Triëst

Na het bezoek aan Ljubljana wilden we naar Triëst gaan. Het plan was om met de trein te gaan. Dit bleek echter zeer kostbaar en tevens zeer tijdrovend. Daarom besloten we te gaan liften. We namen de bus naar een plek net voor de snelweg. Na een uur werden we opgepikt. De rit was prima. We hadden alleen een korte nacht gehad waardoor we wel moe waren. Op het tankstation voor Triëst werden we afgezet. Daar bleek echter enkel verkeer te stoppen dat richting Venetië ging. Hoewel Venetië onze eindbestemming was, wilden we eerst naar Triëst. Na een half uur besloten we bij het tankstation te vragen hoe we in Triëst konden komen. Ze vertelden ons dat we over een smalle weg achter het tankstation moesten lopen, dit is een alternatieve rustige weg. Deze moesten we volgen tot over de grens. Vanaf daar zou er een bus naar Triëst gaan. We besloten te gaan lopen. Het was zoeken hoe we moesten lopen. Uiteindelijk zagen we de douane vanachter het hek waar we liepen. Het was best avontuurlijk. We wilden aan de goede kant van het hek komen, maar er bleek nergens een opening te zijn. We besloten er verderop onderdoor te kruipen, op een plekje dat niet zo in het zicht lag. We voelden ons illegalen die de grens over probeerden te komen. We hebben echter geen problemen gekregen. Blijkbaar is de grens oversteken best makkelijk.

De bus bleek pas na een paar uur te gaan. Dus besloten we onze reis liftend voort te zetten. Vrij snel werden we meegenomen door een Italiaanse student. Vriendelijk maar wellicht iets té. Op een gegeven moment parkeerde hij ergens. We twijfelden over wat zijn plan was. Het bleek dat hij ons het uitzicht op Triëst wilde laten zien. Vervolgens terug in de auto bood hij aan om voor ons pasta te koken, later liet hij vallen dat we dan ook een joint konden roken. Gezien we maar een paar uur in Triëst zouden zijn, sloegen wij het aanbod af. Als we meer tijd hadden gehad hadden we het trouwens ook niet gedaan. Hij zette ons af in het centrum.

We hadden iets te hoge verwachtingen van Triëst door de goede verhalen die we hadden gehoord. Daardoor viel het een beetje tegen. Desalniettemin was het een mooi stadje. We liepen door de vele straatjes en zaten langs het water. Triëst heeft veel smalle straatjes, heuvel, uitzicht op bergen en licht aan de zee. Het weer was ook perfect. We misten echter een beetje een geheel, wat nou de stad echt was. Voor een paar uur was het een prima verblijf.

Om 17:00 namen we de trein naar Venetië. Het kopen van het kaartje was eenvoudig, het kostte maar 12,50 en de treinreis zou maar twee uur duren. We bleven ons verbazen over de Engelse taalvaardigheid van de mensen die we spraken. Op het station hadden ze gratis toiletten, of liever; gaten in de grond. Het was apart om zo te hurken, het deed me denken aan primitieve wc’s langs de weg in Frankrijk. Ik verwacht dat de Italianen flinke beenspieren hebben.

De treinreis was heerlijk ontspannen, we genoten van het uitzicht op de zee en bergen.