Ont-spanning

Liften blijft spannend maar niet een vervelende spanning. Is het adrenaline? Dan is het misschien wel de enige adrenaline waar ik voor kies. De weg ligt voor je open, waar wil je heen? Opvallend is dat bestuurders vaak de andere kant op gaan dan waar je heen wilt. Betekent dat dat je een ander pad moet kiezen, je route wijzigen of toch volhouden? Het geeft energie en is vermoeiend.
We hadden niks gepland, we hadden alleen een idee waar we heen wilden. Een tent, een kaart en een paar campingadressen.
De mooie berglandschappen dreven voorbij, een vakantiegevoel. Een ontspanning van de steden en wegenborden waarop onze concentratie lag.
Oostenrijk is zo mooi! De bergen en valleien. We hadden naar Wenen, Boedapest en het Gardameer kunnen gaan. We hadden de makkelijke weg kunnen kiezen en het aanbod van mensen aan kunnen nemen. Maar kozen toch voor nieuwe plekken. We hebben geen spijt gekregen, het was een mooie reis. Een reis die je leert dat je ergens wel komt en dat het niet snel hoeft. Reizen om het reizen, zonder haast. Bovendien geeft liften een vertrouwen in de mensheid. Een diversiteit aan mensen, die allen hun eigen gewoonten hebben. Een auto die hun tekent, geen auto dat ons tekent. De gulheid van mensen, maar ook de angst die mensen soms hebben. Niet echte angst maar wel genoeg om ons niet mee te nemen. En wij vol vertrouwen met ons bordje. Tot we weer in de tent liggen. Omringd door eekhoorntjes en vogels. Slapend met de geluiden van de nacht, om wakker te worden op een nieuwe bestemming in de mooie natuur. Want steden hebben we genoeg gezien, ze lijken op elkaar. De natuur die geeft ontspanning, verbazing en activiteit. Het was een heerlijke vakantie.

En de diversiteit aan mensen en gesprekken, dat blijft bijzonder.