Experimenteren aan de andere kant van de wereld
Een nieuwe plek brengt verandering met zich mee, in mijn eerdere blogs schreef ik over hoe ik me aanpas aan mijn omgeving. Nu beschrijf ik kort een paar veranderingen die ik zelf initieer.
Subjectieve tijd
Thuis had ik een slaap/waakritme dat ik moeilijk te verschuiven vond. Nu zou ik vliegen naar een andere tijdzone, ik verwachtte opnieuw te kunnen indelen wanneer ik zou gaan slapen en eten. Zo wilde ik mijn ritme aanpassen aan de zonsopkomst en -ondergang. Mijn plan was om zes uur op te staan en rond negen leek me een mooie slaaptijd. Het feit dat de tijd overal anders is, leek voor mij het bewijs was dat tijd subjectief is. Als je je klok zou verzetten, dan ga je je ernaar gedragen.
De eerste nacht sliep ik mijn jetlag eruit, maar alsnog bleek ik elke nacht veel slaap nodig te hebben. Elke ochtend was het weer moeilijk om uit bed te komen. Tevens blijkt tijd voor mij een referentiepunt. De structuren van thuis neem ik over, dit blijkt nog lastig om om te gooien. Ik ben nu op het punt dat mijn wekker elke dag om zeven uur afgaat, binnenkort zal ik overstappen naar zes uur. Toch blijft het lastig omdat ik tussen zes en acht uur eet, waardoor ik niet voor tienen in bed lig. Interessant is dat het hier het hele jaar door om zes uur licht wordt en om zes uur donker. Voor mensen hier is licht en donker daardoor een stabiel referentiepunt. Voor mij voelen de dagen hierdoor kort aan, als het donker vind ik het minder fijn om dingen te ondernemen. ’s Avonds lees ik dan bijvoorbeeld de wekelijkse nieuwsbrief met activiteiten, ga ik eventjes op sociale media en schrijf ik wat over mijn dag.
Experiment
Een andere verandering die ik heb doorgevoerd heeft betrekking op mijn telefoon. Ik experimenteer met onbereikbaar zijn, ik heb hier geen simkaart en ook is er geen wifi buiten mijn accommodatie. Tot nu toe bevalt het goed, als ik met mensen afspreek zorg ik gewoon dat het van tevoren duidelijk is. Mochten ze af willen zeggen of te laat zijn, dan wacht ik gewoon. Ik heb toch geen haast. Het valt me sowieso op dat mensen weinig gebruik maken van hun telefoon, ik zie zelden iemand met een telefoon in de hand. Spontaan afspreken kan echter niet als ik niet op internet zit. Leuk is wel dat ik regelmatig mensen tegenkom op straat. Ik merk bij mezelf dat ik wat meer in het heden kan leven en meer ruimte heb om na te denken. Met een mobiel in mijn hand merk ik dat mijn gedachten snel vervlogen zijn.
Tot slot
Naast de metronoomvogel, heb ik nog een vogel ontdekt: de fluitketel vogel. Het water kookt en stopt. Er zijn nog veel ondefinieerbare dierengeluiden, alleen de kraaien en pauwen weet ik zeker.
Nog even kort over mijn avonturen: ik heb in een windmolen geklommen, gezwommen in de zee, een Indiase kookworkshop gevolgd, een compleet menu voor omgerekend €1,50 gegeten, een les acroyoga gevolgd, bananen aan een boom gezien, en ik fascineer me elke dag over het gedrag van de mieren.
Subjectieve tijd
Thuis had ik een slaap/waakritme dat ik moeilijk te verschuiven vond. Nu zou ik vliegen naar een andere tijdzone, ik verwachtte opnieuw te kunnen indelen wanneer ik zou gaan slapen en eten. Zo wilde ik mijn ritme aanpassen aan de zonsopkomst en -ondergang. Mijn plan was om zes uur op te staan en rond negen leek me een mooie slaaptijd. Het feit dat de tijd overal anders is, leek voor mij het bewijs was dat tijd subjectief is. Als je je klok zou verzetten, dan ga je je ernaar gedragen.
De eerste nacht sliep ik mijn jetlag eruit, maar alsnog bleek ik elke nacht veel slaap nodig te hebben. Elke ochtend was het weer moeilijk om uit bed te komen. Tevens blijkt tijd voor mij een referentiepunt. De structuren van thuis neem ik over, dit blijkt nog lastig om om te gooien. Ik ben nu op het punt dat mijn wekker elke dag om zeven uur afgaat, binnenkort zal ik overstappen naar zes uur. Toch blijft het lastig omdat ik tussen zes en acht uur eet, waardoor ik niet voor tienen in bed lig. Interessant is dat het hier het hele jaar door om zes uur licht wordt en om zes uur donker. Voor mensen hier is licht en donker daardoor een stabiel referentiepunt. Voor mij voelen de dagen hierdoor kort aan, als het donker vind ik het minder fijn om dingen te ondernemen. ’s Avonds lees ik dan bijvoorbeeld de wekelijkse nieuwsbrief met activiteiten, ga ik eventjes op sociale media en schrijf ik wat over mijn dag.
Experiment
Een andere verandering die ik heb doorgevoerd heeft betrekking op mijn telefoon. Ik experimenteer met onbereikbaar zijn, ik heb hier geen simkaart en ook is er geen wifi buiten mijn accommodatie. Tot nu toe bevalt het goed, als ik met mensen afspreek zorg ik gewoon dat het van tevoren duidelijk is. Mochten ze af willen zeggen of te laat zijn, dan wacht ik gewoon. Ik heb toch geen haast. Het valt me sowieso op dat mensen weinig gebruik maken van hun telefoon, ik zie zelden iemand met een telefoon in de hand. Spontaan afspreken kan echter niet als ik niet op internet zit. Leuk is wel dat ik regelmatig mensen tegenkom op straat. Ik merk bij mezelf dat ik wat meer in het heden kan leven en meer ruimte heb om na te denken. Met een mobiel in mijn hand merk ik dat mijn gedachten snel vervlogen zijn.
Tot slot
Naast de metronoomvogel, heb ik nog een vogel ontdekt: de fluitketel vogel. Het water kookt en stopt. Er zijn nog veel ondefinieerbare dierengeluiden, alleen de kraaien en pauwen weet ik zeker.
Nog even kort over mijn avonturen: ik heb in een windmolen geklommen, gezwommen in de zee, een Indiase kookworkshop gevolgd, een compleet menu voor omgerekend €1,50 gegeten, een les acroyoga gevolgd, bananen aan een boom gezien, en ik fascineer me elke dag over het gedrag van de mieren.
Reacties
Een reactie posten