Maandag
Dag 4. 25-02-2013
Mijn lichaam doet pijn van de vele tochten. Mijn voeten van het lopen, mijn rug van het dragen. Mijn hoofd is moe, ondanks de uren slaap. Ik heb Anna dit keer wel gehoord, de deuren en haar vele gebel. Ik droom hier ontzettend veel, veel over mensen die ik mis. Meestal ben ik dan op mijn huidige leeftijd, soms ook jonger d.w.z. met vrienden van vroeger. Dromen kunnen je bewust maken van het missen, het verlangen en dit versterken.
Vanochtend heb ik mijn boek uitgelezen genaamd ‘De geschiedenis van de Liefde’ en boek over de zoektocht over het boek genaamd ‘De geschiedenis van de Liefde’. Een boek vol zoektochten; wie is de schrijver, over wie gaat het boek? Zoektochten van verschillende personen, van welke verhalen door elkaar heen zijn geweven en die pas aan het einde duidelijk worden. Van alle personen draad het uiteindelijk om het boek, allen om een andere rede, allen met een andere betekenis.
Ik vond het een wat vaag boek, veel romantiek, humor of spanning zat er niet echt in. Erg realistisch vond ik het ook niet. Ik had er veel van verwacht, door de vele lovende woorden die recensies erover uitspraken. Een boek dat vaag begint, en zodra je alle lijnen door hebt eindigt het met een einde die niet veel zeggend is. En je er ‘niks mee op bent geschoten’.
Vandaag verkies ik een rustige dag. Ik heb zin in een goed boek. Waarvan het boek hier echter ontbreekt. Zo zonder internet, films en muziek is het toch moeilijk je tijd in te vullen. De muziek die ik luister is van mijn Ipod, waarvan ik de muziek al heel lang niet ‘ververst’ heb. De muziek die ik luister zit dus ook vol herinneringen. Iedereen zegt altijd dat de eerste weken in het buitenland lastig zijn. Ik wilde dit voorkomen door het als vakantie te ervaren, maar dat lukt niet echt. Mede door de sneeuw. Ik ben moe en mis vrienden en eigenlijk ook mijn thuis, mijn fijne plekje de omgeving waar ik alles ken.
Oke, genoeg gelamenteer. Vandaag ben ik erg moe geweest en heb besloten om mijn energie niet langer weg te laten sijpelen. Ik accepteer dat ik hier ben. Ik stop met denken over dingen die beter hadden gekund. Ga heb enkel nog oog voor de positieve dingen. Deze kamer wordt mijn nieuwe thuis, deze stad mijn nieuwe plek, ik zal mijn weg hier vinden en mensen ontmoeten. De sneeuw verdwijnt wel, maar daar ga ik niet op wachten. Ik ga de stad verkennen.
Vandaag heb ik gegeten, gedoucht, gezeten, gelegen, boodschappen gedaan, getypt, teken dingetjes gemaakt en zo gewacht tot het avond was. Rond half zeven was het dan eindelijk tijd om wat te gaan doen; naar een klassiek concert; viool en piano senaat van Beethoven.
Het was een half uur lopen, ik kocht kaartjes en wachtte tussen alle oude chique mensen. Ik had een zit plek op het podium, dat klinkt wat gek maar daar waren meer zitplekken. De zaal was prachtig en ook de muziek was mooi. Het was alleen net of je thuis de radio aan had, het was mooi geweest als de muziek harder was en het geluid zich om je heen zou vullen.
Rond tien uur liep mijn tocht weer naar huis.
Vanochtend heb ik mijn boek uitgelezen genaamd ‘De geschiedenis van de Liefde’ en boek over de zoektocht over het boek genaamd ‘De geschiedenis van de Liefde’. Een boek vol zoektochten; wie is de schrijver, over wie gaat het boek? Zoektochten van verschillende personen, van welke verhalen door elkaar heen zijn geweven en die pas aan het einde duidelijk worden. Van alle personen draad het uiteindelijk om het boek, allen om een andere rede, allen met een andere betekenis.
Ik vond het een wat vaag boek, veel romantiek, humor of spanning zat er niet echt in. Erg realistisch vond ik het ook niet. Ik had er veel van verwacht, door de vele lovende woorden die recensies erover uitspraken. Een boek dat vaag begint, en zodra je alle lijnen door hebt eindigt het met een einde die niet veel zeggend is. En je er ‘niks mee op bent geschoten’.
Vandaag verkies ik een rustige dag. Ik heb zin in een goed boek. Waarvan het boek hier echter ontbreekt. Zo zonder internet, films en muziek is het toch moeilijk je tijd in te vullen. De muziek die ik luister is van mijn Ipod, waarvan ik de muziek al heel lang niet ‘ververst’ heb. De muziek die ik luister zit dus ook vol herinneringen. Iedereen zegt altijd dat de eerste weken in het buitenland lastig zijn. Ik wilde dit voorkomen door het als vakantie te ervaren, maar dat lukt niet echt. Mede door de sneeuw. Ik ben moe en mis vrienden en eigenlijk ook mijn thuis, mijn fijne plekje de omgeving waar ik alles ken.
Oke, genoeg gelamenteer. Vandaag ben ik erg moe geweest en heb besloten om mijn energie niet langer weg te laten sijpelen. Ik accepteer dat ik hier ben. Ik stop met denken over dingen die beter hadden gekund. Ga heb enkel nog oog voor de positieve dingen. Deze kamer wordt mijn nieuwe thuis, deze stad mijn nieuwe plek, ik zal mijn weg hier vinden en mensen ontmoeten. De sneeuw verdwijnt wel, maar daar ga ik niet op wachten. Ik ga de stad verkennen.
Vandaag heb ik gegeten, gedoucht, gezeten, gelegen, boodschappen gedaan, getypt, teken dingetjes gemaakt en zo gewacht tot het avond was. Rond half zeven was het dan eindelijk tijd om wat te gaan doen; naar een klassiek concert; viool en piano senaat van Beethoven.
Het was een half uur lopen, ik kocht kaartjes en wachtte tussen alle oude chique mensen. Ik had een zit plek op het podium, dat klinkt wat gek maar daar waren meer zitplekken. De zaal was prachtig en ook de muziek was mooi. Het was alleen net of je thuis de radio aan had, het was mooi geweest als de muziek harder was en het geluid zich om je heen zou vullen.
Rond tien uur liep mijn tocht weer naar huis.
Reacties
Een reactie posten