De reis naar Auroville: vrede met simplisme
Na een voorspoedige vlucht van tien uur -met veganistische maaltijden met echt bestek en dankzij mijn bamboebeker weinig afval – kwamen we aan in India. Waarbij aan het vliegveld al te zien was dat alles anders zou zijn. Bruine kleuren, veel ruimte met weinig invulling, wc’s zonder wc-papier. Het simplisme viel me op, dingen die in Nederland al drie keer vervangen zouden zijn in een nieuwe huisstijl, een hipper design of naar de huidige maatstaven en regels. Na een paar uur hadden we onze bagage en gingen we opzoek naar onze taxi. Buiten stond een groep mannen, taxichauffeurs, allen wachtend op klanten.
In de taxi naar het ecodorp kwam het besef dat ik in India ben, met de bijbehorende vragen als ‘waarom ben ik hier?’ ‘Is dit wel wat ik wil?’. De vragen die opspelen bij een cultuurshock. Ik besefte me dat ik in een andere wereld terecht gekomen was. Gelukkig was ik echter niet alleen, daarmee stelde ik mezelf gerust. Gedurende de drie uur lange rit door de nacht toeterde de chauffeur aan een stuk door. Aan het begin moest ik erom lachen, maar al snel besefte ik me dat het de rit wel degelijk veiliger maakte. Op de weg zijn namelijk niet zo veel verkeersborden of stoplichten. Zelfs wegbelijning ontbreekt vaak. Door het toeteren communiceren auto’s met elkaar dat ze elkaar inhalen, zorgen ze dat tegenliggers ze zien of dat ze afslaan. Vrachtauto’s hebben tevens knipperende gekleurde lichtjes, wat er grappig uitziet.
Er liepen mensen langs de weg, vrouwen met manden op hun hoofd, mannen rondom auto’s en ook sliepen er mensen op bankjes. Vooral dunne mensen. Alles leek armoedig. De straten waren onverhard of met gaten, de huizen waren niet afgewerkt en het was allemaal niet een geheel. Er was af en toe een gebouw, maar niet zoals thuis dat je een straat hebt waaraan een gebouw ligt waarop het volgende gebouw volgt. Het leek sporadisch en nog niet af of mooi. Af en toe zag ik een koe of een hond langs de weg zwerven. De auto’s waren ongepolijst vergeleken met die in Nederland, versleten zouden wij ze vinden. Af en toe zag ik vuurtjes langs de weg, waar iemand bij zat. Terwijl de avond best warm was.
Halverwege de rit kom ik tot rust, ik raak al meer gewend aan de chaos en vertrouw erop dat het goed komt. Ik besef me dat we in Nederland dingen misschien te veel uitdenken en nieuw willen. Terwijl het hier ook gewoon allemaal functioneert.
In de taxi naar het ecodorp kwam het besef dat ik in India ben, met de bijbehorende vragen als ‘waarom ben ik hier?’ ‘Is dit wel wat ik wil?’. De vragen die opspelen bij een cultuurshock. Ik besefte me dat ik in een andere wereld terecht gekomen was. Gelukkig was ik echter niet alleen, daarmee stelde ik mezelf gerust. Gedurende de drie uur lange rit door de nacht toeterde de chauffeur aan een stuk door. Aan het begin moest ik erom lachen, maar al snel besefte ik me dat het de rit wel degelijk veiliger maakte. Op de weg zijn namelijk niet zo veel verkeersborden of stoplichten. Zelfs wegbelijning ontbreekt vaak. Door het toeteren communiceren auto’s met elkaar dat ze elkaar inhalen, zorgen ze dat tegenliggers ze zien of dat ze afslaan. Vrachtauto’s hebben tevens knipperende gekleurde lichtjes, wat er grappig uitziet.
een discobus
Er liepen mensen langs de weg, vrouwen met manden op hun hoofd, mannen rondom auto’s en ook sliepen er mensen op bankjes. Vooral dunne mensen. Alles leek armoedig. De straten waren onverhard of met gaten, de huizen waren niet afgewerkt en het was allemaal niet een geheel. Er was af en toe een gebouw, maar niet zoals thuis dat je een straat hebt waaraan een gebouw ligt waarop het volgende gebouw volgt. Het leek sporadisch en nog niet af of mooi. Af en toe zag ik een koe of een hond langs de weg zwerven. De auto’s waren ongepolijst vergeleken met die in Nederland, versleten zouden wij ze vinden. Af en toe zag ik vuurtjes langs de weg, waar iemand bij zat. Terwijl de avond best warm was.
Halverwege de rit kom ik tot rust, ik raak al meer gewend aan de chaos en vertrouw erop dat het goed komt. Ik besef me dat we in Nederland dingen misschien te veel uitdenken en nieuw willen. Terwijl het hier ook gewoon allemaal functioneert.
Reacties
Een reactie posten