is dat best fijn. Ik heb nu verantwoordelijkheid, ik word oud. Voor ik het weet heb ik een koophuis aan zee en denk ik terug aan mijn studententijd.