Ik heb een Mama in Marokko [en die komt, hiep-hoi!]

Mijn moeder maakt op het moment een tien-daagse reis door Marokko. Waarin ze leeft als een nomade. Ze trekt met zes man door de woestijn, verder zullen ze enkele steden bezoeken. De tijd wordt gevuld met rust, reizen, tekenen en yoga. In de woestijn worden vergezeld door nomaden, die ook op bijzondere wijze voor ze koken. Verder zullen er ook kamelen mee reizen.

Wat moet dat bijzonder zijn. Alleen maar zand om je heen. Zand landschappen in plaats van wegen, huizen, drukte. Een compleet andere wereld die voornamelijk bruinige kleuren kent. Weg van de stress, afleiding, consumptie en media. Als het ware een zuivering. Een zuivering van het lichaam, een zuivering van gedachten. Het uitzweten van alle onzuiverheden, natuurlijke voeding, het leven in de natuur. Tot rust komen en je aandacht gericht besteden.

Daarnaast veel zon, veel lopen. Warmte en beweging. Maar ’s nachts kou, maar wel slapen onder de heldere sterren hemel. Genoeg tijd om te ont-stressen.  Om vervolgens weer in het dagelijks leven van thuis te stappen. Met een poging om de rust vast te houden en je te onttrekken aan de chaos.