Koeien op de weg, alledaagse begroetingen en duurzame keuzes
Vanakkam! Wanneer ik op vakantie ga, zoek ik altijd op hoe je groet in de lokale taal. Nu dus ook, in Tamil. De Indiërs die ik passeer krijgen hierdoor soms opeens een glimlach of ze kijken verbaasd op. Ik heb dan ook het gevoel dat bijna niemand van de niet-Indiërs dat doet. Langzaam leer ik ook meer woorden, zodat ik beter kan communiceren wanneer ik iets wel (of juist niet) wil kopen. Het is toch een soort blijk van interesse. Grappig is dat mensen dan soms vrolijk herhalen wat je zegt. Ik heb een keer gehad dat iemand vervolgens in het Tamil tegen me ging praten, helaas hield daar mijn kennis op.
Duurzaamheid in het dagelijks leven
Vandaag lag er een gelamineerd A4’tje bij de kassa van een van mijn vaste supermarktjes. Hierop stond: voor de duurzame klant, laat het weten als je geen bonnetje wilt. Dat vond ik leuk om te zien, omdat je hier, wat je ook koopt, altijd een bon krijgt. Deze rollen uit de printer op a4, van zo’n grote rol papier. Deze uitdraai scheuren ze doormidden, omdat ze de bon twee keer naast elkaar printen. De helft is voor jou en de andere moet je ondertekenen die bewaren zij. Er gaat een hoop papier doorheen, en dus bedacht de supermarkt eigenaar om dit briefje neer te leggen. Super leuk!
Het is hier normaal om je boodschappen in je tas te doen, maar heel af en toe zie ik iemand met een plastic tasje lopen. Het brood hier is niet voorgesneden en wordt in gerecycled papier gewikkeld. De recycle stations zijn hier erg uitgebreid, dat is leuk om te zien. Mensen nemen er ook de moeite voor, omdat niemand wil dat dingen onnodig in landfill verdwijnen: in het gat waar het verbrand of begraven wordt. Afval is hier echt een individueel probleem, iets waar je zelf verantwoordelijkheid over draagt. Er is overigens een belangrijk verschil tussen de Aurovilians en de mensen van de omliggende dorpen. Deze laatste zijn vaak een stuk armer, de huizen zijn wat vervallen en overal ligt afval, ik verwacht dat zij meer bezig zijn met overleven dan met duurzaamheid. Gelukkig biedt Auroville wel veel banen aan de lokale bevolking en ook zijn er onderwijsprogramma's. Hierdoor is hun situatie al veel beter dan een aantal jaar geleden.
Indiase cultuur
Zoals ik eerder schreef, gebruiken ze hier geen toiletpapier. Het schijnt dat dat vies wordt gevonden; hoe weet je dat dat papier schoon is? De meeste toiletten hier zijn hurktoiletten, ik zocht echter steeds naar de 'westerse' toiletten (zoals ze dat hier noemen) waar mijn voorkeur naar uit ging. Tot iemand mij vertelde dat ze de Indiase toilet juist fijner en hygiënischer vond. Ik realiseerde me dat het eigenlijk helemaal niet moeilijk of vies is.
Hoe zit dat met de koeien?
Toen ik hier kwam wist ik niet veel van India, behalve dat de koeien heilig zijn en dat je ze op straat ziet lopen. Nu wel, dat blijkt waar te zijn. Meestal lopen ze gelukkig langs de weg, al heb ik ze ook weleens op de weg gezien. Laatst lagen ze op het fietspad en ook heb ik ze een paar keer een drukke weg over zien steken. Vandaag nog, de koe bleef zelfs even staan om te poepen. Hilarisch toch? Het verkeer gaat er gewoon omheen (gewoon betekend constant toeterend). Hoewel de koeien heilig zijn, worden ze wel gemolken. Koeienvlees wordt niet gegeten, wat er gebeurt met een overleden koe is een duistere business. Het schijnt dat het bloed en de huid (o.a.) wel gebruikt worden. De relatie die de mensen met koeien hebben moet ik nog beter uitzoeken. Want als een koe iemand terrein op loopt wordt deze weggejaagd.
