New Orleans 1: Celebration

New Orleans, dat is toch die stad van Katrina? Dat klopt, maar er is meer dan dat. In Nederland is New Orleans eigenlijk niet zo bekend, maar hier in Amerika is het echt ‘the place to be’. Het staat bekend als het Europa van Amerika. The big easy, de stad waar alles kan, de bruisende stad vol muziek en eten. En dat is waar. Het is een trekpleister voor toeristen die een leuke tijd willen hebben, een populaire bestemming voor bachelor party’s. Mensen verkleden zich en drinken veel. De French Quarter (het toeristische centrum) zit er vol mee.

Daarnaast zijn hier elke week festivals en vieringen, ze vieren hier alles en dat doen ze groots. Mardi Gras is het grote feest, het twee weken durende carnaval. Het is ondenkbaar wat voor een gekkenhuis het hier dan is. Ik heb gelezen dat zo’n 1.2 miljoen mensen Mardi Gras vieren in New Orleans, dit is 3,5 keer meer dan de bevolking. In de bomen hangen plastic kettingen, huizen zijn versierd in de kleuren paars-geel-groen en de winkels verkopen ook niks anders meer. De lekkere maar zoete Kingcake is overal verkrijgbaar. Je kunt niet veel anders doen dan mee feesten, want weinig mensen werken en het openbaar vervoer ligt plat. Twaalf dagen lang zijn er parades waarin ze plastic kettingen en andere plastic spullen gooien. Het is de tijd van overvloed, voor de vastentijd begint.

Heb je wel eens St. Patrick’s day gevierd? Overweeg je om naar Ierland te gaan? Niet doen! Kom naar  New Orleans. St. Patrick’s day krijgt hier een geheel nieuwe betekenis, het wordt gevierd op z’n New Orleans. Een week na Mardi Gras maakten mensen zich alweer klaar voor dit feest. Nu vraag ik mij af, zijn er mensen die vasten?

Ook voor St. Patrick’s Day vinden de New Orleanians het leuk om hun huis in de betreffende kleuren te versieren (dit keer Groen-wit-oranje) en zichzelf uit te dossen. En net als Mardi Gras is deze viering niet maar één dag. Nee, ze beginnen hier op vrijdag en gaan door tot en met dinsdag. Er wordt veel gedronken en gegeten. Ik had het geluk dat ik die week een man tegen was gekomen die ons uitnodigde om St. Paddy met hem mee te vieren. Op vrijdag gingen we naar een Ierse pub, waar doedelzak gespeeld werd (dat het Schots is maakt hier blijkbaar niet uit) en dansten meisjes Ierse dansen. Het was een grappige aangelegenheid en iedereen was al in het groen gekleed. We deelden met z’n vieren een grote gefrituurde garnalen po’boy, een typisch New Orleans’ sandwich. Zaterdag was het de grote dag, we begonnen met BBQ’en en bier drinken. Toen begonnen de parades, de straat was inmiddels vol met groen geklede mensen en hun voorraad bier en eten. Voorop de parades liepen mannen met plastic bloemen, die deelden ze uit aan meisjes. Je moet dan oogcontact maken, wanneer de man naar de toe komt zegt hij ‘Happy St. Patrick’s Day’, geeft je een kus op je wang en een bloem. Op die manier verzamel je veel bloemen. Deze mannen werden gevolgd door praalwagens, ze gooien plastic kettingen net als bij Mardi Gras, maar ook witte kool, wortels en aardappelen. Dit is al lang een traditie, mensen nemen dit mee naar huis en koken hier een grote maaltijd van. Na de parades ging het feest door met drinken. Het was een mooie zonnige dag en een goede sfeer. Het deed mij denken aan Koningsdag, niet oranje maar groen, geen vrijmarkt maar parades. Dinsdag, de officiële St. Paddy’s Day, werd er gedronken in Irish pubs, maar het was niks vergeleken bij zaterdag.  

Ik zal niet meer uitweiden over de feesten en festivals, maar ze vieren hier ook het Vietnamese nieuwjaar in ‘Vietnam town’, St. Joseph’s day, Pasen en menig voedsel festivals zoals het Oester festival, aardbeien, varken, po’boy, crawfish etc. Conclusie: er is altijd een reden voor een feestje.