Americans and their dogs

Meer hoef ik waarschijnlijk niet te zeggen voor velen. Dit zal veel beelden en associaties oproepen. Als je niet in Amerika geweest bent, weet je het waarschijnlijk van de televisie of films. Voor degenen die het nog niet weten:

Ik loop over straat, mensen met honden lopen voorbij. Vaak lopen de honden zelf niet. Ze worden voortgeduwd in een buggy, gedragen in zo’n baby draag-ding op je buik, of voortgetrokken in een kar. Deze honden zien er dan ook meer uit als een baby, met een strik op hun hoofd of een T-shirt aan. En zo worden ze ook behandeld, ik zou eigenlijk eens met zo iemand mee moeten lopen en tellen hoeveel mensen de hond aanspreken, naar de naam vragen, ze kusjes geven en dan complimenten geven aan het baasje. Want dat gebeurt echt constant, steeds als ik een hond zie is er iemand die overdreven op de hond reageert.

Je zou bijna denken dat ze de heilige koe van Amerika zijn, maar dan nog overdrevener. Echt, je kunt niet tegen een willekeurige Amerikaan zeggen dat je dit gek vindt, want iedereen hier lijkt het normaal te vinden. Hoe komt het dat Amerikanen zo ontzettend verzot zijn op honden, alsof het baby’s zijn. Op deze categorie reageren ze overigens ook vaak overdreven, kinderen worden dan ook een beetje arrogant en vol van hun eigen schattigheid.

Wil je mensen leren kennen, oppervlakkig, gewoon aandacht krijgen en korte praatjes maken? Neem een hond, geef hem een leuk T-shirt en loop ermee rond. En je past zo in Amerika, je hoeft er weinig voor te doen. Daar blijft het niet bij, maar ik zal niet uitweiden over tattoos, foto's en schilderijen van honden.

Opvallend is trouwens dat ik mensen zelden hun hond uit zie laten, ik zie mensen alleen met hun hond op festivals, waar veel mensen en andere honden zijn. Honden zijn dus niet enkel voor persoonlijke liefde maar het is ook een sociaal middel. Je zult nooit alleen zijn, naast je hond heb je andere mensen en honden die jou aandacht geven. Dat is best een fijn idee.