Als we een koe inbeelden, dan zien we over het algemeen een dikke koe die wit is met zwarte vlekken. Hier zijn ze echter mager en geheel bruin of wit. Zou het een ander soort zijn? Ik vond het wel opvallend.
Tot slot een leuk weetje: op alle bankbiljetten staat een afbeelding van Gandhi (en dus niet een Koningin of gebouw).
Duurzaamheid in het dagelijks leven
Vandaag lag er een gelamineerd A4’tje bij de kassa van een van mijn vaste supermarktjes. Hierop stond: voor de duurzame klant, laat het weten als je geen bonnetje wilt. Dat vond ik leuk om te zien, omdat je hier, wat je ook koopt, altijd een bon krijgt. Deze rollen uit de printer op a4, van zo’n grote rol papier. Deze uitdraai scheuren ze doormidden, omdat ze de bon twee keer naast elkaar printen. De helft is voor jou en de andere moet je ondertekenen die bewaren zij. Er gaat een hoop papier doorheen, en dus bedacht de supermarkt eigenaar om dit briefje neer te leggen. Super leuk!
Het is hier normaal om je boodschappen in je tas te doen, maar heel af en toe zie ik iemand met een plastic tasje lopen. Het brood hier is niet voorgesneden en wordt in gerecycled papier gewikkeld. De recycle stations zijn hier erg uitgebreid, dat is leuk om te zien. Mensen nemen er ook de moeite voor, omdat niemand wil dat dingen onnodig in landfill verdwijnen: in het gat waar het verbrand of begraven wordt. Afval is hier echt een individueel probleem, iets waar je zelf verantwoordelijkheid over draagt. Er is overigens een belangrijk verschil tussen de Aurovilians en de mensen van de omliggende dorpen. Deze laatste zijn vaak een stuk armer, de huizen zijn wat vervallen en overal ligt afval, ik verwacht dat zij meer bezig zijn met overleven dan met duurzaamheid. Gelukkig biedt Auroville wel veel banen aan de lokale bevolking en ook zijn er onderwijsprogramma's. Hierdoor is hun situatie al veel beter dan een aantal jaar geleden.
Indiase cultuur
Zoals ik eerder schreef, gebruiken ze hier geen toiletpapier. Het schijnt dat dat vies wordt gevonden; hoe weet je dat dat papier schoon is? De meeste toiletten hier zijn hurktoiletten, ik zocht echter steeds naar de 'westerse' toiletten (zoals ze dat hier noemen) waar mijn voorkeur naar uit ging. Tot iemand mij vertelde dat ze de Indiase toilet juist fijner en hygiënischer vond. Ik realiseerde me dat het eigenlijk helemaal niet moeilijk of vies is.
Hoe zit dat met de koeien?
Toen ik hier kwam wist ik niet veel van India, behalve dat de koeien heilig zijn en dat je ze op straat ziet lopen. Nu wel, dat blijkt waar te zijn. Meestal lopen ze gelukkig langs de weg, al heb ik ze ook weleens op de weg gezien. Laatst lagen ze op het fietspad en ook heb ik ze een paar keer een drukke weg over zien steken. Vandaag nog, de koe bleef zelfs even staan om te poepen. Hilarisch toch? Het verkeer gaat er gewoon omheen (gewoon betekend constant toeterend). Hoewel de koeien heilig zijn, worden ze wel gemolken. Koeienvlees wordt niet gegeten, wat er gebeurt met een overleden koe is een duistere business. Het schijnt dat het bloed en de huid (o.a.) wel gebruikt worden. De relatie die de mensen met koeien hebben moet ik nog beter uitzoeken. Want als een koe iemand terrein op loopt wordt deze weggejaagd.
Als we een koe inbeelden, dan zien we over het algemeen een dikke koe die wit is met zwarte vlekken. Hier zijn ze echter mager en geheel bruin of wit. Zou het een ander soort zijn? Ik vond het wel opvallend.
Tot slot een leuk weetje: op alle bankbiljetten staat een afbeelding van Gandhi (en dus niet een Koningin of gebouw).
Geiten op de weg. Ik heb helaas nog geen foto gemaakt van koeien op de weg.
Op elk van de kleurrijke biljetten staat Ghandi, de andere kant kent een diversiteit aan onderwerpen.
