Fiets foetsie

Iets na zevenen fietste ik langs de Oudegracht, het was koud en donker. Toch is Utrecht altijd gezellig, de gracht en de lampjes. Ook was er nog veel leven op straat. Ik gedachten verzonken fietste ik naar het restaurant waar we gingen eten. Tot een hamerend geluid mij ontwaakte, ijzer. Ik keek om en zag een man bij een fiets, een slot, een hamer. Ondertussen fietste ik door maar bleef achterom kijken. Ik zag het goed, hij probeerde het slot kapot te maken. Van een fiets die zeker niet de zijne was. Ik had dit niet verwacht en wist niet wat ik moest doen. Toen ik stopte en Rik riep, waren we al verder weg. En zag ik de man met de fiets wegrijden. Had ik iets kunnen doen? Ik had wat moeten doen. Maar een man met hamer in het donker vind ik eng, zeker als hij een fiets aan het stelen is en ik alleen ben. Het bleef aan mij knagen en dat doet het nog. Hoe kan het dat iemand op straat een fiets steelt en niemand er iets aan doet? Waar is de politie? Ik snapte er helemaal niks van en werd er naar van. Naar van de mens, het stelen van andermans bezittingen en naar van het feit dat het zo makkelijk is en zo vaak gebeurt. Er moet wat aan gedaan worden.