Das Haus am See

Ja, ik ben ik Amerika en ik spreek Duits. Hoe kan dat? Ik heb drie Duitse vriendinnen en zij wonen aan het meer. Voor hun is het gewoon de campus, ver van de stad. Voor mij was het een vakantieparadijs. Een studentendorp met een zwembad in het midden. Overal kom je je vrienden tegen, overdag zwem je en ’s avonds ga je barbecueën. We hebben veel gezwommen, want dat wilde ik graag. Zij doen het nauwelijks, wellicht omdat het zwembad er gewoon is en ze het haast vergeten. Hetzelfde geldt voor het mooie meer. We hebben er twee keer ontbeten en zijn er geweest tijdens zonsondergang. Je kunt er niet zwemmen, door de krokodillen en andere onderwaterdieren. Maar om aan het meer te zitten is erg mooi. Pelikanen die laag over het water vliegen, meerkoeten die drie aan drie voorbij peddelen, vissen die plots uit het water omhoog springen. Zij ontbijten echter nooit aan het meer, ik zou het elke morgen doen na ik een paar baantjes heb getrokken. Wellicht doen zij dat nu ook vaker, nu ze weten hoe fijn dat is.