Onrust

Vannacht werd ik opeens onrustig
Ik voelde het aan mijn lichaam
Het raakte in paniek
Mijn hart klopte snel
Ik dacht aan een meisje dat verongelukt was
Met haar vriend in het vliegtuig
Ik kende haar nauwelijks
Maar het maakte mij van slag
Kun je opeens dood zijn?
Kunnen mensen je opeens verlaten
Zonder er grip op te hebben, zonder afscheid?
Zo ging het door in mijn hoofd
Tegelijkertijd vertelde ik mijzelf
Dat met aan de dood te denken
Of je er druk om te maken
De dood niet verder weg is
Je leven wordt enkel gestresst
Ik denk dat je gewoon moet kunnen leven
En als het gaat dan gaat het
Ik kwam tot rust
Maar het blijft een nare gedachte
Onvatbaar