Dwalen door Istanbul

Het dwalen. Dwalen door de straatjes. Over de brug en langs de moskeeën. Het gebed zo nu en dan. Vele auto’s en trams. Mensen lopen in grote aantallen om je heen. In de moskee is er rust. Mensen bidden in zichzelf. De vele mozaïeken en patronen kleuren vrolijk. Druk maar toch ook rustig. Bijzondere patronen, vele door elkaar. Vele hoge koepels, lopend over het zachte tapijt. Uit respect het haar bedekt. De Hagia Sofia was anders. Meer als een kerk. Tevens bijzonder.

Muziek klinkt door de straten. De restaurants zijn open, de verlichting snijdt door het donker. ’s Avonds gaan de bars open. Het leven begint te broeden. Jongens in groepjes. Meisjes op hoge hakken. De rust en kriebels van de nacht. De koude knaagt, de wind snijdt. Verlangend naar warmte en gezelligheid. Zin om te dansen. Dansen op Turkse muziek. Turkse gezelligheid. Langs de kijkende mannen.

Lunchen in diverse tentjes. Op stoelen of op banken. Vaak aan lange tafels. Salades, broodjes en soms een warme maaltijd. Gezellig kletsen. Opwarmen om weer verder door de kou te gaan. Lopen door de sneeuw. Omlopen. Af en toe de tram. Sneeuwballen gevechten.

In de Hamam rusten in de warmte. Jezelf overgietend met water. Liggend op warme stenen. Ruwe scrub door een zacht zingende vrouw.

In de bazaar is de meeste drukte. Overal lopen mensen. Overal willen verkopers dat je iets koopt. Dit doen ze door middel van kreten als 'are you the spice girls?' 'you're beautifull' 'alles graties'. Hoewel de bazaar overdekt is, is daar de winterse kou ook te voelen. Het is wat donker met vele lichtjes.

Het ondergrondse watersysteem was ook erg mooi. Donker en sfeervol. De pilaren afgetekend door de oranje-getinte lampjes.

Om 7:00 naar het vliegveld, terwijl de zon opkomt en het leven van de dag weer langzaam begint. Genietend van de laatste minuten in Turkije. De laatste lira’s uitgegeven. Etend van het laatste overgebleven Turkse eten.