Southern hospitality

Het is dubbel wat je over Amerikanen hoort. Enerzijds zijn ze erg gastvrij, anderzijds zijn ze oppervlakkig.

Ik zal met de positieve eindigen, dus begin ik het met welbekende stereotype.

Amerikanen zijn vaak aardig, ze verontschuldigen zich constant en als je ze leert kennen zeggen ze ‘it is so nice to meet you’, ze zijn erg lovend. Ze geven complimenten en zijn enthousiast. Dat is leuk. Maar op een geven moment vraag je je af wat gemeend is en wat niet. Of hun wit gebleekte tanden die ze bloot lachen, is het een echte lach, of hebben ze hun lachspieren veel getraind? Het nadeel is vooral dat het moeilijk is om met Amerikanen bevriend te worden. Ze zijn aardig, nodigen je uit, ondernemen dingen met je, maar er blijft een afstand. Dit heb ik van veel Europeanen gehoord, ze zijn gastvrij maar vrienden worden is lastig.

Amerikanen, in het zuiden, zijn gul en gastvrij. Daar kan je niet over klagen. Ze zijn ze warm en open en kletsen graag met je. Ze betalen voor je in een café en koken graag voor je als je op bezoek komt. Southern hospitality noemen ze dat. Net als in Limburg eigenlijk.

Je moet de goede Amerikanen tegenkomen en de hoop opgeven als je oppervlakkige Amerikanen tegenkomt. Waardeer hun enthousiasme en probeer het positieve van alles in te zien. Ik ken best leuke Amerikanen hier.