Ik zag in New Orleans

Ik loop over het voetpad, ik probeer om me heen te kijken maar let ook goed op de grond. Het voetpad bestaat hier uit tegen elkaar gelegde tegels met bomen langs de kant. Deze bomen hebben krachtige wortels en duwen op veel plekken de stoep omhoog. Soms creëert het gaten maar ook spitse heuvels. Toch kijk ik dus om mij heen. Naar de grote bomen die de straat van het voetpad scheiden, ik zie eekhoorntjes voorbij hupsen en de boom in rennen. Ik bestuur de huizen die veelal vrijstaand zijn en ieder een eigen kleur over het hout geschilderd hebben. Roze huizen, groene huizen. Op de stoep voor diverse huizen ligt een krant in een plastic tas. Die zullen wel zo bezorgd worden, net als je ziet in films. Een enkele fietser komt voorbij. Het is best mooi en vredig hier, het ziet eruit als vakantie. Soms vergeet ik dat ik in Amerika zit. Toch ontkom je er niet aan, grote auto’s zijn overal. Echt dikke mensen zijn hier ook geen uitzondering. Hoewel het in mindere mate zal zijn dan in de rest van Amerika, het blijft Amerika. Met de Amerikaanse vlag op veel plekken, maximaal tien wolkenkrabbers, onbeperkte refill in restaurants en overvloed. En nu vergeet ik bijna de tax, die altijd opeens boven op de prijs komt.